Ανοιχτη επιστολη μεσω του fimotro στον υπουργο γ. κατρουγκαλο

Γράφει ο Γεώργιος Λουπάσης
Κύριε Κατρούγκαλε,
για να μην υπάρχει διάψευση ή διόρθωση ή έστω κάποια αντίδραση σε όσα γράφονται σχετικά με τις συντάξεις και τους συνταξιούχους, σημαίνει πως βρίσκονται κοντά ή και μέσα στην αλήθεια...
Συνταξιούχος, λοιπόν, κι εγώ, σκέφτηκα να προσθέσω τη φωνή μου στη φωνή εκείνων που βρήκαν το κουράγιο ν' ανοίξουν το στόμα τους.
Και σου απευθύνομαι στον ενικό, όπως διαπιστώνεις, και επειδή τα χρόνια που κουβαλάω στην πλάτη είναι πολύ περισσότερα από τα δικά σου και επειδή έχει μείνει πίσω μας, δηλαδή έχει τελειώσει, ο καιρός που ένα δημόσιο αξίωμα σαν του υπουργού ενέπνεε σεβασμό στην κοινωνία. Γιατί ο σεβασμός, όπως και η εκτίμηση, δεν απονέμονται αλλά κερδίζονται. Το ίδιο θα έλεγα (ελπίζω να το μεταφέρεις αυτό...) και σ' εκείνους που συμμερίζονται τις απόψεις σου και στηρίζουν όσα σκέφτεσαι να κάμεις – για να μας σώσεις κι εσύ, όπως τόσοι άλλοι σωτήρες πριν από σένα.
Με τριανταεφτάμισι συντάξιμα χρόνια, χρόνια ευσυνείδητης προς την πατρίδα προσφοράς, είχα την ελπίδα πως θα μπορέσω να ζήσω με αξιοπρέπεια όσα χρόνια ήταν το μοιράδι μου μετά τη συνταξιοδότηση. Χθες Σάββατο, 17 Οκτωβρίου, πηχυαίος τίτλος στην πρώτη σελίδα μεγάλης σε κυκλοφορία εφημερίδας έθεσε το ερώτημα: “Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν;”. Αμέσως εντόπισα δυο λάθη: το πρώτο ότι αντί για τη λέξη “άλογα” έπρεπε να υπάρχει η λέξη “ανθρώπους”. Το δεύτερο ότι δεν έχει θέση στον τίτλο το ερωτηματικό. Αυτά, επειδή και την ελπίδα που προανέφερα, και που όπως λέει ο λόγος πεθαίνει τελευταία, είσαι έτοιμος να τη σκοτώσεις.
Χωρίς να σκεφτείς ποιος φταίει για το σημερινό κατάντημα, ώστε με δικαιοσύνη να πάρεις τις αποφάσεις σου, έστω χωρίς να ξεστομίσεις μια τυπική “συγνώμη” για λογαριασμό εκείνων που πριν από σένα αποδείχτηκαν ανάξιοι και κατέστρεψαν τη ζωή μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας. Χωρίς να σκεφτείς τη διαδρομή και τον αγώνα ζωής που χρειάστηκε να διανύσει ένας συνταξιούχος μέχρι την ώρα που έλαβε τη σύνταξη – αυτήν που σύμφωνα με τους δικούς σας (των πολιτικῶν) νόμους τού ήταν γνωστό πως θα λάβει, αυτήν με βάση την οποία σχεδίασε τη ζωή του, ίσως και των παιδιών του. Για παράδειγμα, μάλλον ξέχασες πως χιλιάδες συμπολιτών μας (ανάμεσά τους κι εγώ που σου γράφω) πήραν την απόφαση, όσο ήταν ακόμη στην Υπηρεσία, να φτιάξουν ένα σπίτι για την οικογένειά τους παίρνοντας δάνειο από τράπεζα, γιατί άλλο τρόπο δεν είχαν, δάνειο νόμιμο και σύμφωνο με τους όρους και τις προϋποθέσεις, εισοδηματικές κυρίως, που υπήρχαν. Και έρχεσαι τώρα να με καταντήσεις σε σημείο που δε θα μπορώ να πληρώνω τη δόση του δανείου, για να μου το πάρει τελικά η τράπεζα.
Την Ιστορία της πατρίδας μας έχουν σημαδέψει και σκοτεινές εποχές, σε μια από τις οποίες βρέθηκε και ένας με το όνομα Εφιάλτης. Η πατρίδα δεν χάθηκε. Χάθηκαν πολλά παιδιά της, έμεινε όμως το στίγμα για τον κάθε Εφιάλτη που πέταξε στα σκουπίδια το καθήκον. Αυτό είναι νόμος από τον οποίο ούτε γλίτωσε ούτε θα γλιτώσει κανείς στο μέλλον – κοντινό ή μακρινό.
Μακάρι να φωτιστεί έστω και τώρα η καρδιά σου και η καρδιά όσων είτε σου στρώνουν το δρόμο είτε ετοιμάζονται να σε ακολουθήσουν σ' αυτά που σχεδιάζεις. Να φωτιστεί και ο νους σας, για να μην ξεχνάτε πως, αν δεν λογαριάζετε την οργή και την κατάρα όσων αθώων οδηγείτε στην εξαθλίωση, σας περιμένει αμείλικτο το ανάθεμα της Ιστορίας.