Το Antinews και οι …φήμες

Έχουμε βαρεθεί εδώ στο Antinews να λέμε ότι δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν, χτυπάμε όσους πληγώνουν την Ελλάδα και τους πολίτες της, στηρίζουμε τον Αντώνη Σαμαρά ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο, αλλά και ασκούμε αυστηρή κριτική σε όποιες επιλογές βλέπουμε ότι δε «βγαίνουν».

Στο κάτω – κάτω αν οι επιλογές είναι λάθος σε πρόσωπα και πολιτικές οφείλουμε να τις αναδεικνύουμε

διότι το κακό θα χτυπήσει την πατρίδα κι όχι κανένα πρόσωπο συγκεκριμένο. Οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται, η Ελλάδα είναι εδώ και σταθερή.

Επομένως, το να μας ταυτίζουν με πρόσωπα και πράγματα, με καταστάσεις και δήθεν συνωμοσίες, με διαπλοκές και υπόγειες διεργασίες, το μόνο που κάνουν είναι να γελοιοποιούνται.

Ούτε κομματικές θέσεις έχουμε καταλάβει, ούτε η πολιτική μας ενδιαφέρει και τα κόμματα τα έχουμε γραμμένα στις …πίσω σελίδες μας. Απλά προσπαθούμε να είμαστε η φωνή της συνείδησης του κόσμου που μας διαβάζει και πιστεύει σε εμάς.

Μέσα από το Antinews υπήρξαν αρκετοί που έκαναν καριέρες και σήμερα είναι στα μέσα και στα έξω της εξουσίας. Ξεχασμένοι βρήκαν βήμα για να βγάλουν τα εσώψυχά τους και να δηλώσουν παρών όταν κανείς δε θυμόταν ότι υπάρχουν. Θυμηθείτε μόνο τη φράση του Κατσιφάρα για το θυρωρό.

Όταν τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής, τους είχαν στην… απ’ έξω εμείς στο Antinews τους δώσαμε τη δυνατότητα να μιλούν και να εκφράζουν τις απόψεις τους, να γίνουν γνωστοί στο ευρύ κοινό.

Δε μετανιώνουμε σε καμιά περίπτωση γι’ αυτό, η πολυφωνία είναι αυτή που ανέδειξε το Antinews ως την ελεύθερη φωνή των ελεύθερων πολιορκημένων, υποστηρικτών ή όχι του Αντώνη Σαμαρά στα πέτρινα χρόνια.

Άλλο όμως αυτό κι άλλο διάφοροι πασόκοι, κι όχι μόνο, που επί χρόνια έγλειφαν το Σημίτη και τον Παπανδρέου, τώρα να θέλουν να μας εμπλέξουν σε κομματικά παιχνίδια ή να μας ταυτίζουν με πρόσωπα και καταστάσεις. Και δεν το λέμε αυτό μόνο για τις χθεσινές και σημερινές αντιδράσεις πράσινων παπαγάλων στο χθεσινό δημοσίευμά μας για τον κ. Ράπανο

Είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε ό,τι θέλουμε, να δημοσιεύουμε τα σχόλια των αναγνωστών μας και να μην υποκύπτουμε σε πιέσεις και σε βυζαντινισμούς της κακιάς ώρας. Τους προειδοποιούμε, όμως, ότι θα μας βρίσκουν μπροστά τους κάθε φορά που θα ξεχνούν το καθήκον που καλούνται να επιτελέσουν όπου κι αν βρίσκονται.