Παγκοσμιοποίηση και Umami

Την δεκαετία του ’80 όταν ήμουν αρκετά πιο νέος, παρακολουθούσα τις ομιλίες ανθρώπων της αριστεράς και εξέφραζα τις αντιρρήσεις μου που καταδίκαζαν την παγκοσμιοποίηση.

Ίσως οι διαφορετικές μου πολιτικές εκκινήσεις , ίσως η άγνοια για το τι θα συμβεί τις επόμενες δεκαετίες δεν μου επέτρεπαν να δω από γαστρονομικής πλευράς τον παράγοντα παγκοσμιοποίηση και στην ΓΕΥΣΗ.

Ο σε πλήρη εξέλιξη παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος που βιώνουμε περισσότερο από κάθε άλλο λαό της υφηλίου έχει

ρίζες βαθιές κοινωνικές , οικονομικές , απουσία ιδεολογιών και ίσως από γαστρονομικής πλευράς ενδιαφέρουσες πτυχές.

Με την ανακάλυψη του γλουταμινικού μονονάτριου (UMAMI) επιτεύχθηκε η αλλαγή στην γεύση.

Γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές με συγκεκριμένες κρυφές ουσίες από πρόσθετα , συντηρητικά , umami , Ε 100 – ……. και άλλες χημικές εφευρέσεις που επέβαλαν με τον τρόπο αυτό την ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΥΣΗ!

Οι λαοί έπρεπε να χειραγωγηθούν ακόμη και στην γεύση , για να υποταχθούν στις εντολές του μεγάλου κεφαλαίου που θα βύθιζε στη συνέχεια λαούς και λαούς στην ένδεια αλλά ακόμη και στην γαστρονομική πλην των άλλων υποτέλεια.

Ο έλεγχος του εγκεφάλου, ακόμη και ο έλεγχος της ίδιας της τροφής του εγκεφάλου και των κυττάρων ήταν σήμερα που το βλέπουμε ξεκάθαρα πια από γαστρονομικής πλευράς επιτακτική κίνηση στην σκακιέρα.

Κυριαρχείς στον λαό με συγκεκριμένες πολιτικές , τον διατρέφεις και τον στρέφεις στην αγορά τροφίμων που προέρχονται από μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους που χρησιμοποιούν κατά κόρον UMAMI και λοιπά για σταθερή προσέγγιση της γεύσης σε όλη την υφήλιο.

Έλεγχος στην γεύση , σημαίνει έλεγχος στο μυαλό , καθοδήγηση σε συγκεκριμένο είδος ενδιαίτησης από συγκεκριμένους κύκλους που δρουν αλόγιστα με μοναδικό σκοπό το κέρδος από την Αμερική και την Ευρώπη , μέχρι την αναπτυσσόμενη κομμουνιστική Κίνα , την Ινδία μέχρι την Ωκεανία και την Νέα Ζηλανδία.

Συγκεκριμένα προϊόντα , ίδιας γεύσης , ίδιας ποιότητας , ίδιας συσκευασίας , ίδια μαγειρεμένα σε όλη την υφήλιο για τον πλήρη έλεγχο τροφής , μυαλού και τσέπης των λαών.

Οι παραδοσιακές συνταγές της γιαγιάς τεχνηέντως βγήκαν από το διατροφικό σύστημα.

Οι νέες γενιές στράφηκαν σε νέα προϊόντα με έντονο το UMAMI και χάθηκαν οι αισθήσεις , τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των τροφίμων (γεύση , εμφάνιση, υφή ,άρωμα) και οι θρεπτικές αξίες των τροφίμων.

Η Ελληνική πολιτεία οφείλει στο σημείο που βρισκόμαστε να στηρίξει έμπρακτα τις όποιες προσπάθειες για εντατικοποίηση των βιολογικών καλλιεργειών και της ΑΓΝΗΣ κτηνοτροφίας.

Η γαστρονομική κοινότητα οφείλει με της σειρά της να αντισταθεί , να επιστρέψει στις μνήμες των ανθρώπων , στο DNA και στο υποσυνείδητο των νέων γενιών ( γιατί η δική μας χάθηκε) την ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΓΕΥΣΗ.

Οι Chef , οι τεχνολόγοι τροφίμων , οι γαστρονόμοι και οι απανταχού Έλληνες εραστές της γεύσης οφείλουν να αποδώσουν από δω και εμπρός την τέχνη τους , την γνώση τους προς την κατεύθυνση της γεύσης της γιαγιάς.

Έχουμε χρέος έναντι των παιδιών μας να μαγειρέψουμε με αγνά υλικά , με φρέσκο ελληνικό ελαιόλαδο και να κάνουμε την λιτή Μεσογειακή διατροφή μέρος της ζωής όλων.

Ίσως αποδειχθεί ένας ακόμη τρόπος αντίστασης των ΕΛΛΗΝΩΝ κατά της νέας τάξης πραγμάτων.

Chef ΧΡΗΣΤΟΣ Π. ΚΟΥΜΑΝΤΟΣ