Με το πιστολι στον κροταφο

Είσαι κάτω από 40 χρονών• έζησες την εφηβεία σου στις δεκαετίες του ’80 και του ‘90• μπήκες στην αγορά εργασίας απ’ το 2000 και μετά.
Έχεις σπουδάσει σε ελληνικό ή και σε ξένο πανεπιστήμιο, έχεις κάνει τουλάχιστον ένα μάστερ και το βιογραφικό σου είναι πολλές σελίδες γεμάτες με εκπαίδευση και κατάρτιση, σεμινάρια και συνέδρια. Αλλάζεις δουλειά κάθε εννιά μήνες και τα καλοκαίρια μένεις άνεργος. Σπανίως δουλεύεις πάνω στο αντικείμενο των σπουδών σου.
Μετά από χρόνια εργασιακής περιπλάνησης δεν έχεις βάλει ούτε μια δεκάρα στην άκρη. Αντιθέτως χρωστάς τα δάνεια που σου διέθεσαν αφειδώς οι τράπεζες την εποχή των παχιών αγελάδων, για να στα ζητήσουν πίσω την εποχή των ισχνών. Αναγκάζεσαι να επιδιώκεις τις διευκολύνσεις της πανταχού παρούσας ελληνικής οικογένειας: το χαρτζιλίκι της γιαγιάς, το αμάξι του μπαμπά, το βύσμα του θείου, τις διακοπές στο χωριό.