Πώς εξελίχθηκε η Πολιτική του Αντώνη Σαμαρά για το Χρέος

Με όλα όσα έχουμε αναφέρει στα προηγούμενα σημειώματά μας:– για το πρόβλημα του χρέους από τις διαφορετικές οπτικές του δανειστή και του δανειολήπτη,– για το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους,– και για το πώς και γιατί το Ελληνικό Χρέος έγινε ΜΗ βιώσιμο (με συμβατικά κριτήρια) από το Μνημόνιο και, εν πολλοίς, εξ αιτίας του.Μπορούμε τώρα να αξιολογήσουμε την στρατηγική του Αντώνη Σαμαρά:Πριν απ’ όλα, ο Σαμαράς από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκε και το μέγεθος του προβλήματος και τους κινδύνους για την υπόσταση της χώρας, γι’ αυτό και πολιτεύθηκε, όχι ως «παραδοσιακή Αντιπολίτευση» που ποντάρει στη «φθορά της Κυβέρνησης», αλλά ως εάν από τον ίδιο εξαρτιόταν η επιβίωση της χώρας.Στην πρώτη φάση (Δεκέμβριο 2009-Μάϊος του 2010), όταν το ελληνικό χρέος ακόμα ήταν μέσα στα όρια της βιωσιμότητας (1,15) ο Σαμαράς πρότεινε μέτρα που θα μείωναν το πρωτογενές έλλειμμα στο μηδέν και θα τόνωναν την οικονομία, για να αντέξει τη μείωση των ελλειμμάτων. Προσέφερε μάλιστα γενναιόδωρη «συναίνεση», ώστε να ληφθούν έγκαιρα τέτοια μέτρα…Επειδή όλο αυτό το διάστημα η Κυβέρνηση του ΓΑΠ έκανε τα αντίθετα και δεν πήρε εγκαίρως μέτρα, οδηγήθηκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο.Και τότε ο Σαμαράς το καταψήφισε, διότι επέβαλε στη χώρα ασφυξία ύφεσης, ενώ εκτίνασσε το χρέος σε επίπεδα μη βιώσιμα.Έβαζε τη χώρα «σε φαύλο κύκλο ύφεσης και υπερχρέωσης», όπως είπε τότε…Λίγο αργότερα, (στο Ζάππειο-Ι, τον Ιούλιο του 2010) πρότεινε:– μέτρα που τόνωναν την Οικονομία (για να βγει από την ύφεση)– μηδενικού δημοσιονομικού κόστους (για να μην επιδεινωθούν τα ελλείμματα)– και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας (για να ελεγχθεί η εκτίναξη του χρέους και να ξαναγίνει βιώσιμο).Τώρα πια δεν ήταν «συναινετικός» στο λάθος (του Μνημονίου), αλλά παρέμενε θετικός (με προτάσεις διεξόδου από την κρίση).Στο κέντρο της πολιτικής του, το γεγονός ότι το Χρέος της χώρας γινόταν σταδιακά μη βιώσιμο. Και για να το αντιμετωπίσει αυτό, πρότεινε καταπολέμηση των ελλειμμάτων, με προοπτική πλέον, όχι απλώς μηδενικά πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά ταχύτατη κάλυψη και των τόκων, ώστε να σταματήσει και να αντιστραφεί η απόλυτη αύξηση του χρέους. Πρότεινε μηδενικά δημοσιονομικά ελλείμματα!Ακριβώς, επειδή έβλεπε ότι αλλιώς το χρέος γινόταν μη βιώσιμο. Άρα θα άρχιζε συζήτηση αναδιάρθρωσης, που θα πέρναγε μέσα από «χρεοκοπία».Ταυτόχρονα πρότεινε αξιοποίηση της περιουσίας για να προκύψει σύντομα μείωση του χρέους.Και τέλος πρότεινε επιτάχυνση της Ανάκαμψης για να μπορέσουν να γίνουν όλα αυτά μιαν ώρα αρχύτερα.Οι προτάσεις Σαμαρά αρχικά αγνοήθηκαν από την Κυβέρνηση. Ύστερα χλευάστηκαν. Όμως, ένα χρόνο αργότερα η Κυβέρνηση προσπαθεί αποσπασματικά και όπως-όπως να τις εφαρμόσει, χωρίς ακριβώς να καταλαβαίνει πώς…Να σημειωθεί ότι κόμμα της Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα σπάνια προτείνει αναλυτικά εναλλακτικές προτάσεις σε μια πολιτική που διαφωνεί.Γιατί κάτι τέτοιο έχει ρίσκο…Ακόμα σπανιότερα Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης παίρνει το κόστος να ψηφίζει σωστά επί μέρους στοιχεία μιας Κυβερνητικής πολιτικής με την οποία συνολικά διαφωνεί.