Περί των πανεπιστημιακών και των απειλούμενων προνομίων τους

Στην κοινωνία γίνεται σφαγή: ένα τεράστιο κομμάτι της βυθίζεται στην ανεργία, ένα άλλο στα χρέη και το υπόλοιπο -ομού με τα πρώτα δύο- στο χαράτσια. Οι πανεπιστημιακοί όμως, οι «πνευματικοί άνθρωποι του τόπου», δεν ξεσηκώθηκαν με την απειλή κινητοποιήσεων και απεργιών κυρίως για την κακοποίηση της κοινωνίας από το Μνημόνιο, όχι.

Οι «πνευματικοί άνθρωποι του τόπου» ξεσηκώθηκαν και ξεσηκώνονται (και απειλούν ότι θα ξεσηκωθούν περαιτέρω) για την περιστολή του δικού τους μισθού και των δικών τους προνομίων.

Τους

πανεπιστημιακούς τους αναμέναμε να είναι μιας άλλης τάξεως: όμως, κι εκείνοι συνδικαλίζονται ωσάν οι περικοπές στα δικά τους να είναι εν κενώ και να μην συγκρίνονται με την κατάσταση στην κοινωνία.

Οι προτεινόμενες περικοπές είναι όντως βαρύτατες: τα κάποτε 2.500 θα κατεβούν στα 1.900. Μια μείωση της τάξεως των 600 Ευρώ φυσικά και γίνεται παραπάνω από αισθητή σε κάθε νοικοκυριό, μα έχουμε συναίσθηση του τί συμβαίνει στην κοινωνία;

Του πόσο… προνομιακή είναι μια μείωση των 600 Ευρώ, από τα 2.600 στα 1.900; Του πόσο προκλητική είναι η κινητοποίηση και των πανεπιστημιακών, όταν οι στενάζοντες ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Ξανά, οι πανεπιστημιακοί στον κόσμο τους: στην συντεχνία τους. Φυσικά, δεν ισχυριστήκαμε ότι μια τέτοια μείωση είναι «σωστή». Το μέτρο σύγκρισης όμως δεν είναι η ονειρική πολιτεία, αλλά η Ελλάς του Μνημονίου… Οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες τί να πουν;

Αν όντως απεργήσουν οι καθηγητές κατά τη διάρκεια της εξεταστικής, αναλογιστείτε τί σημαίνει οικονομικά για έναν φοιτητή της μέσης οικογενείας η επιβάρυνση της παραμονής του για ένα παραπάνω εξάμηνο στον τόπο σπουδής του, επειδή η εξεταστική χάθηκε για να βρουν το δίκιο τους οι διδάσκοντες….

Και ένα παράπονο, διπλούν, προς την κυβέρνηση:

Πρώτον, εδώ γίνεται το ίδιο λάθος που γίνεται για όλον τον δημόσιο τομέα. Όπως προσελήφθησαν πάρα πολλοί αχρείαστοι δημόσιοι υπάλληλοι ρουσφετολογικά, για τα συμφέροντα των κομμάτων, έτσι ιδρύθηκαν ολόκληρα πανεπιστήμια για λόγους κομματικών συμφερόντων (ανεξάρτητα από τα τοπικά συμφέροντα: μιλάμε για τα κομματικά καθ΄ αυτά). Αντί, λοιπόν, στις περικοπές να απολύονται οι πρώτοι και να κλείνουν τα δεύτερα, αφήνοντας σχεδόν ανέπαφο ή λιγότερο μειούμενο τον μισθό των δημοσίων υπαλλήλων και των πανεπιστημιακών αντίστοιχα, διατηρούνται όλες οι νοσηρές καταστάσεις με παράλληλες οριζόντιες περικοπές επί δικαίων και αδίκων. Αυτός ο τρόπος «επίλυσης της κρίσης», φευ, δεν έχει μέλλον!

Δεύτερον, προτείνεται μείωση του μισθού του Λέκτορα στα 950 Ευρώ. Η μείωση του μισθού της εισαγωγικής βαθμίδας στην ακαδημαϊκή καριέρα κάτω από τετραψήφιο αριθμό, κάτω από 1.000 Ευρώ, έχει ένα βαρύ συμβολικό φορτίο. Μεταπτυχιακά, διδακτορικά, δημοσιεύσεις, εκλογή στην θέση του λέκτορα (μία από τις πλέον ελάχιστες θέσεις λεκτόρων) για τριψήφιο μισθό; Πάει πολύ.

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης