Που κατέληξε η 4η Ιουλίου των Αμερικάνων;

Σήμερα γιορτάζει η Αμερική. Και πιο συγκεκριμένα, γιορτάζει την ανεξαρτησία της.

Από την αρχή, η αμερικανική ιδέα συμβόλιζε μια ένταση μεταξύ του ακραίου ατομισμού, και των αναγκών της κοινότητας.

Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας, η χάρτα δηλαδή, η υπογραφή της οποίας γιορτάζεται κάθε 4 Ιουλίου, αναφέρει πως τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβάνουν την ζωή, την ελευθερία, και την επιδίωξη της ευτυχίας.

Με άλλα λόγια, τον ατομισμό.

Ο συντάκτης όμως της εν λόγω διακήρυξης κάθε άλλο

Μιλάμε για τον Thomas Jefferson, που 38 χρόνια μετά την σύνταξη του βασικού αυτού αμερικανικού εγγράφου, έγραφε σε φίλο του πως «ο ατομισμός δεν είναι ηθικός. Μάλλον το αντίθετο. Πρόκειται για μια ανταγωνιστική δύναμη προς την αρετή, η οποία μας οδηγεί συνεχώς προς την αυτοϊκανοποίηση, κόντρα στο ηθικό μας καθήκον απέναντι στους συνανθρώπους μας».

Η δεκαετία του 1960 έφερε μια ολόκληρη σειρά από πολιτισμικές ελευθερίες, όπως τα δικαιώματα των γυναικών, ή τα ναρκωτικά.

Όλοι όμως όσοι περίμεναν να επικρατήσει κάποτε και η οικονομική ισότητα, απογοητεύτηκαν για τα καλά.

Το μόνο που έγινε, με την πάροδο του χρόνου, ήταν  να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι παλιές ιδέες περί ελεύθερης αγοράς.

Ο ατομισμός, και ο οικονομικός εγωισμός νίκησαν σε όλα τα μέτωπα.

Μάλιστα, ο ακραίος ατομισμός κυριάρχησε και συνεχίζει να  κυριαρχεί σε όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, από τους χίπιδες, και τους κουλτουριάρηδες μποέμ, μέχρι τους επιχειρηματίες, και τους επενδυτές.

Σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία υπήρξαν εποχές άκρατου ηδονισμού, που ακολουθήθηκαν από οικονομικές κάμψεις, και εποχές αυστηρής ηθικής, που κατά κάποιο τρόπο επανέφεραν την πολιτισμική ισορροπία.

Στη δεκαετία του 1960, όλα αυτά άλλαξαν. Οι κουλτουριάρηδες τα βρήκαν με το κατεστημένο.

Οι νέοι θα μπορούσαν να κάνουν ότι θέλουν, την ίδια ώρα που οι άνθρωποι της αγοράς, και οι οικονομικοί μεγαλοπαράγοντες απελευθερώθηκαν από τους νομικούς ελέγχους, τους φόρους, και τις κοινωνικές τους οικονομικές υποχρεώσεις.

Θα έκαναν δηλαδή κι αυτοί ότι ήθελαν, χωρίς εμπόδια.

Το «κάνε ότι σου καπνίσει» των νέων, έγινε ένα με το «ο καθένας για τη πάρτη του», των μελών του οικονομικού κατεστημένου…

Ο κύκλος έκλεισε.

http://www.nytimes.com/2012/07/04/opinion/the-downside-of-liberty.html?_r=1&ref=opinion

S.A.