Το αποτέλεσμα των ρωσικών εκλογών προκαλεί γενική ανησυχία

Συνθήματα κατά του Πούτιν σε διαδήλωση

Ακόμη και μια μικρή δόση δημοκρατίας, μπορεί να ακυρώσει τα όποια απολυταρχικά σχέδια.

Οι πολιτικές συμφωνίες του Ρώσου πρωθυπουργού Vladimir Putin, και του Ρώσου προέδρου Dmitri Medvedev, είχαν σκοπό να δώσουν την εντύπωση του αναπόφευκτου της νίκης του Putin για την προεδρία το 2012, και την αίσθηση ότι το κόμμα του είναι ανίκητο.

Κόντρα όμως στις προσδοκίες τους, το

κόμμα Ενωμένη Ρωσία, όχι μόνο απέτυχε να κερδίσει την συνταγματική πλειοψηφία (τα 2/3 που χρειάζεται για συνταγματικές τροποποιήσεις), αλλά μετά βίας εξασφάλισε έστω και μια απλή πλειοψηφία.

Το καθεστώς Putin υποτίμησε την βαθιά δυσαρέσκεια του ρωσικού λαού, και την αυξανόμενη ισχύ της μπλογκόσφαιρας και της κυβερνοπολιτικής. Οι μπλόγκερς, που έχουν ένα ακροατήριο εκατομμυρίων ανθρώπων, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να ελέγξει τα ΜΜΕ, χαρακτήρισαν την Ενωμένη Ρωσία ως το κόμμα «των απατεώνων και των κλεφτών». Και αυτός ο χαρακτηρισμός φαίνεται πως κόλλησε για τα καλά.

Βέβαια, το καθεστώς θα παραμείνει στην εξουσία, και η Ενωμένη Ρωσία θα πάρει και τις ψήφους του ακραίου Vladimir Zhirinovsky, που διατηρεί ένα διεφθαρμένο κόμμα το οποίο είναι πάντα διαθέσιμο  «προς πώληση». Επιπλέον, η κρατική Δούμα δεν αποφασίζει στη πραγματικότητα, με αποτέλεσμα οι πολέμιοί της να την χαρακτηρίζουν ως το «υπουργείο Εγκρίσεων».

Όπως και να είναι, οι προχθεσινές εκλογές ανησυχούν τον Putin, και υπογραμμίζουν το ενδεχόμενο αστάθειας στο μέλλον. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για κάτι τέτοιο.

Πρώτον, το θεαθήναι είναι πολύ σημαντικό στη ρωσική πολιτική σκηνή. Ο Putin ανέκαθεν υπόσχονταν σταθερότητα, και αυτό το βάσιζε στην επιφαινόμενη ισχύ του, και στην δύναμη αποτροπής που εξέπεμπε. Τόσο η προσωπικότητα του, όσο και ο πολιτικός μηχανισμός που τον στήριζε έδιναν την εντύπωση πως είναι άτρωτος.

Για αυτό και ο Putin ήθελε τις προχθεσινές εκλογές να νομιμοποιήσουν την απομάκρυνση του καθεστώτος του από την δημοκρατία, προς το λεπτό διαχωριστικό όριο μεταξύ περιορισμένης δημοκρατίας, και πλήρους απολυταρχικής ηγεμονίας.

Με την ισχύ του να έχει τσαλακωθεί, οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα ενθαρρυνθούν, και θα αντιδρούν σθεναρότερα στις πολιτικές του, αντιμετωπίζοντας την κυρίαρχη παντού διαφθορά, και απαιτώντας μια πιο δίκαιη κατανομή εισοδημάτων και πόρων, σε μια εποχή που η ρωσική μονοδιάστατη οικονομία, που βασίζεται αποκλειστικά σε φυσικούς πόρους, δέχεται προκλήσεις από παντού.

Δεύτερον, το μέλλον του Medvedev μοιάζει θολό. Αν ήθελε την πρωθυπουργία, έπρεπε να φέρει και τις ψήφους. Ήδη είχε χάσει την όποια αξιοπιστία του, όταν συμφώνησε με τον Putin (κεκλεισμένων των θυρών), να ανταλλάξουν αξιώματα.

Τα πλεονεκτήματα του κυβερνώντος κόμματος είναι πάρα πολλά: Μπορεί να κινητοποιεί εργαζομένους. Να ελέγχει τα ΜΜΕ. Να διώκει την οργάνωση Golos, που καταγγέλλει εκλογική νοθεία, μέσω του ελεγχόμενου δικαστικού συστήματος. Να σβήνει μυστηριωδώς τις εκπομπές ανεξάρτητων ραδιοφωνικών