Για ποια ελλαδα ρε γαμωτο;

Του Θωμά Σίδερη
“Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο” τραγούδησε η Αφροδίτη Μάνου κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με αφορμή το ηρωικό κατόρθωμα της Βούλας Πατουλίδου. Δυο δεκαετίες μετά, το «γαμώτο» μάς έμεινε αμανάτι και η...
Ελλάδα στο συρτάρι κάποιου νεκροτομείου, στα αζήτητα. Είναι η ίδια Ελλάδα που την κοπάνησε μετανάστης στη Γερμανία, ένα ταπεινωμένος Γκασταρμπάιτερ με δανεικά λεφτά, σπίτια, i pad και αυτοκίνητα. Είναι η ίδια η Ελλάδα που φλερτάρει με το κενό από ταράτσες και μπαλκόνια, “είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να πετάς τελικά”.

“Δεσποινίς ξανθιά πρωταγωνίστρια” μάζεψε τα εβδομήντα κάτι μεταπολεμικά χρονάκια σου, αρκετά έφαγες από τις σάρκες μας και τις σάρκες σου, δεν έχεις άλλο τηλεοπτικό χρόνο, το κατάλαβες; Και μη στέλνεις το κοριτσάκι της παραγωγής, εις επήκοον όλων, να πάει να σου αγοράσει σεβιέτες για να αποδείξεις σε όλους ότι έχεις ακόμα έμμηνο ρύση. Εδώ και δεν ξέρω γω πόσες δεκαετίες είσαι σε εμμηνόπαυση, ακόμα να το αποδεχτείς;

Ακούω ακόμα στ’ αυτιά μου τα εθνικο-ιδελογικά εφευρήματά τους: “Η Ελλάδα ψηλά”, “Η Ελλάδα μάς εμπνέει” και ένα σωρό τέτοιες μεγαλόστομες μπούρδες. Η κοιλιά μας έγινε τούμπανο από τους χρυσούς και ασημένιους χορηγούς που μας άφησαν πανί με πανί και οι αδένες μας πρήστηκαν από τις ντόπες. Οι ελεεινές ντόπες του Χρηματιστηρίου του Σημίτη και της παρέας του, οι άθλιες ντόπες της «σεμνής και ταπεινής» λαϊκής Δεξιάς του Κώστα Καραμανλή, οι ελεεινές και τρισάθλιες ντόπες του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα βρίσκεται “στα καλά χέρια του ΔΝΤ και της τρόικας”, την ώρα που ο ίδιος “έκανε φύλλο” με σημαδεμένη τράπουλα και γνώριζε εκ των προτέρων το τέλος του παιχνιδιού.

Επιτέλους, αποκαλυφθείτε! Πείτε μας ποιοι πραγματικά είστε και ποια Ελλάδα, πραγματικά, θέλετε.

Ακόμα θυμάμαι έναν Ολυμπιονίκη μας, πριν από κάμποσα χρονάκια στο αεροδρόμιο “Μακεδονία” να συμπεριφέρεται σαν την ξιπασμένη αδελφή της Σταχτοπούτας και να αρνείται να περάσει τον έλεγχο χειραποσκευών επειδή θεωρούσε τον εαυτό του VIP και ζητούσε προνομιακή μεταχείριση. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έβγαζε από τα σπλάχνα μας τα αρχέγονα ιδεώδη και τα τύλιγε στη γαλανόλευκη, σαν να τα τύλιγε σε κοινό χασαπόχαρτο.

Ακόμα θυμάμαι έναν άλλο Ολυμπιονίκη μας να θέλει να γίνει πρότυπο όλων των Ελληνοπαίδων και να εκλιπαρεί για λίγη δημοσιότητα στις μεσημεριανές εκπομπές, να μιλάει στους υπαλλήλους του πρακτορείου ΠΡΟΠΟ που του χάρισε το ελληνικό κράτος σαν να ‘τανε σκουπίδια και να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη φήμη του για να κλείνει συμβόλαια με μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους.

Είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι γουστάρουν: να βγάζουν λεφτά, να διαφημίζουν σερβιέτες και εσώρουχα, να ταξιδεύουν αιωνίως VIP στη ματαιοδοξία τους. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ. Αλλά την Ελλάδα, ας την αφήσουν επιτέλους ήσυχη. Ακόμα και μέσα στο συρτάρι του νεκροτομείου που την έκλεισαν, ανασαίνει και ακούει.