Προκλητικοί οι Γερμανοί για το Δίστομο

Με ιδιαίτερο στόμφο, περισσή αυτοπεποίθηση, αλλά και άμετρη επιθετικότητα παρουσίασε χθες τετραμελής αντιπροσωπεία τις θέσεις του γερμανικού δημοσίου στη δίκη κατά της Ιταλίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου.Οπως είναι γνωστό, η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη επιδιώκοντας την καταδίκη της Ιταλίας, επειδή θεωρεί ότι τα ιταλικά δικαστήρια, και τελευταία το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο στη Ρώμη, μη σεβόμενα την ετεροδικία της Γερμανίας έχουν εγκρίνει κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου σε εκτέλεση αποφάσεων ιταλικών δικαστηρίων, αναφορικά με θύματα του ναζισμού στην Ιταλία, και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς που επικυρώθηκε από τον Αρειο Πάγο και επιδίκασε 28 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα του Διστόμου.Μετά τη Γερμανία, σήμερα θα τοποθετηθεί η Ιταλία, επίσης για ένα τρίωρο, ενώ την Τετάρτη το λόγο θα λάβει ο καθηγητής Στέλιος Περράκης, αρχηγός της αντιπροσωπείας της Ελλάδας, η οποία, όπως είχε ζητηθεί με απόφαση της κυβέρνησης, έγινε δεκτή από το Δικαστήριο ως παρατηρητής και όχι ως διάδικος.«Συμβάντα»Στην εισαγωγική παρέμβασή της, η επικεφαλής της γερμανικής αντιπροσωπείας πρέσβειρα δρ Σουζάνε Βάζουμ-Ράιμερ εξέφρασε τη λύπη της κυβέρνησής της για τις πράξεις των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε Ελλάδα και Ιταλία, αποφεύγοντας επιμελώς να τις χαρακτηρίσει ως σφαγές ή εγκλήματα πολέμου. Αντ’ αυτού έκανε λόγο για «τρομερά συμβάντα», τα οποία όμως ύστερα από παρέλευση εξήντα ετών και άνω πρέπει επιτέλους να περάσουν στην Ιστορία.Οι τρεις έγκριτοι πανεπιστημιακοί Χρίστιαν Τόμουσατ, Ανδρέας Γκατίνι και Ρόμπερτ Κορτ κατέθεσαν περισσότερο πολιτικά και λιγότερο νομικά επιχειρήματα για να στηρίξουν τη θέση της Γερμανίας. Θεωρούν ότι σύμφωνα με τη βασική αρχή της ετεροδικίας, αποζημιώσεις μπορούν να διεκδικηθούν μόνο με διαπραγματεύσεις μεταξύ κρατών. Δεν προβλέπεται διεκδίκηση αποζημίωσης από πολίτες-θύματα με αγωγή στα δικαστήρια της χώρας στην οποία τα στρατεύματα κατοχής διέπραξαν εγκλήματα πολέμου.Κατά την επιχειρηματολογία της γερμανικής πλευράς, η ετεροδικία, ως στοιχείο του εθιμικού δικαίου, βρίσκεται βέβαια από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μεταβατικό στάδιο. Τη νομική θέση όμως του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Ιταλίας και προηγουμένως του Αρείου Πάγου, ότι στη μεταβατική αυτή φάση το δικαστήριο εκείνο που δέχεται εξαιρέσεις από τη βασική αυτή αρχή της ετεροδικίας δεν παραβαίνει το διεθνές δίκαιο, αλλά συμβάλλει στην εξέλιξη του δικαίου, οι καθηγητές της γερμανικής αντιπροσωπείας απέρριψαν με σκαιό τρόπο. Ως τιμητές της διεθνούς έννομης τάξης, μίλησαν για «κερκόπορτες» που άνοιξαν ο Αρειος Πάγος και η Ρώμη, που αν δεν κλείσει η Χάγη θα οδηγήσουν σε χάος τη διεθνή κοινότητα. Και τούτο διότι, αν διατρηθεί η βασική αυτή αρχή της ετεροδικίας, δεν θα είναι μελλοντικά δυνατή καν η σύναψη συμφωνιών μεταξύ κρατών, αφού στη συνέχεια κάθε μεμονωμένος πολίτης που θεωρεί ότι θίγεται από μια τέτοια διακρατική συμφωνία ή συνθήκη, θα μπορεί να την προσβάλλει, προσφεύγοντας σε δικαστήριο της χώρας του.ΜειδιάματαΤα πρόσωπα των δικαστών, που καθ’ ό