Ζει τον μύθο του… αλά Μπερλουσκόνι

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Χτυπάνε το κεφάλι τους και μετανιώνουν πικρά κάποιοι τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, που στάθηκαν τόσο γενναιόδωροι στο συνέδριο του περασμένου Σεπτεμβρίου, όπου εγκρίθηκαν οι υποψηφιότητες για τη νέα ηγεσία του κόμματος. Δεν έπρεπε να παραβλέψουμε, λένε, ότι η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη ήταν προβληματική γιατί δεν είχε τον απαιτούμενο αριθμό των 30 υπογραφών από μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.

Χωρίς περίσκεψη, οι σύνεδροι

αποδέχτηκαν να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος κάποιος που είχε γίνει κομματικό μέλος μόλις λίγες μέρες νωρίτερα και χωρίς καν να είναι γνωστό σε ποια ακριβώς οργάνωση μελών ανήκει, ενώ πέρα από κάθε δεοντολογία παρακάμφθηκε η καταστατική πρόβλεψη ότι τα στελέχη που διεκδικούν αξιώματα πρέπει να έχουν κάποια κομματική προϋπηρεσία.

Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει τον Κασσελάκη για ποιον λόγο προθυμοποιήθηκε να χτυπήσει κατευθείαν το κομματικό ρετιρέ, χωρίς να έχει καν περάσει από το θυρωρείο. Δεν θα ήταν… ανάγωγο. Τα πρώτα δείγματα γραφής, όταν παρέλαβε από τον Αλ. Τσίπρα που έμοιαζε μπροστά του σαν αμήχανος επαρχιώτης μπάρμπας που υποδέχεται τον ενθουσιώδη ανιψιό «από τα ξένα», δεν ήταν ούτε καταστατικά νόμιμα ούτε κομψά. Ο διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και ο εκπρόσωπός Τύπου του κόμματος πληροφορήθηκαν την αντικατάστασή τους από το διαδίκτυο.

Οι διαφωνούντες απειλήθηκαν ευθέως προ ημερών ότι, αν δεν στέρξουν να δεχτούν τις θέσεις που τους προσφέρονται, δεν θα περιληφθούν στα ψηφοδέλτια. Ο ίδιος υπόσχεται διαρκώς αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τη βάση και τους ψηφοφόρους. Η κατάχρηση αυτού του δικαιώματος, όπως παρατηρούν στελέχη, περιθωριοποιεί και ακυρώνει ολόκληρο τον κομματικό οργανισμό, από τον οποίο την ίδια στιγμή απαιτείται να βάζει πλάτες.

Ακόμα μεγαλύτερες απορίες προκάλεσε όταν από το βήμα του ΣΕΒ διακήρυξε -αυτός, ένας, υποτίθεται, αριστερός- ότι το κεφάλαιο αποτελεί «εργαλείο για ευημερία και μείωση των τεράστιων ανισοτήτων». Την ίδια ώρα, εγκαταλείποντας την πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ για συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις μισθών, πρότεινε να διανέμονται σε χαμηλότερη τιμή εταιρικές μετοχές στους εργαζομένους. Καταλαβαίνει κανείς η ολιγόωρη εκδρομή στη Μακρόνησο για ποιους λόγους έγινε…

Ο Κασσελάκης, λένε στον ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να μεταβάλει το κόμμα σε ένα βαλκανικό αντίγραφο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Στα χέρια του ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται. Μοιάζει να εκπροσωπεί την ελληνική εκδοχή του Μπερλουσκόνι και τσαλαβουτάει ασεβώς, όπως του καταλογίζουν οι σύντροφοί του -τον αποκαλούν κύριο!-, στα νερά της Αριστεράς, χωρίς να ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Το καλύτερο για όλους θα ήταν να παραδεχτούν ότι γνωρίστηκαν για μια βραδιά σε ένα ξέφρενο πάρτι και να παριστάνουν σήμερα τους αγνώστους.

Όλοι βλέπουν, όμως, ότι ο Κασσελάκης ζει τον μύθο του στην Ελλάδα. Μετακομίζει μόνιμα, και ο Τάιλερ μαθαίνει εντατικά ελληνικά. Είναι, βέβαια, νωρίς ακόμη να προβλέψει κανείς τι θα προκύψει και ποια νέα κόμματα θα αναδυθούν σε μια φθίνουσα Κεντροαριστερά.

Για την ώρα τον τόνο δίνει η εμπύρετη ιδιοσυγκρασία του Πολάκη και των μνησίκακων ανθρώπων του στενού προεδρικού κύκλου που τον καθοδηγούν.

Ρεαλιστική σύνοψη; Μια τέτοια «Αριστερά» που προβάλλει τα αδιάφορα πάθη της στον κόσμο δεν έχει νόημα να υπάρχει.

The post Ζει τον μύθο του… αλά Μπερλουσκόνι appeared first on antinews.gr.