Τα σκοτεινά «μυστικά» της Νιούταουν και η οπλοαπαγόρευση

Η Αμερική, και όλος ο κόσμος, έχουν σοκαριστεί από τη σφαγή στο σχολείο του Νιούτον, στο Κονέκτικατ. Οι φωνές για την οπλοαπαγόρευση έχουν δυναμώσει και ο Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται αποφασισμένος να πολεμήσει το ισχυρό λόμπι των όπλων. Και όπως σχολιάζει ο γερμανικός Τύπος, «καιρός ήταν». Αρκεί όμως αυτό; Το όπλο ήταν απλά το φονικό εργαλείο στα χέρια ενός διαταραγμένου ψυχικά ανθρώπου . Να σημειωθεί ότι όλα τα όπλα που χρησιμοποίησε ο δολοφόνος Άνταμ Λάντσα ήταν νόμιμα και ανήκαν στη συλλογή της μητέρας του. Επίσης η «ήσυχη πόλη του Νιούταουν», όπως την περιγράφουν, δεν ήταν και τόσο ήσυχη

Δημοσίευμα των New York Times γράφει ότι «οι κάτοικοι του Νιούταουν ήταν συνηθισμένοι στους πυροβολισμούς». Το κυνήγι είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο «άθλημα» στην περιοχή και συχνά ακούγονταν πυροβολισμοί από πάρκα ή άλλους δημόσιους χώρους –προφανώς από νόμιμους οπλοφόρους που πήγαιναν για σκοποβολή στην ύπαιθρο, όπως συνήθιζε να κάνει και ο Λάντσα με την μητέρα του. Στις αρχές του χρόνου, ο αρχηγός της αστυνομίας του Νιούτον, Michael Kehoe, ζήτησε βοήθεια από το Δημοτικό Συμβούλιο, καθώς οι κυνηγοί δεν τηρούσαν τον νόμο που τους απαγόρευε να πυροβολούν κοντά σε σπίτια. Τον Ιούλιο, επίσης, στο αστυνομικό τμήμα έφτασαν πάνω από 50 παράπονα πολιτών για πυροβολισμούς. Στη σχετική συζήτηση που έγινε τον Αύγουστο για τη λήψη μέτρων, παρών, μαζί με 60 περίπου άτομα, ήταν και ο εκπρόσωπος της National Shooting Sports Foundation, ο οποίος είπε ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες δυστυχήματος από το κολύμπι. Τον Σεπτέμβριο η συζήτηση επαναλήφθηκε, παρουσία εκατοντάδων ατόμων. «Είναι μια ελευθερία που δεν μπορείτε να μας στερήσετε» είπε κάποιος, ενώ ένας άλλος φώναζε «Μάθετε στα παιδιά σας να κυνηγούν και δεν θα χρειαστεί να τα κυνηγάτε ποτέ».

Η υπόθεση άνοιξε τη συζήτηση και στη Γερμανία, όπου βέβαια οι κανόνες για οπλοκατοχή είναι πολύ πιο αυστηροί. Η χώρα όμως έχει ζήσει δύο περιστατικά μαζικής δολοφονίας τα τελευταία χρόνια, το 2002 στην Ερφούρτη και το 2009 στο Γουίνεντεν. «Ακόμα και αν το γερμανικό λόμπι των όπλων έχει αντίθετη άποψη, τα όπλα υπάρχουν για να σκοτώνουν. Δεν είναι άκακα αξεσουάρ ενός σπορ ή παιχνίδια» σχολιάζει ο Cem Özdemir, επικεφαλής των Πράσινων, στην Berliner Zeitung. Η Die Tageszeitung σχολιάζει: «Πέρα από την ατομική κατάσταση του δολοφόνου, οι ΗΠΑ έχουν μια εθνική παθολογία. Η νομιμότητα της οπλοκατοχής είναι ένα θέμα βέβαια στις ΗΠΑ, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Το 2012, περίπου 270 εκατομμύρια όπλα ανήκαν σε ιδιώτες. Κάθε χρόνο, (χιλιάδες) άνθρωποι σκοτώνονται μαζί τους. Στις περισσότερες πολιτείες είναι πιο εύκολο να πάρεις ένα όπλο παρά άδεια οδήγησης».

«Κατά την πρώτη θητεία του Ομπάμα, περίπου 40.000 συμπατριώτες του σκοτώθηκαν από σφαίρες. Ο ένας στους 10 ήταν κάτω των 18. Δεν είχε καν το κουράγιο να θεσπίσει ισχυρότερους νόμους για να πάρει τα θανατηφόρα όπλα από τα χέρια των πολιτών» γράφει η Süddeutsche Zeitung. «Ο Ομπάμα φοβάται τη μάχη με τους Ρεπουμπλικάνους και το λόμπι των όπλων». Και η Frankfurter Allgemeine Zeitung συμπληρώνει: «Τώρα πλέον δεν ανησυχεί για την επανεκλογή του». Και η Die Welt τονίζει: «Το δικαίωμα των πολιτών να κατέχουν όπλα για αυτοάμυνα είναι σχεδόν μια ιερή παράδοση σε μια τόσο τεράστια χώρα. Μια επίσκεψη σε απομονωμένες περιοχές όπως το Νέο Μεξικό ή το Γουαϊόμινγκ, όπου ο σερίφης χρειάζεται ώρες για να φτάσει σε μια απομονωμένη φάρμα, έχει κάποια λογική. Μια απλή λύση, όπως η απλή απαγόρευση των όπλων, δεν αρκεί». Όπως το έθεσε και ένας υπερασπιστής της οπλοκατοχής στο δημοτικό συμβούλιο του Νιούταουν, «δεν σκότωσε ένα όπλο όλα αυτά τα παιδιά, αλλά ένας διαταραγμένος άνθρωπος».

Πυθία

Πηγές: Spiegel, nytimes