Τι θα κάναμε αν ήταν 800 Ισραηλινοί νεκροί και 35 Παλαιστίνιοι;

Η ατιμωρησία είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό. Οχτακόσιοι νεκροί Παλαιστίνιοι. Οχτακόσιοι. Αυτό είναι απείρως περισσότερο από το διπλάσιο του συνολικού αριθμού των νεκρών της πτήσης MH17 πάνω από την Ουκρανία. Και αν αφορά μόνο τους «αθώους» νεκρούς - δηλαδή όχι μαχητές της Χαμάς, νέους συμπαθούντες ή διεφθαρμένους αξιωματούχους της Χαμάς, με τους οποίους οι Ισραηλινοί, σε εύθετο χρόνο, θα πρέπει να μιλήσουν- τότε οι γυναίκες και τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι οι οποίοι έχουν σφαγεί στη Γάζα είναι και πάλι περισσότεροι από το συνολικό αριθμό των θυμάτων της MH17.

Και υπάρχει κάτι

πολύ περίεργο, που δεν υπάρχει εκεί, για τις αντιδράσεις μας σε αυτούς τους δύο εξωφρενικούς αριθμούς θανάτων. Στη Γάζα, ζητάμε κατάπαυση του πυρός, αλλά τους αφήνουμε να θάψουν τους νεκρούς τους στις πνιγηρές φτωχογειτονιές της Γάζας και δεν μπορούν να ανοίξουν ούτε ένα ανθρωπιστικό μονοπάτι για τους τραυματίες. Για τους επιβάτες της MH17, απαιτούμε - αμέσως - πρέπουσα ταφή και φροντίδα για τους συγγενείς των νεκρών. Βρίζουμε αυτούς που άφησαν τα πτώματα πεταμένα στην ανατολική Ουκρανία –ενώ πολλά πτώματα, για μικρότερο χρονικό διάστημα ίσως, αλλά κάτω από έναν εξίσου φλεγόμενο ουρανό, είναι πεταμένα στη Γάζα.
Επειδή - και αυτό με κατατρώει εδώ και χρόνια - δεν νοιαζόμαστε τόσο πολύ για τους Παλαιστίνιους, σωστά; Δεν νοιαζόμαστε ούτε για την Ισραηλινή ενοχή, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη λόγω του μεγαλύτερου αριθμού των αμάχων που έχουν σκοτωθεί σε σχέση με τους ισραηλινούς στρατιώτες. Ούτε, επίσης, για τις δυνατότητες της Χαμάς. Φυσικά, Θεός φυλάξοι αν τα στοιχεία ήταν αντίστροφα. Αν 800 Ισραηλινοί είχαν πεθάνει και μόνο 35 Παλαιστίνιοι, νομίζω πως ξέρω την αντίδραση μας.
Θα το ονομάζαμε -δικαίως- μια σφαγή, μια θηριωδία, ένα έγκλημα για το οποίο οι δολοφόνοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Ναι, και η Χαμάς πρέπει να λογοδοτήσει. Αλλά γιατί οι μόνοι εγκληματίες που αναζητάμε σήμερα είναι οι άνδρες που έριξαν έναν - ίσως και δύο - πυραύλους σε ένα αεροσκάφος πάνω από την Ουκρανία; Αν οι νεκροί Ισραηλινοί ήταν ίσοι με τους Παλαιστίνιους- και επιτρέψτε μου να επαναλάβω, δόξα τω Θεώ που αυτό δεν συμβαίνει- υποψιάζομαι ότι οι Αμερικανοί θα πρόσφεραν κάθε στρατιωτική στήριξη στο Ισραήλ που θα κινδύνευε από τους «υποστηριζόμενους από το Ιράν τρομοκράτες». Θα απαιτούσαμε η Χαμάς να παραδώσει τα τέρατα που εκτόξευσαν τους πυραύλους κατά του Ισραήλ και οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, προσπαθούν να χτυπήσουν τα αεροσκάφη στο αεροδρόμιο Ben Gurion του Τελ Αβίβ. Αλλά δεν το κάνουμε αυτό. Διότι εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους είναι κυρίως Παλαιστίνιοι.
Περισσότερες ερωτήσεις. Ποιο είναι το όριο για τους Παλαιστίνιους θανάτους πριν έχουμε μια κατάπαυση του πυρός; Οκτακόσιοι; Ή 8.000; Θα μπορούσαμε να έχουμε μία κάρτα με το σκορ; Η συναλλαγματική ισοτιμία για τους νεκρούς; Ή μήπως απλά περιμένουμε μέχρι να χορτάσουμε από το αίμα και να πούμε αρκετά - ακόμα και για τον πόλεμο του Ισραήλ, ως εδώ και μη παρέκει. Όχι ότι δεν τα έχουμε ξαναζήσει όλα αυτά.
Από τη σφαγή των Αράβων χωρικών από το νέο στρατό του Ισραήλ το 1948, όπως τον ορίζουν οι ισραηλινοί ιστορικοί, ως τη Σάμπρα και τη Σατίλα, όταν λιβανέζοι χριστιανοί σύμμαχοι του Ισραήλ δολοφόνησαν περί τα 1.700 άτομα το 1982, ενώ τα ισραηλινά στρατεύματα παρακολουθούσαν, από την σφαγή στην Κανά Λιβανέζων Αράβων στη βάση του ΟΗΕ - ναι, ο ΟΗΕ και πάλι - το 1996, ως μία άλλη, λιγότερο τρομερή δολοφονία στην Κανά (και πάλι) μετά από 10 χρόνια. Και έτσι φτάνουμε στη μαζική δολοφονία αμάχων στον πόλεμο της Γάζας το 2008-9. Και μετά τη Σάμπρα και τη Σατίλα υπήρξαν έρευνες και μετά από την Κανά υπήρξε μια έρευνα και μετά από τη Γάζα το 2008-9 υπήρξε μια έρευνα και ας μην θυμόμαστε το βάρος της, που κάπως φωτίστηκε όταν ο δικαστής Goldstone έκανε ό,τι καλύτερο για να την αποκηρύξει, όταν - σύμφωνα με τους Ισραηλινούς φίλους μου – δέχτηκε έντονη προσωπική πίεση.
Με άλλα λόγια, έχουμε ξαναζήσει τα ίδια. Ο ισχυρισμός ότι μόνο «τρομοκράτες» ευθύνονται για εκείνους τους οποίους η Χαμάς σκοτώνει και μόνο «τρομοκράτες» ευθύνονται για εκείνους τους οποίους το Ισραήλ σκοτώνει (οι «τρομοκράτες» της Χαμάς φυσικά). Και η συνεχής αξίωση, που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, ότι το Ισραήλ έχει τα υψηλότερα πρότυπα από κάθε στρατό στον κόσμο και ποτέ δεν θα έβλαπτε πολίτες. Θυμάμαι εδώ τους 17.500 νεκρούς από την εισβολή του Ισραήλ το 1982 στο Λίβανο, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άμαχοι. Τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά;

