Σε τεντωμένο σχοινί οι ισορροπίες στο ΣΥΡΙΖΑ

Ανοιχτή πληγή παραμένει η διαπάλη στο ΣΥΡΙΖΑ γύρω απ’ το πολιτικό σχέδιο ενός κυβερνητικού εγχειρήματος της Αριστεράς. Οι δύο βασικές απόψεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να τραβάνε και να τεντώνουν το σχοινί των διαφωνιών τους με επίκεντρο τη στάση του κόμματος έναντι της ευρωζώνης και της ΕΕ. Γεγονός που φέρνει στην επιφάνεια με κρότο την κρίση στρατηγικής που αντιμετωπίζει η Κουμουνδούρου.

Η ηγετική ομάδα

υπό τον Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να μελετάει σοβαρές αναπροσαρμογές που εκφράζονται μέσω της Αυγής και είναι απολύτως ενδεικτική η πρόσφατη αρθρογραφία που θεωρεί ως «σχήμα που έχει εξαντλήσει τα όρια του το μνημόνιο – αντιμνημόνιο» παρά τις κορώνες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» θα ακυρώσει το μνημόνιο και τη λιτότητα.

Χαρακτηριστικό των προβληματισμών που επικρατεί στο επιτελείο της Κουμουνδούρου είναι η προσοχή να αποφευχθούν δεσμεύσεις «μη ρεαλιστικές» ή δεσμεύσεις που θα οδηγήσουν σε «ακραίες καταστάσεις» τις σχέσεις της χώρας με τους εταίρους. Σ’ αυτό πλαίσιο ο Γιώργος Σταθάκης εκ των βασικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική του πολιτική αποφεύγει για παράδειγμα να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον δημοσίως την ακριβή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις τράπεζες όπως συνέβη με τη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ενώ αποφεύγει να μιλήσει για μονομερή διαγραφή του χρέους κάνοντας λόγο για αναδιάρθρωσή του και φυσικά ξορκίζει μονομερείς ενέργειες. Τοποθέτηση που φραστικά διαφέρει ακόμα και από εκείνη την παλιότερη του Γιάννη Δραγασάκη τοποθέτηση περί «ρήξεων αλλά εντός ευρωζώνης».

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα επεξεργάζεται ένα σχέδιο στο πλαίσιο της ευρωζώνης το οποίο χοντρικά θα αντιπαραθέτει στο κυβερνητικό σχέδιο το πρόταγμα αντί του «πρωτογενούς πλεονάσματος» τη «ρήτρα ανάπτυξης» στο θέμα της διαχείρισης και κυρίως της αποπληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Αλέξης Τσίπρας και στην γραπτή παρέμβασή του που απέστειλε στο συνέδριο του Economist επαναλαμβάνει την πρότασή του για ένα νέο «New Deal». «Η Ευρωπαϊκή Αριστερά –επισημαίνει ο Αλέξης Τσίπρας- έχει συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη. Για την εξαίρεση των δημόσιων επενδύσεων από το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο και για ένα 'ευρωπαϊκό New Deal', με επενδύσεις στη γνώση και την καινοτομία, το περιβάλλον και τα δίκτυα υποδομών. Η δική μας πολιτική δεν υπηρετεί την υφεσιακή λιτότητα της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Υπηρετεί τη Δημοκρατία, την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, τη ανάπτυξη και τη συλλογική ευημερία».

Την ίδια ώρα ωστόσο στο πλαίσιο και στον αντίποδα αυτών των προβληματισμών απ’ την πλευρά της ηγετικής ομάδας αναπτύσσεται και ένας άλλου τύπου προβληματισμός απ’ την εσωκομματική αντιπολίτευση πολύ πιο προωθημένος απ’ αυτόν που εξέφραζε ως τώρα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι το βάρος για λογαριασμό της Αριστερής Πλατφόρμας να το σηκώνει η ΔΕΑ (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά), συνιστώσα που είχε αρνηθεί την αυτοδιάλυσή της στο πλαίσιο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.

