Αντωνη μου, καλο σου ταξιδι... χαιρετισματα στην εξουσια!

Γράφει ο Κ.Π.
Αγαπητέ φίλε, πρόεδρε και πρωθυπουργέ. Δυστυχώς, το όραμα σου που γεννούσε όνειρα και ελπίδες για το λαό σου, έτσι όπως τα ονειρεύτηκες δεν επαληθεύτηκαν. Συνεργάτες, σύμβουλοι...
και φίλοι, μαζί με άλλες πολιτικές δυνάμεις που συνεργάστηκες σε πρόδωσαν μαζί με τους ευρωπαίους φίλους και δανειστές.

Τραγικά λάθη και αποφάσεις από την ανάληψη της πρωθυπουργίας μέχρι σήμερα σε οδηγούν με ακρίβεια στο δρόμο που χάραξε ο Γιώργος Παπανδρέου. Είχες όλο το χρόνο και τη δύναμη να αντισταθείς. Δυστυχώς δεν το έπραξες. Τώρα πληρώνεις βαρύ φόρο «αίματος» και ταπείνωση..

Το 2012 μετά τις εκλογές δεν εκμεταλλεύτηκες τη δυναμή σου να αντισταθείς μπροστά στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσεις(!). Αγαπητέ φίλε, έτσι όπως σε παρακολουθώ, μου θυμίζεις το τελευταίο ταξίδι του Κώστα Καρυωτάκη, αν και εσύ έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στον Οδυσσέα Ελύτη!

Η αιώνια θλίψη του ποιητή, τα ανεκπλήρωτα και χαμένα όνειρα, που ζωγραφίζονται μέσα από πίκρες βάσανα και τρικυμιώδη ζωή, θέλει να ξεχάσει με το ποίημα του «Τελευταίο ταξίδι» τη φυγή..προς το άγνωστο...για να απαλύνει τη θλίψη του, σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό..

Αυτοί οι στίχοι, του Κώστα Καρυωτάκη ταιριάζουν απόλυτα και είναι αφιερωμένοι με αγάπη στο, φίλο και πρωθυπουργό της χώρας μου Αντώνη Σαμαρά και στο έτερον ήμισυ Ευάγγελο Βενιζέλο με βαθειά θλίψη και πόνο(!!!)
Εμείς Αντώνη μου, οι πραγματικοί σου φίλοι θα σε αγαπάμε πάντα και όταν θα πάψεις να είσαι πρωθυπουργός!

Κώστας Καρυωτάκης

Kαλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Nα 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

H τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!

Απολαύστε και μελοποιημένους τους στίχους. ΕΔΩ

Θα κλείσω με τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό.
Δυστυχής! Παρηγορία
Μόνη σου έμενε να λες
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαις!