Πόσα παιχνιδάκια μπορεί να παίξει ακόμα η ΔΗΜΑΡ;

Ο Ρουπακιώτης κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει στο αντάρτικο. Είτε έχει δίκιο είτε άδικο πολλές φορές έχει προκαλέσει αναταραχή στην κυβέρνηση.

Ο Μανιτάκης βρίσκεται μονίμως στο στόχαστρο όλων εξαιτίας της αδυναμίας διαχείρισης ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος όπως η αναδιοργάνωση του δημοσίου. Παράλληλα, έχει έρθει σε σύγκρουση με υπουργούς, είτε έχει δίκιο είτε άδικο.

Η Φ. Σκοπούλη εδώ και μήνες ούτε καν μιλάει με τον υπουργό της στο Υγείας, αλλά ποτέ δεν έχουμε μάθει το λόγο. Περισσότερα γνωρίζουμε για τις διχόνοιες που υπάρχουν μεταξύ τους παρά για το έργο που

έχει προσφέρει. Τουλάχιστον έχει το θάρρος να λέει τη γνώμη της και να προκαλεί και την έκρηξη του πρωθυπουργού, όπως έγινε στο πρόσφατο υπουργικό.

Διάφοροι άλλοι υπουργοί και αναπληρωτές έχουν κάνει γκάφες κατά καιρούς, τις έχουν πάρει πίσω αλλά έχουν δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση.

Το ΠΑΣΟΚ, πνιγμένο στα προβλήματά του και με έναν αρχηγό μεγαλομανή, που πιστεύει ακόμη ότι η ζωή και η Ελλάδα του χρωστάει, δημιουργεί συνεχώς θέματα. Τελευταίο κρούσμα δεν ήταν η τζάμπα μαγκιά με τον ΦΠΑ. Ήρθε κι άλλη ξεφτίλα από την Ιπποκράτους καθώς το κόμμα κατέθεσε μόνο του χθες τροπολογία για την ανεργία, λέγοντας ότι δήθεν είχαν συμφωνήσει μέτρα και ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους και δεν ενσωμάτωσαν στο πολυνομοσχέδιο τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ. Από το Μαξίμου τους απάντησαν ότι δεν μπορεί να μπαίνουν ρυθμίσεις από εδώ κι από εκεί αν δεν έχει γίνει μέτρηση των προτάσεων και αν δεν υπάρχει έκθεση του γενικού λογιστηρίου. Κι όμως, ο κ. Βενιζέλος ξαναχτύπησε δημιουργώντας την εικόνα μιας κυβέρνησης που ο καθένας κάνει ότι θέλει. Και να έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ να το καταλάβουμε. Ή ακόμη να καταθέτει μια πρόταση και να την πηγαίνει μέχρι τέλος, επίσης να το σεβαστούμε. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με πολιτικές αοριστίες από ένα κόμμα που προσπαθεί να διατηρηθεί πάνω από την επιφάνεια του νερού. Και που τελικά όταν βλέπει τα δύσκολα κάνει κωλοτούμπες. Για τόσο… σκληρή πολιτική μιλάμε.

Η υπομονή, και του Σαμαρά και του λαού έχει τα όριά της. Βεβαίως, πρέπει να δεχθούμε ότι μια τρικομματική κυβέρνηση είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα. Και βεβαίως οι υπουργοί και τα κόμματα έχουν το θάρρος της γνώσης και της δικής τους άποψης, είναι όμως και μέρος ενός συνόλου. Πρέπει να αποδεχθούν τους στοιχειώδεις κανόνες που ορίζουν μια κυβέρνηση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι τρεις παραπάνω υπουργοί που δημιούργησαν πρόβλημα, ανήκουν στη ΔΗΜΑΡ. Μπορεί ο κ. Κουβέλης να έχει κάνει βήματα σημαντικά και να έχει ρίξει αρκετές φορές νερό στο κρασί του, όμως, ορισμένα στελέχη του θα πρέπει να ξεφύγουν λίγο από τη λογική της σύγκρουσης την οποία «τραβάνε σαν τον μαγνήτη».

Το ίδιο συμβαίνει και με το ΠΑΣΟΚ. Ας ξεφύγει επιτέλους από το κόμπλεξ ανωτερότητας που έχει, διότι πρέπει να καταλάβει ότι με το ζόρι τους ανεχόμαστε όλοι.

Όμως, θα πρέπει να ειπωθεί και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Σε μια κυβέρνηση τις κρίσιμες αποφάσεις τις παίρνουν οι υπεύθυνοι άνθρωποι. Οι υπουργοί και φυσικά ο πρωθυπουργός. Δε μπορεί για μείζονος σημασίας θέματα να λειτουργεί το παρασκήνιο. Δε μπορεί να υπάρχουν υπόγειες διαβουλεύσεις, κουβέντες πίσω από την κουρτίνα, μαχαιρώματα και ίντριγκες. Αυτά πρέπει να κοπούν μαχαίρι, αν θέλουμε να πάει μπροστά αυτός ο τόπος. Διότι απ’ ότι μαθαίνουμε, τις τελευταίες ημέρες το παρασκήνιο, το πολιτικό κουτσομπολιό, οι «πληρωμένες» δημοσιεύσεις και οι «κολλητοί» που περνούν τις θέσεις του μέσω συγκεκριμένων Media, είχαν την τιμητική τους.

Κορυφαία στελέχη, μπρος και πίσω από την κυβέρνηση παίζουν προσωπικά παιχνίδια την ώρα που καίγεται η χώρα;

Εν κατακλείδι: Δε μπορεί ο Σαμαράς με δύο – τρεις άλλους να τραβάνε το κουπί και κάποιοι να είναι στην πίσω πλευρά του πλοίου και να το τραβάνε πίσω.

Δε μπορεί η ΔΗΜΑΡ να μην τα έχει βρει ακόμη με τον εαυτό της και να παλινωδεί από εδώ κι από εκεί.

Δε μπορεί το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο Βενιζέλος να απειλούν να τινάξουν στον αέρα ότι καλό έχει κτιστεί μέχρι τώρα. Θα πρέπει να υποστούν και τις συνέπειες αν γίνει η στραβή.

Και τέλος, δε μπορεί το πολιτικό παρασκήνιο και η παραπολιτική να καταστρέφει ότι σοβαρό πάει να γίνει. Τους το ξαναλέμε για να το καταλάβουν και ο νοών νοήτω ποιους «δείχνουμε».

Αυτή η κυβέρνηση είναι η τελευταία ευκαιρία. Αν χαθεί θα πάνε κι αυτοί κατευθείαν στον πάτο και θα ονειρεύονται τα περασμένα μεγαλεία. Ας μην αισθάνονται τώρα άτρωτοι και ισχυροί. Περαστικοί είναι όλοι τους.