Οι νεοι οροι του τηλεοπτικου τοπιου μετα την αποφαση του στε και η νομοθετικη ρυθμιση

Αλυσιδωτές αντιδράσεις πυροδότησε η απόφαση του ΣτΕ, κρίνοντας μόνο το άρθρο 2 παράγραφος Α του νόμου Παππά ως αντισυνταγματικό. Σκοπίμως ακούγεται στο δημόσιο διάλογο ότι ο ν4339/2015 κρίθηκε αντισυνταγματικός στο σύνολό του, ενώ επί της ουσίας το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι μόνο το ΕΣΡ είναι αρμόδιο όργανο για τη διεξαγωγή διαγωνισμού για τις άδειες.

Όπως προανήγγειλαν Παππάς και Γεροβασίλη, η κυβέρνηση τη Δευτέρα θα καταθέσει στη Βουλή νέα ρύθμιση - γέφυρα για να τεθούν κανόνες στο άναρχο τηλεοπτικό τοπίο, μετά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας που ως αποτέλεσμα έχει την επαναφορά του αντισυνταγματικού -σύμφωνα με δικές του γνωμοδοτήσεις- τηλεοπτικού καθεστώτος. Η απόφαση του ΣτΕ βασίστηκε στις αναφορές του Συντάγματος, σύμφωνα με τις οποίες οριοθετείται ότι μόνο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης έχει την αρμοδιότητα να διεξάγει διαγωνισμούς για την εκμετάλλευση του δημόσιου αγαθού των τηλεοπτικών αδειών. Μένει να καθαρογραφεί η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να αποσαφηνιστεί κατά πόσο οι δικαστές έκριναν με βάση την ευρύτερη εικόνα. Δηλαδή, τι πρέπει να κάνει η εκτελεστική εξουσία στην περίπτωση που η αντιπολίτευση εμμένει στη μη συγκρότηση μίας Ανεξάρτητης Αρχής, εξυπηρετώντας μικροπολιτικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα. Συνυπολογίζοντας, επίσης, ότι τα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού επέτρεψαν το καθεστώς τηλεοπτικής ανομίας επί 27 χρόνια, γεγονός που προκάλεσε την ανάπτυξη του αποδεδειγμένου τριγώνου της διαπλοκής. Για την ιστορία, έλαβαν χώρα τέσσερις απόπειρες για τη συγκρότηση του ΕΣΡ. Ως γνωστόν, η αξιωματική αντιπολίτευση είχε συναινέσει επί ημερών Μεϊμαράκη στη στελέχωση της Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, μία γραμμή που άλλαξε άρδην επί ημερών Μητσοτάκη στο τιμόνι της ΝΔ.