Πόλεμος στον λαϊκισμό στηρίζοντας έναν λαϊκιστή

To πιο αστείο non paper στην ιστορία της πολιτικής ήταν αυτό που εξέδωσε χθες το Μαξίμου προκειμένου να δείξει πόσο κοντά ήρθαν ο Τσίπρας με τον Ομπάμα. Και πόσο μεγάλος ηγέτης είναι ο δικός μας που κατάφερε να σταθεί απέναντι στον πλανητάρχη.

Εύλογη η αμηχανία τους και η σπουδή τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα μετά από το κάζο, μετά την εμφάνιση του Τσίπρα.

Πότε χασμουριόταν, πότε ξυνόταν, πότε μιλούσε ελληνικά με αμερικανική προφορά και πότε τον σκουντούσαν για να κάνει πρόποση διότι κάποιος φώναξε «toast» και ο Τσίπρας κατάλαβε... τοστ ζαμπόν – τυρί.

Και τι δεν έλεγε το non paper. Ότι ο Ομπάμα του μίλησε τέσσερις ολόκληρες φορές στον ενικό και του είπε και «Alexis». Ότι είπαν και πολύ προσωπικά, για την Περιστέρα, για την Μισέλ και για τα παιδιά τους και ο Μπαράκ έδειξε ενδιαφέρον για τους γιους του Αλέξη. Πολλά τέτοια που μόνο ξέρασμα, επαρχιωτισμό και υποτέλεια υποδηλώνουν.

Εν πάση περιπτώσει πολύ ασχοληθήκαμε με τον Ομπάμα και την ιστορική ομιλία του που όμως έγινε μερικά χρόνια αργότερα, σήμερα δεν έχει και τόση ισχύ για να αλλάξει τα πράγματα. Εδώ μέχρι και ο Σόιμπλε τάπωσε τον Πλανητάρχη, τι άλλο να πεις.

Εκείνο που δεν έχει ειπωθεί, όμως, (εκτός από την κυβερνητική προπαγάνδα που μιλά για ξεκάθαρη στήριξη του...αριστερού Τσίπρα από τους Αμερικανούς) είναι ότι ο Ομπάμα στήριξε την κυβέρνηση Τσίπρα, την πιο λαϊκίστικη που πέρασε ποτέ, ίσως και από την Ευρώπη με μια ομιλία που ήταν κατά του λαϊκισμού. Με απλά λόγια, ο Πλανητάρχης καταδίκασε τον λαϊκισμό όταν ήταν φιλοξενούμενος και τον παρακολουθούσε η χειρότερη κυβέρνηση από πλευράς λαϊκισμού. Με την ακατάσχετη παροχολογία, με το ψέμα, με την καταγγελία και την στοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων έγινε κυβέρνηση το 4%. Ας μην το ξεχνάμε αυτό και σίγουρα και ο Ομπάμα το γνώριζε. Άλλωστε, και ο ίδιος ηττημένος είναι στη χώρα του από έναν άλλο λαϊκιστή, τον Τραμπ.

Όμως, δύο πράγματα συμβαίνουν. Είτε ο Ομπάμα δεν ήθελε να χαλάσει τις καρδιές των Ελλήνων λέγοντάς μας κατάμουτρα ότι ψηφίσαμε και ανεχόμαστε την πιο λαϊκίστικη κυβέρνηση που έγινε ποτέ, είτε η κυβέρνηση νομίζει ότι βρέχει, όμως, ο Αμερικανός πρόεδρος απλά την έφτυνε, μαζί με όλες τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς ανά τον κόσμο που στηρίζονται στον λαϊκισμό.

Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετική. Είναι ο λεγόμενος «ποπουλισμός» που κυριάρχησε στη Λατινική Αμερική με τους διάφορους Τσάβες και Μαδούρους. Πρόκειται για ένα «κίνημα» που ενεργεί και συμπεριφέρεται με άκρατο λαϊκισμό, όμως, οι ηγέτες του θεωρούν τους εαυτούς τους «ηγέτες», σωτήρες της πατρίδας τους. Δηλαδή λαϊκίζουν αναγάγοντας τους εαυτούς τους σε «θεούς» κυρίως της Αριστεράς που ήρθαν να σώσουν το καλό από το κακό, τη διαπλοκή, τους νταβατζήδες κ.λπ.

Κάπως έτσι ήρθε στην εξουσία και ο Τραμπ, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Ο Ομπάμα, επομένως, όταν καταδίκαζε τον λαϊκισμό θα μπορούσε να αναφέρεται και στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, το εντυπωσιακό είναι ότι ο Τσίπρας και οι υπουργοί του τον χειροκροτούσαν. Όχι γιατί δεν κατάλαβαν τα αγγλικά αλλά γιατί πιστεύουν ότι δεν είναι λαϊκιστές αλλά «μεσσίες». Έτσι είναι αν έτσι νομίζουν. Ο λαϊκισμός που διαλύει κοινωνίες και καταστρέφει τη Δημοκρατία, βρήκε το 2015 ένα άξιο μέλος. Την ερμαφρόδιτη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ένα μείγμα αριστερο-δεξιών ψεκασμένων που ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι σώζουν την Ελλάδα.

Διαβάστε περισσότερα