Το τέλος της δημοσιογραφίας

Έχουν τόσα πολλά γραφτεί και ειπωθεί για το Mega, το ενδεχόμενο να καταρρεύσει και να γίνει νέο Αλτερ. Για τη διαπλοκή που θα δεχθεί καίριο χτύπημα, λένε μερικοί. Για τους δημοσιογράφους που θα χάσουν τη δουλειά τους λένε άλλοι και χαίρονται γιατί πιστεύουν ότι ο εργαζόμενος σε έναν επιχειρηματία ταυτίζεται με τα συμφέροντά του.

Κάποιοι χαίρονται που θα χάσουν 500 άτομα τη δουλειά τους, άλλοι λυπούνται, ενώ άλλοι, κατά τη γνώμη μας αθλιότεροι, κάνουν συμψηφισμούς. Λένε

δηλαδή «γιατί δεν κλάψατε όταν έκλεισε η Ελευθεροτυπία ή το Αλτερ του Κουρή και κλαίτε τώρα που μπορεί να κλείσει το κανάλι των εργολάβων και των εφοπλιστών». Τόσο τους κόβει, τόσα λένε.

Και βεβαίως δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και όλους εκείνους της γραμμής Παππά ή Αρχιμανδρίτη που ετοιμάζονται να βγουν στους δρόμους ή να πανηγυρίσουν στη Βουλή γιατί έκλεισαν ένα κανάλι που δεν ήταν του γούστου τους. Βεβαίως, όταν έκλεινε η κρατικοδίαιτη ΕΡΤ είχαν ανέβει στα κάγκελα, κι όταν την ξανάνοιξαν και πληρώνει ο πολίτης 2.500 κηφήνες με 2% θεαματικότητα μιλούσαν για το μεγάλο έργο που επιτελεί η κυβέρνηση.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους αλήθειας, η δημοσιογραφία από εδώ και στο εξής δεν θα είναι η ίδια, όχι γιατί κλείνει το Mega. Τα media υφίστανται ραγδαίες αλλαγές που ενδεχομένως να οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια την ενημέρωση στην Ελλάδα.

Αν επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης για έλεγχο όλων των ΜΜΕ τότε θα γίνουμε Βόρεια Κορέα. Ό,τι δεν αρέσει στον Αρχιμανδρίτη και τον Πατριάρχη θα κλείνει. Κι ό,τι τους κάνει χάρες όπως η ΕΡΤ θα το πληρώνουμε όλοι και θα βγάζουμε και το σκασμό.

Μπορεί να πει κανείς χίλια δύο πράγματα για το Mega. Για την ενημέρωση που κάνει, πώς βλέπει τα πράγματα, τα παιχνίδια που παίζει και πώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μετόχων του. Αλλά στο κάτω - κάτω όποιος θέλει δεν το βλέπει. Η υπέρτατη δημοκρατία της τηλεόρασης ονομάζεται… τηλεκοντρόλ. Δεν σου αρέσει κύριε ο Πρετεντέρης και η Τρέμη; Γύρνα στη Χούκλη και τον Σρόιτερ. Δεν γουστάρεις τη Σία και τον Σκάι, πήγαινε στην ΕΡΤ να… ξεστραβωθείς.

Όμως, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει κανάλια γιατί έτσι γουστάρει. Αν είναι να κλείσει ας κλείσει γιατί είναι μια ζημιογόνα επιχείρηση, δεν πάει καλά, οι μέτοχοι δεν βάζουν λεφτά, τα έσοδα έχουν μειωθεί και βάζει λουκέτο. Τόσες και τόσες έβαλαν γιατί να μη βάλει ακόμη μία.

Όμως, οι επιχειρήσεις του τύπου είναι γνωστό τι ρόλο παίζουν και γι΄ αυτό έχουν ιδιαιτερότητες. Για ρωτήστε τον Αλέξη και τη… γάτα Ιμαλαΐων να σας πει γιατί γίνονται όλες αυτές οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Πάντως, αυτά όλα δεν έχουν καμιά σχέση με τη δημοσιογραφία και την πραγματική ενημέρωση. Και αλλού επικρατεί χάος αλλά στην Ελλάδα το κακό παράγινε. Και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση αυτό με την προσπάθεια εξυγίανσης που ετοιμάζουν οι Ταλιμπάν του Παππά και του Κρέτσου στη Γενική Γραμματεία. Αυτοί κοιτάζουν να φτιάξουν το δικό τους μαγαζάκι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η υποβάθμιση της δημοσιογραφίας δεν έχει όρια, είτε είσαι σε ιδιωτικών συμφερόντων κανάλι, είτε σε κρατικό με τα λεφτά του κοσμάκη. Οι παρεμβάσεις είναι παντού, τα ρεπορτάζ που θάβονται είναι παντού, τα στημένα κείμενα είναι παντού και η εξυπηρέτηση συμφερόντων δεν έχει όρια.

Αυτή είναι η αλήθεια και γι’ αυτό έχει απαξιωθεί η ενημέρωση στην Ελλάδα. Γι’ αυτό έχουν πέσει τόσο πολύ οι εφημερίδες και γι’ αυτό οι τηλεοράσεις βουλιάζουν σε θεαματικότητα.

Το ίντερνετ μπορεί να παίξει το ρόλο του ελεύθερου μέσου, ωστόσο, επικρατεί ασυδοσία χωρίς όρια. Εκβιαστές, τραμπούκοι και πληρωμένα πιστόλια γράφουν ό,τι γουστάρουν, στέλνουν μηνύματα, βγάζουν εκατομμύρια.

Τη χαμένη τιμή της η δημοσιογραφία μπορεί να τη βρει μόνο μέσα από τους δημοσιογράφους, όχι τους στρατευμένους, ούτε τους ξεπουλημένους. Και υπέρτατος κριτής είναι ο κόσμος. Αν θέλει να μασάει κουτόχορτο τότε όποιο κι αν είναι το μέσο θα το μασήσει. Δηλαδή τι καλύτερο στην ενημέρωση θα φέρει ο… Μαρινάκης αν αγοράσει κανάλι και το χάσει ο Ψυχάρης ή ο Μπόμπολας ή ο Βαρδινογιάννης; Ποια ανεξάρτητη δημοσιογραφία θα προκύψει αν ο Γιαννακόπουλος ή ο Κουρής φτιάξουν κανάλι και δεν έχει ο Αλαφούζος; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή.

Δυστυχώς εδώ είναι όλο το ζουμί της υπόθεσης κι αυτό θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους. Ότι η δημοσιογραφία και ο χώρος των μέσων ενημέρωσης διαμορφώνεται από άλλους, κι όχι από τους τίμιους, εργατικούς και χαμηλά αμοιβόμενους δημοσιογράφους που πεθαίνουν μάλιστα από ένα σωρό αρρώστιες. Διαμορφώνεται από τους επιχειρηματίες που βάζουν λεφτά γιατί ξέρουν ότι θα χάσουν εκεί αλλά θα κερδίσουν αλλού. Και για τους διάφορους Παππάδες που θέλουν να γίνουν καναλάρχες και να ελέγχουν την ενημέρωση για χάρη του δικού τους καθεστώτος. Οι νέοι Γεωργαλάδες λοιπόν, μαζί με τους νταβατζήδες των media φτιάχνουν το νέο τοπίο και τα σφαχτά είναι οι δημοσιογράφοι. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Διαβάστε περισσότερα