ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΝΙΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ... ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΗΣ…ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΥΛΙΚΩΝ - ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΥΛΙΚΟ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ

«Αναζητώντας εργασία απευθύνθηκα σε πολλούς εργοδότες στη βιομηχανία. Τους λέω ότι τελείωσα το Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών (ΤΜΕΥ) στα Γιάννενα. Στη γλώσσα της απασχόλησης, δηλαδή, δεν μπορώ να κάνω τίποτα απολύτως. Πράγματι, όταν απευθύνθηκα πρόσφατα σε μεγάλο χυτήριο της βόρειας Ελλάδας, μου πρότειναν να με προσλάβουν, στα χαρτιά τουλάχιστον, για γραμματειακή υποστήριξη». Τα λόγια του Παναγιώτη Ξυδά, απόφοιτου του ΤΜΕΥ και με διδακτορικό δίπλωμα στη νανοτεχνολογία, αποτυπώνουν ένα από τα πολλά ελληνικά παράδοξα με πρωταγωνιστές και θύματα συγχρόνως νέους επιστήμονες, αλλά ταυτόχρονα και την αποκεντρωμένη περιφερειακή ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών στην Ελλάδα.Την εποχή των γραφενίων, των φωτοβολταϊκών και της πράσινης ανάπτυξης, την εποχή της υψηλής πιστοποίησης των υλικών, από τα κεραμίδια των σπιτιών μας μέχρι τα στεντ της στεφανιογραφίας, η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τον κλάδο των μηχανικών υλικών. Οταν μάλιστα σε αυτή τη Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που έκλεισε έντεκα χρόνια