Πως ξεπλυναν με νομο τα σκανδαλα χρηματιστηριου, ολυμπιακων αγωνων και λιστας λαγκαρντ

Του Νίκου Ανδριόπουλου

Με περισσή δόση ειρωνίας απέναντι σε έναν λαό που αντιμάχεται τον εξανδραποδισμό του τις τελευταίες εβδομάδες στην ημερήσια διάταξη της ειδησεογραφίας λαμβάνει χώρα μία άνευ προηγουμένου παρέλαση εκατομμυρίων. Μίζες από τα υποβρύχια και τα εξοπλιστικά συστήματα, θαλασσοδάνεια υπέρ «ημετέρων» επιχειρηματιών με το λογαριασμό να καταλήγει πάντα στο φορολογούμενο και μία κυβέρνηση που κατά περίπτωση επιχειρεί να «καπελώσει» το έργο της Δικαιοσύνης, θριαμβολογώντας για τα 17,7 εκατ. που θα δωρίσει στους τομείς που διαλύει.

Μία εικόνα που έχει επιχειρηθεί να περάσει προς τα έξω είναι ότι όλα αυτά τα λάφυρα από τις κομπίνες δεκαετιών βρίσκονται στους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Το καλοκαίρι του 2004, λίγους μήνες μετά την εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις 7 Μαρτίου, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Αλογοσκούφης πάει στη Βουλή μία τροπολογία για τον «επαναπατρισμό κεφαλαίων από την αλλοδαπή». Ο νόμος ήταν από τους πρώτους που ψήφισε η ΝΔ το 2004. Αντίστοιχη ρύθμιση είχε επιχειρηθεί να γίνει και παλαιότερα ανεπιτυχώς. Η ισχύς της εν λόγω τροπολογίας που παρουσιάστηκε εν είδει περαίωσης για την «τόνωση της οικονομίας για την προώθηση επενδύσεων» ήταν εξάμηνη και είχε ως καταληκτική ημερομηνία την 4η Φεβρουαρίου 2005. Σε σχετική εγκύκλιο που είχε εκδώσει παράλληλα ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Αδ. Ρεγκούζας, με την οποία ενεργοποιήθηκε ο σχετικός νόμος (ΠΟΛ. 1124/04), τονίζεται ότι δεν υπόκεινται σε τεκμήρια τα επαναπατριζόμενα κεφάλαια που θα διατεθούν για απόκτηση περιουσιακών στοιχείων. Δεν χρειαζόταν δηλαδή κανείς να δηλώσει το περιβόητο «πόθεν», παρά μόνο το «έσχες» και να φορολογηθεί επί του ποσού με μόλις 3% αντί για 40%.