Ελπιζοντας στο θαυμα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Και εκεί που ακούγαμε προεκλογικά για επαναδιαπραγμάτευση και χαλάρωση των όρων του Μνημονίου κάτι που μάλλον οι περισσότεροι, παρά την ανάγκη να αισιοδοξήσουμε και να ελπίσουμε λίγο σε κάτι καλύτερο, το...
θεωρήσαμε προεκλογικό τέχνασμα, οι δηλώσεις των δανειστών μας έρχονται ακόμα μια φορά να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Όχι μόνο δεν σκοπεύουν να μας χαλαρώσουν την πίεση, αλλά όπως όλα δείχνουν μας ράβουν κι άλλο κουστουμάκι που θα έχει και πάλι ονοματεπώνυμο : Μνημόνιο 3.
Και εκεί προφανώς είναι που θα μας τρίξουν τα δόντια ώστε να μας υπενθυμίσουν ποιος ακριβώς έχει τον ελεγχο και ποιος αποφασίζει. Έχοντας μας ήδη τονίσει ότι διαφωνούν κάθετα με πολλά από τα σημεία του κειμένου της προγραμματικής σύγκλισης της τρικομματικής κυβέρνησης. Και έτσι, με την Ισπανία να ζητά πια επισήμως βοήθεια, όπως εξάλλου ήταν αναμενόμενο από την αρχή, με την Κύπρο '' υποβαθμισμένη '' από τον Fitch να ετοιμάζεται να ζητήσει δάνειο από την Ε.Ε και με την ελληνική κυβέρνηση να είναι μαζί με την οικονομία της χώρας κυριολεκτικά και μεταφορικά ο μεγάλος ασθενής που μεταδίδει το μικρόβιο της σε όποιον εκτίθεται σε αυτό , εξακολουθούμε να βρισκόμαστε, στην καλύτερη περίπτωση, στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Με εκλογές ή χωρίς εκλογές, η κατάσταση παραμένει η ίδια, με τη χώρα να βυθίζεται στην ύφεση, με τους ανέργους να πολλαπλασιάζονται πλέον από μέρα σε μέρα και με το κοινωνικό κράτος δικαίου, από όποια πλευρά και να το εξετάσει κανείς, να αποτελεί μακρυνό παρελθόν. Και η Ελλάδα, ακυβέρνητο καράβι, κατευθύνεται σίγουρα πια σε ξέρα...