Μια ακομα προκληση για το αντιφασιστικο κινημα

Την ώρα που η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες και ηγετικά της μέλη είναι προφυλακισμένα, φαντάζει ιδιαίτερα βολικός κάποιου είδους συμψηφισμός μεταξύ των «άκρων». Αυτός είναι άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους που φτάνουν στο ακροατήριο, σήμερα, άνθρωποι και οργανώσεις του αντιφασιστικού κινήματος και της αριστεράς μετά από τις μηνύσεις-παρωδία Χρυσαυγιτών και συνοδοιπόρων.

Η βιομηχανία συκοφαντικών διώξεων, μικρή σημασία και τύχη θα είχε, αν γινόταν κάποια χρόνια πριν, ή αν βρισκόμασταν σε μια πιο «κανονική» πολιτική συγκυρία. Όμως, την ώρα της ολομέτωπης επίθεσης ενάντια σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα από την ακροδεξιά κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς, η μη θέση στο αρχείο προκλητικά στοχευμένων υποθέσεων όπως αυτές του Σάββα Μιχαήλ, της Εργατικής Αλληλεγγύης ή της δικής μου, δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου αθώα ή ακίνδυνη. Ακριβώς γι’ αυτό, δοκιμάζονται -κατά τη γνώμη μου προς το παρόν επιτυχημένα- τα αντανακλαστικά του μαζικού κινήματος και της αριστεράς όσον αφορά το εύρος της στήριξης και της απόκρουσης αυτών των μεθοδεύσεων.