50 εκατομμυρια αιγυπτιοι ψηφιζουν για τον διαδοχο του μουμπαρακ

Την Τετάρτη και την Πέμπτη 23 και 24 Μαΐου, οι Αιγύπτιοι θα προσέλθουν στις κάλπες, καθώς επιτέλους έχουν την πρώτη τους ευκαιρία να αποφασίσουν ποιος και τι θα αντικαταστήσει τη δικτατορία του Χόσνι Μουμπάρακ, ο οποίος...
ανετράπη πέρυσι τον Φεβρουάριο. Για την Αίγυπτο των 50 εκατομμυρίων ψηφοφόρων, η επιλογή δεν αναμένεται να είναι εύκολη, καθώς καλούνται αν αποφασίσουν αν θέλουν μια Δημοκρατία η οποία θα κυβερνάται από τον ισλαμικό νόμο της Σαρία, ένα φιλελεύθερο κράτος ή ακόμη και μια καθοδηγούμενη δημοκρατία με τον στρατό να λειτουργεί ως εγγυητής, διατηρώντας μεγάλο μέρος της εξουσίας.

Οι Αιγύπτιοι απολαμβάνουν τα νεοαποκτηθέντα δικαιώματά τους, παρακολουθώντας μετά προσοχής τηλεοπτικά ντιμπέιτ, συρρέοντας σε πολιτικές συγκεντρώσεις και συζητώντας παντού για πολιτική. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που οι απλοί Αιγύπτιοι, μέχρι τώρα διοικούμενοι από φαραώ, βασιλείς και στρατιωτικούς ηγέτες θα επιλέξουν τον ηγέτη τους.

Κι όμως, όποια κι αν είναι τα αποτελέσματα και είτε κερδίζει ο υποψήφιος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας , η ομάδα που ενέπνευσε τους ισλαμιστές σε ολόκληρο τον κόσμο και η οποία κυριαρχεί στο κοινοβούλιο θα παραμείνει μια σημαντική δύναμη στο πλάι του στρατού, ο οποίος κυριαρχεί επί δεκαετίες και δεν παρουσιάζει σημάδια ότι σκοπεύει να αποσυρθεί ήσυχα στους στρατώνες.

Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν διαφαίνεται ακόμη, ενώ δεν είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στα μέσα Ιουνίου. Η βία και το πολιτικό αδιέξοδο μετά την πτώση του Μουμπάρακ έπληξαν σημαντικά την οικονομία της χώρας και πολλοί νέοι δεν είναι πιο κοντά στο να βρουν δουλειά τώρα από ό,τι ήταν όταν διαδήλωναν στους δρόμους εναντίον του καθεστώτος. Έτσι μετά την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, η αγωνία για το μέλλον και η κούραση ίσως είναι αυτό που θα καθορίσει την επιλογή τους - περισσότερο από ό,τι η ιδεολογία. Πολλοί είναι αυτοί που παραμένουν αναποφάσιστοι, ίσως εξαιτίας του γεγονότος ότι όλοι οι προεδρικοί υποψήφιοι υπόσχονται δικαιότερη κατανομή του πλούτου, λιγότερες καταχρήσεις εξουσίας, καλύτερη εκπαίδευση και εμπορικά και βιομηχανικά σχέδια κατά μήκος της Διώρυγας του Σουέζ για να αυξήσουν την ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας.