Ξεδοντιάστε την διαπλοκή!!!

Είναι σαφές ότι οι κανόνες με τους οποίους γίνεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δημιουργούν συνθήκες αφελληνισμού τους. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μεγάλοι και μικροί μέτοχοι θα απολέσουν τη μικρή ή μεγάλη δύναμή τους στις τράπεζες και αργά αλλά σταθερά αυτές θα περιέλθουν στα χέρια ξένων τραπεζιτών. Κι αυτό αν μη τι άλλο δεν είναι καθόλου καλό για κανέναν. Δε νομίζουμε ότι μπορεί να αμφιβάλλει κανείς αν και θα πρέπει να πούμε τα εξής:

Εντελώς ξαφνικά εδώ και δύο ημέρες, εφημερίδες που είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ των Μνημονίων, και που εξυμνούσαν την καλή τρόικα που ήρθε να σώσει την Ελλάδα, ξαφνικά θυμήθηκαν να επιτεθούν στους κακούς ξένους που βάζουν τέτοιους όρους για τις τράπεζες.

Ενώ δηλαδή εδώ και δύο χρόνια διαλύεται η ελληνική κοινωνία από τα σκληρά μέτρα, κάποιες καθεστωτικές εφημερίδες δεν έλεγαν κουβέντα, αντίθετα σιγοντάριζαν την εκάστοτε κυβέρνηση προκειμένου να πάρει κι άλλα μέτρα. Μόλις θίχθηκαν οι φίλοι τραπεζίτες των εκδοτών – επιχειρηματιών αμέσως άνοιξαν πόλεμο στους ξένους δανειστές. Και πώς να μην προστατεύσουν τους «προστάτες» τους. Επί χρόνια οι εγχώριοι τραπεζίτες έδιναν δισεκατομμύρια θαλασσοδάνεια στους εκδότες – επιχειρηματίες οι οποίοι ποτέ δεν τα αποπλήρωναν γι’ αυτό και σήμερα έχουν τεράστια ανοίγματα. Για να μην πούμε για την έμμεση «χορηγία» των καλοταϊσμένων συγκροτημάτων με διαφημίσεις.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο ΔΟΛ ή για να ακριβολογούμε πλέον, το Συγκρότημα Ψυχάρη. Από τις μνημονιακές κορώνες για το πώς η Ελλάδα θα μπει σε τάξη μέσω της τρόικας, ξαφνικά, μόλις θίχθηκαν οι τράπεζες, διαβάσαμε στο Κυριακάτικο Βήμα ότι «Η τρόικα κάνει μπίζνες». Διαβάσαμε με ενδιαφέρον επίσης το άρθρο του κ. Σταύρου Ψυχάρη που μας λέει ότι η «Ελλάδα δεν είναι αποικία» κι ότι αυτό που δεν κατάφεραν οι μεραρχίες του Γ’ Ράιχ τώρα επιχειρούν να το επιτύχουν οι σαράφηδες της Ευρώπης. Και είπαμε να πούμε μπράβο στον κ. Ψυχάρη που τολμά να τα βάζει με την τρόικα, έστω κι αν ο λόγος είναι ότι χάνουν το παντεσπάνι οι φίλοι του οι τραπεζίτες (που εδώ που τα λέμε ποτέ δεν έβαλαν λεφτά από την τσέπη τους, αντίθετα την περίοδο τη χρηματιστηριακής φούσκας έβγαλαν δισεκατομμύρια). Άλλωστε, κανείς δε γνωρίζει ποια θα είναι η κατάσταση αν οι ξένοι πάρουν στα χέρια τους τις ελληνικές τράπεζες.

Βεβαίως, και ο κ. Ψυχάρης και άλλοι πολλοί δεν ήταν τόσο διαπρύσιοι κήρυκες του δικαίου των απλών πολιτών που μαστιγώνονται από τα απανωτά μέτρα, αλλά εν πάση περιπτώσει.

Ωστόσο, στο τέλος του άρθρου του καταλαβαίνουμε που το πάει ο κ. Ψυχάρης, και σίγουρα δεν το πάει στην προστασία των ελληνικών τραπεζών από τους κακούς ξένους. Γράφει λοιπόν: «Και εν είδει υποσημειώσεως: Όσοι ερευνούν για δάνεια των εφημερίδων ας γνωρίζουν ότι ο «θησαυρός» θα είναι άνθρακες. Και ότι οι εφημερίδες αυτής της χώρας μπορεί να εκδοθούν ακόμη και τετρασέλιδες -αλλά θα εκδοθούν και θα κυκλοφορήσουν, έστω χέρι με χέρι».

Αυτό ήταν λοιπόν που «πόνεσε» τον κ. Ψυχάρη; Ότι κάποιοι κάνουν έλεγχο στα δάνεια των τραπεζών προς τις εκδοτικές επιχειρή