Και εκτός από την ατιμωρησία, η λέξη βλακεία μου έρχεται στο μυαλό. Θα ξεχάσω τους διεφθαρμένους Άραβες και τους δολοφόνους του Isis και τις απολύτως μαζικές δολοφονίες του Ιράκ και της Συρίας. Ίσως η αδιαφορία τους για την «Παλαιστίνη» να είναι αναμενόμενη. Δεν ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τις αξίες μας. Αλλά τι καταλαβαίνουμε από τον Τζον Κέρι, υπουργό Εξωτερικών του Ομπάμα, ο οποίος μας είπε την περασμένη εβδομάδα ότι τα «βασικά ζητήματα» του ισραηλινο-παλαιστινιακού πολέμου πρέπει να αντιμετωπιστούν; Τι στο καλό έκανε αυτός πέρυσι, όταν ισχυρίστηκε ότι θα δημιουργήσει μια ειρήνη στη Μέση Ανατολή μέσα σε 12 μήνες; Δεν έχει συνειδητοποιήσει γιατί οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται στη Γάζα;
Η αλήθεια είναι ότι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο - μακάρι να μπορούσα να πω εκατομμύρια- θέλουν να μπει ένα τέλος σε αυτήν την ατιμωρησία, ένα τέλος σε φράσεις όπως «δυσανάλογες απώλειες». Δυσανάλογες σε σχέση με τι; Οι γενναίοι Ισραηλινοί αισθάνονται επίσης έτσι. Γράφουν γι 'αυτό, όπως η ισραηλινή εφημερίδα, Haaretz. Εν τω μεταξύ, ο αραβικός, μουσουλμανικός κόσμος οργίζεται όλο και περισσότερο. Και εμείς θα πληρώσουμε το τίμημα.

http://www.independent.co.uk/voices/comment/eight-hundred-dead-palestinians-but-israel-has-impunity-9629726.html

Διαβάστε περισσότερα