Αυτη την γαλοπουλα της ττε ποιος θα την παρει;

Γράφει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Σαν τα σπιρτόξυλα στο κοριτσάκι με τα σπίρτα - για να μπούμε λίγο και στο πνεύμα των Χριστουγέννων - καίγονται, η μία μετά την άλλη, οι υποψηφιότητες για το θρόνο που λέγεται διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Την ίδια στιγμή που ο Γ. Προβόπουλος δίνει...
τον δικό του αγώνα, εντός και εκτός γηπέδου (βλέπε Φραγκφούρτη), για να εξασφαλίσει μία δεύτερη θητεία, την οποία πιθανότατα μπορεί να περάσει και με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού και Καθηγητής Πανεπιστημίου Γ. Μουρμούρας κινεί από το παρασκήνιο τα νήματα της δικής του υποψηφιότητας και πλασάρεται ως η καλύτερη... γαλοπούλα γι' αυτή την πολυπόθητη καρέκλα. Γι' αυτό οι άσπονδοι φίλοι του λένε πως έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό από το προσκήνιο για να έρθει κάποια στιγμή ως ο ''εκλεκτός'' της οδού Πανεπιστημίου που δεν θα έχει επιβαρυνθεί με το κόστος της συμμετοχής σε επώδυνες αποφάσεις.
Συγκρατήστε ένα όνομα που συζητείται έντονα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά κυρίως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εκεί που έχει έδρα η Κριστίν (Λαγκάρντ για όσους δεν ασχολούνται επισταμένως με τα οικονομικά), και μάλιστα είναι και του ιδίου φύλου.
Η ''σιδηρά κυρία'' των ελληνικών τραπεζών, Αναστασία Σακελλαρίου, διευθύνουσα σύμβουλος του ΤΧΣ, είναι η επιλογή - κλειδί της Ουάσιγκτον αφού οι Αμερικανοί θεωρούν πως είναι από τα ελάχιστα πρόσωπα που έχουν τα κότσια να κουμαντάρουν επαρκώς και με αναπτυξιακό όραμα τον τραπεζικό κλάδο.
Οι Αμερικανοί φίλοι, το έχουμε ξαναπεί, δεν θέλουν τις ελληνικές τράπεζες ένα απλό κομμάτι του ευρωπαϊκού τραπεζικού παζλ αλλά έναν μοχλό ανόρθωσης της Ελλάδας μακριά από τα σχήματα της δημοσιονομικής ασφυξίας και τις αγκυλώσεις του ελληνικού "Σίτι".