ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΕΥΡΩΣΤΗΡΙΞΗΣ

Ένας ευέλικτος και γρήγορος μηχανισμός αντιμετώπισης της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη φιλοδοξούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να γίνει ο EFSF, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά για τους βασικούς άξονες του σχεδίου που θα συζητηθεί...
στο Eurogroup της Παρασκευής και την προσεχή Κυριακή στη Σύνοδο Κορυφής.

Για τις χώρες που λαμβάνουν ήδη βοήθεια ο μηχανισμός ευρωστήριξης θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα στην πρωτογενή αγορά (δηλαδή κατά την έκδοση τους από τα κράτη) έως το 50% της αξίας τους και θα απαιτείται προηγουμένως η έγκριση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup).

Μια χώρα της Ευρωζώνης θα πρέπει να έχει βιώσιμο χρέος για να δικαιούται στήριξη του EFSF στη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Ο EFSF θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα από την δευτερογενή αγορά, κάνοντας χρήση της δικής του χρηματοδοτικής ικανότητας, μόλις η ΕΚΤ και οι αξιωματούχοι των υπουργείων Οικονομικών της Ευρωζώνης εγκρίνουν ένα τέτοιο αίτημα.

Μόνο οι χώρες που εκπληρώνουν τις δεσμεύσεις τους περί μείωσης του ελλείμματος σύμφωνα με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ θα δικαιούνται να λαμβάνουν τέτοια βοήθεια.

Παράλληλα, μια χώρα θα πρέπει να έχει φερέγγυες τράπεζες, λογικό κόστος δανεισμού από τις αγορές και να σέβεται τις δεσμεύσεις της για μείωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών.

Το μνημόνιο με τη χώρα που θα ζητά μια τέτοια βοήθεια θα είναι έτοιμο από την Κομισιόν και την ΕΚΤ εντός διημέρου.

Στη συνέχεια, το EFSF θα μπορεί να πωλεί και πάλι τα ομόλογα στην αγορά, μόλις ανέβουν οι τιμές τους, όμως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κάτι τέτοιο πιθανόν να δημιουργήσει προβλήματα στην έκδοση ομολόγων από την ίδια χώρα στην πρωτογενή αγορά.

Το EFSF θα μπορεί ακόμα να διακρατεί ομόλογα μέχρι τη λήξη τους, ωστόσο κάτι τέτοιο θα περιόριζε την χρηματοδοτική του δυνατότητα. Επίσης, θα μπορεί να τα πωλεί και πάλι στην εκδότρια χώρα προκειμένου να μειωθεί το χρέος της, ωστόσο αυτό θεωρείται πολύ δύσκολο, δεδομένου ότι οι χώρες αυτές δεν έχουν διαθέσιμα κεφάλαια για επαναγοράσουν ομόλογα, άρα θα πρέπει να δανειστούν αυτά τα κεφάλαια.

Μία άλλη επιλογή που θα έχει ο μηχανισμός θα είναι η περιορισμένη μόχλευση. Δηλαδή θα χρησιμοποιεί τα ομόλογα που κατέχει ως εγγύηση για να αντλήσει κεφάλαια σε συμφωνίες repos (επαναγοράς) με εμπορικές τράπεζες.

Έτσι, θα χρησιμοποιεί τα κεφάλαιά του αποτελεσματικότερα, αν και οι δυνατότητες θα είναι περιορισμένες σε σύγκριση με τις δυνατότητες που θα είχε αν η μόχλευση γινόταν μέσω της ΕΚΤ. Ο κίνδυνος είναι η τραπεζική ρευστότητα να είναι χαμηλή (όπως άλλωστε είναι τώρα) και να μειωθεί η ικανότητα του ευρωμηχανισμού να παρέχει βοήθεια.

Επίσης, θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει πιστωτικές γραμμές έως το 10% του ΑΕΠ μία χώρας. Θα μπορεί να προσφέρει δάνεια σε χώρες πριν αντιμετωπίσουν δυσκολίες άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές ομολόγων.

Στη δευτερογενή αγορά, οι αποφάσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού θα λαμβάνονται με μεγαλύτερη ε