Στο rproject, ιστοσελίδα μέσα απ’ την οποία εκφράζεται η συγκεκριμένη συνιστώσα ο Αντώνης Νταβανέλλος, μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι «κάθε απόπειρα συμβιβασμού με τη μνημονιακή πολιτική πρέπει να απορριφθεί» και χαρακτηρίζει «απλώς αναπόφευκτη τη ρήξη με τους δανειστές». «Η ανατροπή των μνημονίων και η στάση πληρωμών στους δανειστές γίνεται για την Αριστερά ένα υποχρεωτικό σημείο αφετηρίας για την πορεία προς τη γενικότερη ανατροπή της λιτότητας» και την «πορεία προς τη σοσιαλιστική απελευθέρωση». Στο πλαίσιο αυτής της πορείας ο Αντώνης Νταβανέλλος τονίζει ότι η Αριστερά πρέπει να έρθει σε «ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ» κάνοντας λόγο για «αποφασιστική αναμέτρηση» στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να εμπλακεί και να την επιχειρήσει».

Στην ίδια ιστοσελίδα ο Πάνος Κοσμάς, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «πολιτικά αφελές, ουτοπικό και ανεδαφικό» την αποσύνδεση της «ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης απ’ το νεοφιλελεύθερα δεσμά του» και αναφερόμενος στο νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα χρόνια κρίσης όπως πχ τον έλεγχο των προϋπολογισμών ή την τραπεζική ενοποίηση ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «ύστερα από την κατάργηση του μνημονίου, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταγγείλει και το ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο αρνούμενη να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του; Και αν ναι, πώς μπορεί να υπάρξει «ευρωπαϊκή λύση» για την Ελλάδα συμβατή με το στόχο ανατροπής της λιτότητας στο πλαίσιο του νέου ευρωπαϊκού υπερ-μνημονίου;» για να καταλήξει ότι «ύστερα από την κατάργηση του ελληνικού μνημονίου, η σύγκρουση με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. θα είναι μετωπική και αναπόφευκτη. Η διαχείριση αυτής της σύγκρουσης είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα στο πολιτικό σχέδιο της ανατροπής. Η γενική κατεύθυνση πάντως είναι ότι η απάντηση πρέπει να είναι ταξική και σοσιαλιστική και όχι νομισματική».

«Η ΟΝΕ εμπόδιο στην εφαρμογή ενός αριστερού προγράμματος» επαναλαμβάνει και ο Γιάννης Τόλιος με παρέμβασή του σε πρόσφατη ημερίδα που δημοσιεύεται στην Ίσκρα. Η ίδια ιστοσελίδα επίσης σημειώνει και δίνει έμφαση σε δημοσίευμά της στα τελευταία ευρήματα του ευρωβαρόμετρου σύμφωνα με τα οποία η δυσαρέσκεια στην Ελλάδα έναντι της ΕΕ είναι κατά πολύ υψηλότερη σε σχέση με το πως εκφράζονται για την ΕΕ οι πολίτες άλλων χωρών της Ένωσης.

Ουσιαστικά στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο βασικές τάσεις οι οποίες εκκινούν απ’ την κατάργηση του μνημόνιου –τουλάχιστον φραστικά συμπίπτουν σ’ αυτό, ασχέτως τι πραγματικά εννοεί η κάθε πλευρά- με τη μία τάση να τη θεωρεί ως αφετηρία για την αναδιαμόρφωση της αρχιτεκτονικής του ευρώ και με την Ελλάδα μέσα σ’ αυτό και η δεύτερη τάση που θεωρεί τον αντιμνημονιακό αγώνα ως αφετηρία μιας «αναπόφευκτης ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ» στο πλαίσιο μιας πορείας για το σοσιαλισμό! Δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πολιτικά σχέδια έτσι κι’ αλλιώς.

Διαβάστε περισσότερα