Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ, Ο ΠΕΡΙΣΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ

Ρεπορτάζ : Λ. Σταυρόπουλος(από το Βήμα της Κυριακής)Ο θάνατος του ιστορικού ηγέτη της ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου πέρασε στα «ψιλά» από τον κομματικό Τύπο του ΚΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» αφιέρωσε μόλις ένα μονόστηλο 95 λέξεων για να αναφερθεί στη ζωή του, δίχως να παραλείψει... πάντως να στιγματίσει την «αντιΚΚΕ δράση» του. Στις επόμενες σελίδες, στο κείμενο για τον θάνατο του πρώην βουλευτή του κόμματος, ηθοποιού Λυκούργου Καλλέργη, αφού αναφέρονται πολλά για την πλούσια καλλιτεχνική πορεία του, δεν παραλείπεται και η επισήμανση: «Μετά την αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού (σ.σ.: την περίοδο 1989-1991) στήριξε το οπορτουνιστικό μόρφωμα του “Συνασπισμού της Αριστεράς”».Δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που σε επίσημα κείμενα του ΚΚΕ καταγράφεται μια απόσταση της ηγεσίας από πτυχές της πολιτικής της προηγούμενης ηγεσίας του κόμματος. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι στον επικήδειο της ΚΕ του ΚΚΕ για τονΧαρίλαο Φλωράκη το 2005, (συν)δημιουργό μαζί με τον Λ. Κύρκο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1989, δεν υπήρχε καμία αναφορά στο εγχείρημα αυτό, αν και θεωρήθηκε «γνήσιο πολιτικό τέκνο» του κομμουνιστή ηγέτη, τότε μπορεί να συμπεράνει ότι για τον Περισσό αυτή η «παρένθεση» αποτελεί όχι απλώς μια «κακή ανάμνηση», αλλά κάτι περισσότερο: μια «δεξιά παρέκκλιση», η οποία δεν συνάδει με την πολιτική που πρεσβεύει η σημερινή κομματική ηγεσία.Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που διαβλέπουν ότι συν τω χρόνω το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της ριζικής επανατοποθέτησής του για σημαντικές πλευρές της πολυκύμαντης ιστορίας και της πολιτικής διαδρομής του, όπως εσχάτως με την πολιτική και κομματική αποκατάσταση τουΝίκου Ζαχαριάδη, θα ξεκαθαρίσει τους «ανοιχτούς λογαριασμούς» του (και) με την πολιτική συμμαχιών που προώθησε ο Χ. Φλωράκης και η τότε ηγεσία στην κατεύθυνση της συγκρότησης του τότε (1989) ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου από κοινού με την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), μετεξέλιξη του ΚΚΕ Εσωτερικού υπό τον Λ. Κύρκο.«Ορκισμένος εχθρός»Για τον Περισσό ο εκλιπών ήταν πολιτικά ο «ορκισμένος εχθρός» και με κάθε ευκαιρία δεν δίσταζε να τον καταγγέλλει ως βασικό φορέα του «οπορτουνιστικού ρεύματος» και χαϊδεμένο παιδί της αστικής τάξης. «Ο Λ. Κύρκος είναι ένας ορκισμένος εχθρός του ΚΚΕ. Ενα από τα πρώην ηγετικά στελέχη του, που μαζί με τον Μ. Γλέζο και άλλους επιχείρησανδύο φορές να διαλύσουν το ΚΚΕ (δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 και 1989-1991) και να το μετατρέψουν σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα» έχει γράψει ο ιδεολογικός «ινστρούχτορας» του κόμματος κ. Μ. Μαΐλης αναλύοντας το «οπορτουνιστικό “φαινόμενο” Λ.Κύρκος», καταλογίζοντάς του ότι ανέκαθεν προσπαθούσε να φραξιονίσει στις γραμμές του ΚΚΕ, από τις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν «οργάνωνε ομάδες μέσα στο ΚΚΕ (με τον Ν. Μπίστη και άλλα τότε στελέχη)». Η σημερινή ηγετική ομάδα του ΚΚΕ δεν συγχώρεσε ποτέ, ούτε πρόκειται να συγχωρήσει, όχι μόνο τον Κύρκο, αλλά και τους «ανανεωτικούς» του κόμματος οι οποίοι συντέλεσαν στη σύγκλιση με την άλλοτε ΕΑΡ για να διαμορφωθεί ο ενιαίος