Ουκ εάλω η ψυχή των Ελλήνων

(«Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί Εθνικό ό,τι είναι αληθινό..»)

 Του Κώστα Ροδινού

Μπορεί  οι δηλώσεις της κ. Λαγκάρντ να μας εξόργισαν, αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Λίγο πολύ αυτή είναι η εντύπωση που τείνει να κυριαρχήσει, αν δεν έχει ήδη επικρατήσει, στη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά  και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Στην Ε.Ε.  , με όλους τους τόνους δηλώνουν ότι πολύ ασχολήθηκαν με την Ελλάδα, πολλά χρήματα μας έδωσαν, δεν μπορούν να συνεχίζουν να πετάνε λεφτά σ’ ένα βαρέλι δίχως πάτο. «Καιρός να πάρουν

Στο ΔΝΤ, πληθαίνουν διαρκώς οι φωνές που ισχυρίζονται (και μάλλον δεν έχουν άδικο) ότι με τα χρήματα που διοχετεύονται στην Ελλάδα, θα μπορούσε ίσως να παραχθεί σημαντικότερο έργο σε άλλες χώρες του πλανήτη που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Παράλληλα, όποιος ξένος τυχαίνει να παρακολουθεί το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα,  κυριολεκτικά τραβάει τα μαλλιά του γιατί η εικόνα που μεταφέρουμε, είναι σαν να μην έχουμε ιδέα για το τι μπορεί να μας περιμένει στην άκρη του δρόμου.

Περί άλλων τυρβάζουμε..

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μόνο τυχαίο δεν είναι  που  καθημερινά εμφανίζονται και νέα σενάρια που είτε προβλέπουν, είτε προφητεύουν, είτε ανακυκλώνουν την έξοδό μας από το ευρώ.

Ας  μη γελιόμαστε. Προφανώς και η  έξοδός μας από το ευρώ θα έχει τεράστιο κόστος το οποίο, ασχέτως του τι λέγεται,  ουδείς μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια. Όμως , η διαρκής αβεβαιότητα  κοστίζει περισσότερο και οδηγεί το σύνολον της ευρωζώνης σε παράλυση. Χώρια, που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα ..ατύχημα, που θα επιφέρει το μοιραίο.

Επιπλέον, και αυτό τείνουμε να το ξεχάσουμε  υπάρχουν πολλοί που έχουν επενδύσει στο σενάριο εξόδου, άρα αναμένουν να εισπράξουν. Και αυτοί είναι από τις κινητήριες δυνάμεις ανακύκλωσης των σεναρίων γιατί «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»!

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις (και αναφέρομαι κυρίως στα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και τους ΑΝΕΞΕΛ) που λαϊκίζουν ασύστολα επιχειρώντας να υποκλέψουν την ψήφο της κοινής γνώμης ισχυριζόμενες ό,τι τελικώς οι «Ευρωπαίοι μπλοφάρουν» και πως απειλές τους είναι κούφιες! Στο τέλος, θα κάνουν πίσω, θα μας δώσουν κάτι παραπάνω και  θα συνεχίσουμε όπως πρώτα! Έτσι, ο ένας  τάζει προσλήψεις, ο  άλλος υπόσχεται αυξήσεις,   ο τρίτος ..δεσμεύεται ό,τι θα τα καταγγείλει όλα και θα ξαναγυρίσουμε στο 2009! Σαν να μη συνέβη τίποτα!

Λυπούμαι πολύ, αλλά στερούνται σοβαρότητος όσοι  «παραμυθιάζουν»  τον κόσμο με ψεύτικα λόγια.  Και μάλιστα έναν κόσμο που, ζαλισμένος από τα μέτρα των τελευταίων χρόνων,  έχει ήδη υπερβεί τις αντοχές του.  Είναι και ανήθικο να λές συνειδητά ψέματα. Να εμπορεύεσαι ελπίδες.

Υπάρχει απάντηση σ’ όλα αυτά;

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι χώρες δεν είναι ..ανώνυμες εταιρείες που τίθενται σε καθεστώς εκκαθάρισης. Γιατί οι χώρες στηρίζονται σε λαούς. Σε έθνη. Μπορεί να πτωχεύουν, αλλά δεν εξαφανίζονται! Το γιατί,  το είπε ο Γκίντερ Γκράς με το π