Γιαννης βαρουφακης: το κουρεμα θα γινει οταν και οπως συμφερει το βερολινο

1. Εξ αρχής, από τον Μάιο του 2010, το ΔΝΤ κρατούσε, σε επίπεδο κορυφής, διαφορετική στάση όσον αφορά τη βιωσιμότητα του «ελληνικού προγράμματος» απ’ ό,τι η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και η Γερμανία ειδικότερα. Αυτό που απλά συνέβη ήταν ότι το ΔΝΤ ένιωθε την ανάγκη να χρησιμοποιήσει τη συμμετοχή του στο «ελληνικό πρόγραμμα», ώστε να επανέλθει «στα πράγματα» μετά από μια περίοδο ουσιαστικού παροπλισμού του, σε παγκόσμιο επίπεδο, ο οποίος ήταν απόρροια των περασμένων του εγκληματικών αποτυχιών στις χώρες της Λ. Αμερικής και της Ν.Α. Ασίας. Βέβαια, και πάλι, σήμερα, η ενδοτικότητα του ΔΝΤ απέναντι στο Βερολίνο είναι μέγιστο ζήτημα (βλ. υπαναχώρηση κ. Λαγκάρντ τον Δεκέμβριο στην ανόητη επαναγορά χρέους, αντί για κούρεμα των δανείων της τρόικας).Το mea culpa του ΔΝΤ όσον αφορά την εκτίμηση των πολλαπλασιαστών είχε δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν να το βοηθήσει να επανακτήσει μέρος της χαμένης του αξιοπιστίας λόγω των κατά συρροήν προβλεπτικών αποτυχιών του σε όλες τις περιπτώσεις επιβεβλημένης λιτότητας. Ο δεύτερος είναι να κατευνάσει τον θυμό χωρών όπως π.χ. η Μαλαισία, η Βραζιλία, η Κίνα, που καταλογίζουν στο ΔΝΤ ότι, με τα δικά τους χρήματα, συμμετέχει σε δανειακές συμφωνίες στην Ευρωζώνη, οι οποίες καταστρατηγούν τους κανόνες του ίδιου του ΔΝΤ.