Ακριβα θα παραμεινουν τα δανεια για ιδιωτες και επιχειρησεις

Ρεπορτάζ : Ελένη Κομίνη
(από την Ημερησία)
Η προσδοκία ότι τα επιτόκια δανείων θα αποκλιμακωθούν με τη χορήγηση της δόσης ύψους 31,5 δισ. ευρώ και την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι σχεδόν ανυπόστατη, λένε τραπεζικά στελέχη. Και εξηγούν ότι η επιστροφή στα προ...
κρίσης επίπεδα, προϋποθέτει τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας (σε μεγάλο βαθμό), την επιστροφή μέρους των καταθέσεων ύψους περί τα 80 δισ. ευρώ που έχουν φύγει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και το άνοιγμα των αγορών για τη χώρα και τις τράπεζες της, για το οποίο, εκτός από την ανάκτηση της εμπιστοσύνης, βασικό ζητούμενο είναι η επιστροφή της χώρας σε μία διατηρήσιμη και όχι αποσπασματικού χαρακτήρα ανάπτυξη.
Ακόμα όμως και αν όλα τα παραπάνω συνέβαιναν σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, το χρήμα για δανεισμό δε θα ήταν αρκετό και θα ήταν σίγουρα ακριβότερο από τα επίπεδα του 2006 - 2007.ΖήτησηΗ ζήτηση σήμερα για δάνεια είναι ιδιαίτερα υψηλή τόσο στην Ελλάδα, όσο και (σχεδόν) σε ολόκληρη την Ευρώπη, η προσφορά από τις τράπεζες περιορισμένη και το κόστος δανεισμού σημαντικά αυξημένο, ιδιαίτερα για μια περίοδο σοβαρής ύφεσης σαν αυτή που σήμερα διανύουμε.
Οι τραπεζίτες σημειώνουν ότι το επιχείρημα, ότι οι τράπεζες δεν επιθυμούν να δανείσουν και κρατούν τη ρευστότητα δεν ευσταθεί, αφού μεγάλο μέρος της κερδοφορίας τους επιτυγχάνεται μέσω του δανεισμού, ενώ παράλληλα η ρευστότητα που τους δίνεται από το ευρωσύστημα, χρηματοδοτεί τα ήδη υπάρχοντα δάνεια τα οποία πριν το Μνημόνιο του 2010 κάλυπταν από τις αγορές και τις υψηλές καταθέσεις που διατηρούσαν.Σήμερα, λένε οι τραπεζίτες, για να στηριχθεί η ανάπτυξη, θα μπορούσε να εξευρεθεί από την κυβέρνηση, σε συνεργασία π.χ. με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ένα κονδύλι της τάξεως π.χ. των 10 δισ. ευρώ, το οποίο μέσω των τραπεζών να διοχετευτεί συντονισμένα στην αγορά ώστε να κυκλοφορήσει χρήμα που αλυσιδωτά θα βοηθούσε επιχειρήσεις, προμηθευτές, κ.λπ., να αποπληρώσουν έστω και μέρος των επιταγών τους, καθώς και άλλες υποχρεώσεις π.χ. μισθοδοσίες και εισφορές.Το μετρό αυτό, επισημαίνουν οι ίδιοι, δε θα είχε αναπτυξιακό στόχο, αλλά θα στόχευε στην έστω και μερική αποσυμφόρηση της αγοράς για να δοθεί χρόνος στην επιχειρηματική κοινότητα να προσαρμοστεί πιο ομαλά στα νέα δεδομένα.Ρευστότητα
Η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ το 2007, που μετεξελίχτηκε σε ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση το 2008 και που αυτή με τη σειρά της προκάλεσε την κρίση των ευρωπαϊκών κρατικών χρεών (ομολόγων), που τελικά κατέληξε σε κρίση του τραπεζικού συστήματος, στη ουσία έδωσε τέλος σε μια δεκαετή περίοδο (ή και παραπάνω) φθηνής και άφθονης ρευστότητας.Η παγκόσμια κοινότητα διένυσε δηλαδή μια παρατεταμένη περίοδο υπερβολής η οποία δημιούργησε μία ανεξέλεγκτη «φούσκα», που δεν ήταν δυνατόν να διατηρηθεί. Οι τράπεζες στην περίοδο αυτή σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, αλλά και στη Ελλάδα, δάνειζαν πολύ περισσότερα κεφάλαια από τις καταθέσεις που είχαν, σε μία «μονομαχία» για την απόκτηση μεγαλύτερων μεριδίων αγοράς. Στο βωμό αυτόν, τιμολογούσαν τ