Περί φοροδιαφυγής…

Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα αναφορικά με την υπερφορολόγηση ή μη των Ελλήνων, σε συνδυασμό με τη φοροδιαφυγή. Ακούγονται διάφορες απόψεις και ασκείται έντονη κριτική. Άλλοι στοχοποιούν τους ελεύθερους επαγγελματίες ότι φοροδιαφεύγουν, άλλοι το μεγάλο κεφάλαιο όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, ζητώντας μάλιστα τα αποτελέσματα των ελέγχων από τις διάφορες λίστες καταθετών του εξωτερικού. Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι κανένας, ή ελάχιστοι για να είμαι επιεικής, δεν ζητά μέχρι σήμερα τον έλεγχο των καταθετών των Ελληνικών τραπεζών.

Το

σύνολο των καταθέσεων στα Ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα είναι κάτι περισσότερο από 160 δις. ευρώ σήμερα. Είναι προφανές ότι σε μία χώρα με φοροδιαφυγή, μέρος αυτών των καταθέσεων δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Είναι επίσης προφανές ότι οι φορολογικές αρχές της χώρας δεν χρειάζονται δικαστική συνδρομή για τον έλεγχο αυτών των καταθέσεων. Μπορεί λοιπόν να ζητηθεί από όλους τους καταθέτες, ανεξαρτήτως ποσού, να δικαιολογήσουν την προέλευση αυτών και αν δεν μπορούν να το κάνουν, για το υπερβάλλον ποσό να φορολογηθούν. Αυτό δηλαδή που γίνεται σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις να γίνει για όλους.

Μία τέτοια ενέργεια θα είχε φυσικά και συνέπειες.

- Μεγάλο ποσό από τις καταθέσεις θα «έφευγε» από τα τραπεζικά ιδρύματα, αφού θα «πήγαινε» στο κράτος με τη μορφή φόρου. Οι τράπεζες λοιπόν θα χρειαζόταν κεφάλαια για να καλύψουν την απώλεια.

- Το πολιτικό κόστος μίας τέτοιας απόφασης, που θα αφορούσε και μικροκαταθέτες που ενδεχόμενα έχουν φοροδιαφύγει, θα ήταν τεράστιο.

- Υπάρχει το ενδεχόμενο φυγής καταθέσεων, που δεν δικαιολογούνται, ώστε να μην μπορεί το κράτος να τις φορολογήσει.

Υπάρχει όμως και ο αντίλογος.

- Οι τράπεζες μετοχικά, στο μεγαλύτερο ποσοστό, ανήκουν στο ΤΧΣ δηλαδή το Ελληνικό δημόσιο. Κάθε ενδεχόμενη χρηματοδότησή τους θα επιβαρύνει τον φορολογούμενο, οπότε αν αυτό χρειαστεί θα γίνει με χρήματα από όσους φοροδιαφεύγουν και όχι των υπολοίπων.

- Το πολιτικό κόστος για όσα δεν γίνονται είναι μεγαλύτερο από αυτό που εισπράττει η πολιτική ηγεσία για όσα κάνει και είναι στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και είναι κοινωνικά δίκαιο, όταν υπάρχουν καταθέσεις που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν, αυτές να φορολογηθούν.

- Οποιαδήποτε προσπάθεια φυγής καταθέσεων γίνει, βάζει αυτόματα στο στόχαστρο των φορολογικών αρχών τον κάτοχο αυτής της κατάθεσης. Κανένας από όσους έχουν μη δικαιολογούμενες καταθέσεις δεν θα προβεί σε μία τέτοια ενέργεια.

Στο μυαλό πολλών από όσους θα διαβάζετε αυτό το κείμενο, θα είναι κάποιος γιατρός που παίρνει φακελάκι, κάποιος ηλεκτρολόγος που δεν κόβει αποδείξεις, κάποιος έμπορος που φοροδιαφεύγει κλπ. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι. Υπάρχουν όμως και άλλοι, οποιουδήποτε επαγγέλματος, όπως αυτοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα εμπορικό κατάστημα και τις καλές εποχές ζητούσαν και έπαιρναν πολύ υψηλό αέρα «μαύρο» τις περισσότερες φορές. Υπάρχουν αυτοί που τόσα χρόνια, εκμεταλλευόμενοι την καρέκλα που το δημόσιο τους παραχώρησε, την μετέτρεψαν σε μαγαζάκι τους. Υπάρχουν όλοι εκείνοι που στην ανυπαρξία ελέγχου πολλών χρόνων κέρδισαν σε βάρος των άλλων. Δεν έχει σημασία σε ποιες επαγγελματικές ομάδες ανήκουν, αλλά ο εντοπισμός τους. Άλλωστε δεν θα γίνουν φτωχοί…

Βασίλης Τσιαλιαμάνης