Μια βουβη τραγωδια σε εξελιξη...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Η χειρότερη μορφή της κρίσης έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα μας. Μέσα σε ένα χρόνο η κατάσταση χειροτέρεψε περισσότερο. Τα αυτονόητα δεν ισχύουν πια και γίνονται ζητούμενα, αφού γονείς πια δεν μπορούν μέσα στην
ανέχεια και την εξαθλίωση τους να προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε ένα πιάτο φαγητό. Οι υπεύθυνοι από το '' Χαμόγελο του Παιδιού '' αδιάψευστοι μάρτυρες μια βουβής τραγωδίας που απλώνει τα πλοκάμια της και πνίγει την εξαθλιωμένη Ελλάδα σα μέγκενη. Τα στοιχεία, δραματικά και όσο περνά ο καιρός γίνονται δραματικότερα. Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012 σε όλη την Ελλάδα, τα αιτήματα για φαγητό, ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά αυξήθηκαν κατά 50%, ενώ σημαντική, περίπου 30%, είναι και η αύξηση των οικογενειών που αναγκάζονται να ζητήσουν βοήθεια, προκειμένου να εμβολιάσουν τα παιδιά τους ή για να καταφέρουν να αγοράσουν τα φάρμακα για τις περιπτώσεις που τα παιδιά πάσχουν από κάποια ασθένεια που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή υψηλού κόστους.Οι περιπτώσεις δυστυχώς πολλές και σε αυτές προστίθενται καθημερινά και άλλες, αφού λεχώνες φεύγουν κρυφά από τα μαιευτήρια, εγκαταλείποντας εκεί τα μωρά τους, μήπως και αυτά τουλάχιστον καταφέρουν να έχουν μια καλύτερη τύχη, ενώ πολλαπλασιάζονται και οι περιπτώσεις γονιών που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους στα ιδρύματα για να φύγουν να εργαστούν στο εξωτερικό.
Εικόνες μιας τραγωδίας που εξελίσσεται βουβά, ύπουλα, με πολύ πόνο, δάκρυα και αποχωρισμό.
Μια τραγωδία που ζητά δικαιοσύνη και την αμείλικτη τιμωρία αυτών που την προκάλεσαν. Αυτών που αναίσχυντα κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, απολαμβάνοντας την άτυπη ασυλία της σιωπής και της ανοχής ανδρών, πολιτικά και κοινωνικά, απαίδευτων, άτολμων και ανερμάτιστων.