Ο θησαυρος των χριστουγεννων...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Χριστούγεννα σήμερα και αν, μέσα στη χαρά της γιορτής, που ο καθένας από εμάς τιμά με περισσότερα, ή λιγότερα υλικά αγαθά, μ΄ ένα φορτωμένο ή λιγότερο φορτωμένο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ξεκλέψουμε δυο λεπτά περισυλλογής, ώστε...
να δούμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας, εκεί και μόνο εκεί, θα μπορέσουμε να βρούμε το βαθύ και πολύτιμο μήνυμα της τόσο σημαντικής αυτής μέρας.
Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων, που απαιτούσε, μέχρι χθες ακόμα, δώρα, πολλά δώρα και εδέσματα εκλεκτά, πολυτελή και τα οποία η οικονομική κρίση περιόρισε σημαντικά, κάνοντας μας να στραφούμε στο πιο σημαντικό και ουσιαστικό κομμάτι αυτής της μέρας. Ούτε βέβαια μιλάω για τα νυχτερινά μαγαζιά, που τέτοιες μέρες γέμιζαν και κάποια από αυτά εξακολουθούν να γεμίζουν ακόμα και σήμερα, προσφέροντας την ψευδαίσθηση της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, σε ανθρώπους, τις περισσότερες φορές, απαίδευτους και άμαθους σε αυτό που πραγματικά γεμίζει την ψυχή και της δίνει φτερά.
Ο κόσμος φέτος γύρισε ξανά στο σπίτι, κάλεσε φίλους και συγγενείς, μαγείρεψε γι' αυτούς συνταγές παλιές κι αγαπημένες, που πέρασαν, μέσα από ένα αόρατο και ταυτόχρονα πολύτιμο συναισθηματικό κανάλι, από γιαγιά σε μάνα, από μάνα σε κόρη, κι από κόρη σ' εγγονή, στόλισε το σπίτι του, το γέμισε με γέλια και χαρές και κυρίως άνοιξε την καρδιά του αφήνοντας την να πλημμυρίσει αγάπη και φως.
Αυτό είναι το συναίσθημα που πρέπει όλοι μας να φυλάξουμε βαθιά μέσα μας και να προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε ανέπαφο ολόκληρο το χρόνο και όχι μόνο για το σύντομο χρονικό διάστημα των γιορτών. Λέξεις που ντύνουν συναισθήματα όπως αγάπη, φροντίδα για τον διπλανό μας, που μπορεί να μην είναι τόσο τυχερός όσο εμείς, αλληλοσεβασμός, αλτρουισμός και καλοσύνη, γίνονται, με τρόπο μαγικό τις μέρες αυτές, κλειδιά που ξεκλειδώνουν τις σκουριασμένες κλειδαριές της καρδιάς μας, κλειδαριές που σκούριασαν, μέσα στον ανελέητο και αδυσώπητο αγώνα της καθημερινότητας και της σκληρής ρουτίνας, κλειδώνοντας απ' έξω όλα όσα κάνουν τον άνθρωπο ξεχωριστό και σπουδαίο.
Κλειδιά μαγικά, που πέρα από τις καρδιές, καταφέρνουν κι ανοίγουν και τις ψυχές μας και μας κάνουν να νιώθουμε με το σωστό τρόπο, εκείνον τον ανθρώπινο και εδώ κάπου σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε η αλεπού, όταν μιλώντας στον Μικρό Πρίγκιπα, στο ομότιτλο, αγαπημένο βιβλίο του Antoine de Saint-Exupéry, για το μεγαλείο της αγάπης που κάνει έναν άνθρωπο στα μάτια ενός άλλου μοναδικό, του είπε : ''Δε βλέπουμε καλά παρά μόνο με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια ''. Και αυτό, ας προσπαθήσουμε να το θυμόμαστε όλο το χρόνο.