ΟΤΑΝ ΤΣΕ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ...

Ρεπορτάζ : Περικλής Δημητρολόπουλος(από ΤΑ ΝΕΑ)Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κάρλος Φρανκί μιλούσε συχνά για «ένα κιβώτιο με χειρόγραφα του Τσε που είχε αφήσει να του ξεφύγουν». Στα χέρια του είχε φτάσει από τον Φιντέλ Κάστρο στα τέλη του 1967, μετά τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα στη... Βολιβία. Ο «Λίντερ Μάξιμο» ζητούσε από τον εκδότη της «Revolucion», της πρώτης εφημερίδας των κουβανών επαναστατών, να αξιοποιήσει εκείνα τα χειρόγραφα στο βιβλίο που ετοίμαζε για την ιστορία της κουβανέζικης επανάστασης. Ο Φρανκί, όμως, προτίμησε να τα παραδώσει στη χήρα του Τσε, Αλέιδα, χωρίς καν να τα διαβάσει. Από εκείνο το κιβώτιο γεννήθηκε το Ιδρυμα Γκεβάρα, το οποίο διαχειρίζεται τα δικαιώματα όλων των γραπτών του θρυλικού επαναστάτη και επιμελείται την έκδοση των βιβλίων του.Φέτος, το ίδρυμα εξέδωσε ένα νέο βιβλίο: το ημερολόγιο που κρατούσε ο Τσε από το 1956 έως το 1958, περίοδο που βρισκόταν στη Σιέρα Μαέστρα με τον επαναστατικό στρατό του Φιντέλ. Πρόκειται για το ακατέργαστο υλικό από το οποίο προέκυψε «Το ημερολόγιο ενός μαχητή» («Diario de un combatiente»). Στις σελίδες του, ο αναγνώστης ανακαλύπτει έναν Τσε Γκεβάρα συχνά ειρωνικό, κάποιες φορές βαριεστημένο, άλλοτε γεμάτο αμφιβολίες.Εκεί καταγράφεται η καταστροφική απόβαση με την «Γκράνμα», στις 12 Δεκεμβρίου του 1956, αλλά και η δυσπιστία του Φιντέλ απέναντι σε αυτόν τον «Αργεντινό» που αρχικά δέχθηκε στον στρατό του ως γιατρό και στη συνέχεια αρνήθηκε να προβιβάσει σε πολιτικό κομισάριο, όπως του πρότεινε ο Ραούλ Κάστρο. Ολα άλλαξαν όταν ο «Αργεντινός» πήρε στα χέρια του ένα οπλοπολυβόλο Μάντσεν δείχνοντας την αξία του στο πεδίο της μάχης. «Με αυτόν τον τρόπο έκανα το ντεμπούτο μου ως μαχητής πλήρους απασχόλησης, γιατί έως τότε ήμουν μαχητής μερικής απασχόλησης και η μεγαλύτερη ευθύνη μου ήταν εκείνη του γιατρού του στρατεύματος. Είχα μπει πλέον σε ένα άλλο επίπεδο», γράφει.Οι ημερήσιες σημειώσεις των ημερολογίων φτάνουν έως τις 3 Δεκεμβρίου του 1958, δηλαδή λίγες εβδομάδες πριν από την αποφασιστική μάχη στη Σάντα Κλάρα, την οποία διηύθυνε προσωπικά ο Τσε Γκεβάρα. Κάτι λιγότερο από έναν μήνα μετά, ο δικτάτορας Φουλχένσιο Μπατίστα θα εγκατέλειπε τη χώρα του. Ο αγώνας έφτανε στο τέλος του. Τα δυο αποσπάσματα που ακολουθούν δείχνουν ότι ήταν ένας αγώνας δύσκολος. Και το πένθος για τους χαμένους συντρόφους πολυτέλεια.