Στο Μέγαρο Μαξίμου…κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου

H αρχική αισιοδοξία μετατρέπεται σταδιακά σε …κατάθλιψη. Με τη συμπλήρωση περίπου 100 ημερών του Αντώνη Σαμαρά στο τιμόνι της χώρας, το κυβερνητικό καράβι είναι έτοιμο να πέσει σε ξέρα.

Η φουρτούνα μεγάλη και το πλήρωμα φαίνεται ότι δεν είχε υπολογίσει εξ αρχής τις δυσκολίες του ταξιδιού για να κλείσει το πακέτο των μέτρων, ύψους 11,5 δισ. ευρώ.

Κανείς όμως δεν μπορεί να μιλήσει για πορεία σε αχαρτογράφητα νερά. Στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζανε από την πρώτη ημέρα τις δυσκολίες που υπήρχαν για να κλειδώσει το πακέτο.

Τα

μέτρα εξάλλου είχαν συζητηθεί επί πρωθυπουργίας Λουκά Παπαδήμου και αυτό όφειλε ο Πρωθυπουργός και η ηγετική του ομάδα να το κάνει κατανοητό στην κοινωνία, από την πρώτη στιγμή όπως τονίσαμε εδώ επανειλλημένως.

Τώρα όλοι συζητάνε και συζητάμε για το πακέτο των μέτρων που αποφασίζει η κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά. Άρα, και το ανάθεμα της κοινωνίας πέφτει πάνω στους σημερινούς ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου. Αλλά ποιος γνωρίζει ή θα θυμάται τους υπόλοιπους; Τον Σαμαρά γνωρίζουν όλοι.

Μια ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης, με βάσει τα δεδομένα, μας δίνει το δικαίωμα να σημειώσουμε με ένταση ότι η κυβέρνηση έχασε χρόνο και μάλιστα πολύτιμο. Όφειλαν στο Μαξίμου να κινηθούν διαφορετικά από την αρχή.

Όφειλαν να είχαν λάβει αποφάσεις πολύ νωρίς και όχι να φθάνουμε στη συμπλήρωση 100 ημερών και ακόμα το πακέτο των μέτρων να μην έχει κλειδώσει, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι τα 11,5 δισ. ευρώ είναι η κληρονομιά της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Ηττήθηκαν σε επίπεδο στρατηγικής και δεν γνωρίζουμε πως θα αλλάξει το τοπίο το επόμενο διάστημα, αφού πλέον η κλεψύδρα άρχισε να μετράει αντίστροφα.

Πολλοί έλεγαν σε χαμηλούς τόνους είναι η αλήθεια, πριν από τις εκλογές, για το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ που έπρεπε να αποφασίσει η νέα κυβέρνηση.

Ουδείς όμως κάθισε σοβαρά να συζητήσει και να καταστρώσει σχέδιο δράσης για την επόμενη ημέρα. Η κυβέρνηση πορεύτηκε από τις πρώτες ημέρες με την αισιοδοξία ότι ως νέα ηγεσία θα της δοθεί, όχι μόνο χρόνος, αλλά και θα αλλάξει προς το φιλικότερο η στάση των πιστωτών.

Αυτό δεν μπορούσε να γίνει και το γνωρίζει και ο πρωτοετής των διεθνών σχέσεων. Δεν είναι κονταρομαχία με τους εγχώριους…νταβατζήδες και τα ντόπια συμφέροντα, η διαπραγμάτευση με την τρόικα.

Η κυβέρνηση, δείχνει, με βάσει και τη συμπεριφορά του εκπροσώπου του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, ότι άγεται και φέρεται από τους χαμηλόβαθμους υπαλλήλους των πιστωτών.

Όμως, κακά τα ψέματα, όταν δεν λες και κανένα όχι και να το φωνάξεις και λίγο δυνατά, η κατάσταση θα χειροτερεύει και σιγά-σιγά θα γίνεσαι έρμαιο των πιστωτών που έχουν ως μόνη έγνοια πως θα διασφαλίσουν τα χρήματά τους, αδιαφορώντας για την κοινωνική συνοχή.

Είναι η ώρα να ειπωθούν μερικές αλήθειες. Γίνονται συνεχώς συσκέψεις των αρχηγών και κανείς δεν ξέρει τι συζητείται μέσα, ενώ η κυβέρνηση έχει χάσει πλήρως το επικοινωνιακό πλεονέκτημα, καθώς την πολιτική και επικοινωνιακή ατζέντα την καθορίζει το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, με τις διαρροές του Βενιζέλου κ