Η ωρα της ταπεινωσης κοντοζυγωνει

Πριν από 15 χρόνια έπεσα για πρώτη στη ζωή μου πάνω σε Έλληνες που είχαν ζήσει την προσφυγιά. Όχι τους Μικρασιάτες του “μακρινού” 1922 αλλά κατοπινούς, ανθρώπους που όταν τους γνώρισα δεν είχαν όλοι τους την μορφή του γέροντα, δεν ήταν βγαλμένοι από άψυχα βιβλία ιστορίας ούτε από ταινίες αλλά ήταν σαν εμένα, σαν τους γονείς μου, ήταν γείτονές μου, άνθρωποι με τις δουλειές τους ή συνταξιούχοι και γεμάτοι ζωή.