Ενας για ολους ;

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Τα ξημερώματα είχαμε την απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής να παραπεμφθεί ο πρώην τσάρος της Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για τρία αδικήματα, δύο σε βαθμό κακουργήματος, της απιστίας στην υπηρεσία και της παράβασης καθήκοντος και ένα σε βαθμό πλημμελήματος, ...
της νόθευσης εγγράφου το οποίο συγκέντρωσε και τις λιγότερες ψήφους.
Μια απόφαση αναμενόμενη που οδηγεί την υπόθεση στο Δικαστικό Συμβούλιο που θα κρίνει και θα αποφασίσει για τη βασιμότητα των τριών κατηγοριών που αποδίδονται στον πρώην υπουργό Οικονομικών και που θα κρίνει τελικά και την παραπομπή του ή όχι στο Ειδικό Δικαστήριο.
Και έτσι αφού παρακολουθούμε μήνες τώρα το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταδίκης- και σε αυτό βεβαίως έχει δίκιο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου- καταλήγουμε στα ίδια και πάλι ερωτήματα που συνεχίζουν να μένουν πεισματικά αναπάντητα :
Υπάρχει Έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ο μοναδικός υπεύθυνος, ποινικά, πολιτικά, διοικητικά, ηθικά για το αλαλούμ και την κατάσταση που επικράτησε στο Υπουργείο Οικονομικών με την παράδοση- παραλαβή της λίστας Λαγκάρντ ;Υπάρχει Έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι ο πολιτικός προϊστάμενος του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο πρωθυπουργός στην προκειμένη περίπτωση είναι άμοιρος ευθυνών ;Υπάρχει Έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι ο διάδοχος του Γιώργου Παπακωνσταντίνου δεν ενημερώθηκε εκτενώς για ένα τόσο σημαντικό θέμα και ότι είναι και αυτός άμοιρος ευθυνών από τη στιγμή που όλοι μάθαμε ότι το περιβόητο στικάκι σε πολλαπλά αντίγραφα έκανε βόλτες από γραφείο σε γραφείο και από σπίτι σε σπίτι με την τρομακτική άνεση των κομιστών του ;Και τέλος για να μείνουμε στο ουσιαστικότερο, ποιο είναι το ουσιαστικό, το πραγματικό όφελος για το ελληνικό Δημόσιο από όλη αυτή την υπόθεση αφού, ενώ σε όλα τα άλλα οργανωμένα κράτη, (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία ...) η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ απέφερε δισεκατομμύρια ευρώ στα κρατικά ταμεία, ήσυχα, οργανωμένα και κυρίως αθόρυβα, στην Ελλάδα δεν έχει εισπραχθεί από τη συγκεκριμένη λίστα ούτε ευρώ ;Και έτσι, ενώ η Ολομέλεια χθες το βράδυ βρήκε όπως όλα δείχνουν ένοχο ( χωρίς να ξεχνάμε και την άσκηση ποινικής δίωξης στους Διώτη και Καπελέρη) που φυσικά και πρέπει να πληρώσει αν όντως αποδειχθεί ότι έχει παραβιάσει νόμους και κανόνες, το ηθικό και πρακτικό μέρος της υπόθεσης μένουν ερμητικά ανοιχτά. Έχει άραγε όμως αυτό σημασία, αφού, στον τόπο αυτό, όπως εμπεδώσαμε όλοι σχετικά πρόσφατα, σε άλλη απείρου κάλλους περίπτωση, το νόμιμο είναι και ηθικό και αφού τελικά κανένας δε θα θυμάται τίποτα από όλα αυτά σε δέκα χρόνια ;