Ο θεσμός των …Κιουτσούκηδων!

Ο συνδικαλισμός, υποτίθεται, ότι ήταν ένας θεσμός για να προστατεύει τους εργαζομένους από τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών.

Αναμφίβολα, προσέφερε πολλά!

Μέχρι που μας προέκυψαν οι …επαγγελματίες συνδικαλιστές.

Με τα σκανδαλώδη προνομία, την …απαλλαγή από την εργασία, τα bonus από συμμετοχή σε Διοικητικά Συμβούλια, τα …επιμορφωτικά ταξίδια σε …εξωτικούς προορισμούς, τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, τα συνέδρια σε πολυτελή ξενοδοχεία, τα πήγαινε-έλα 

στις Βρυξέλλες, το βόλεμα συγγενών φίλων και ημετέρων και φυσικά την  εξασφαλισμένη πολιτική καριέρα!

Έγιναν βουλευτές και  ευρωβουλευτές, διορίστηκαν υπουργοί, τοποθετήθηκαν διοικητές!

Με άλλα λόγια , ο συνδικαλισμός έγινε επάγγελμα.

Σίγουρη επιλογή  επιτυχίας!

Και όλα αυτά, εις υγείαν των κορόιδων, που κάθε φορά πλήρωναν τον λογαριασμό!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγορεύσει τον συνδικαλισμό ως «βάθρο της δημοκρατίας»!

Είχε μια άνεση με τις πομπώδεις εκφράσεις ο αείμνηστος.

Τα χρόνια που ακολούθησαν  οι επαγγελματίες συνδικαλιστές  εξελίχθηκαν σε κατάρα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας κατά συνέπεια.

Δεκάδες επιχειρήσεις έκλεισαν  ή  εγκατέλειψαν τη χώρα  αρνούμενες να αποδεχθούν ως αφεντικά  μικρές συνδικαλιστικές ομάδες.

Εκατομμύρια εργατοώρες σπαταλήθηκαν σε θορυβώδεις διαδηλώσεις, χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο.

Επενδύσεις δισεκατομμυρίων ουδέποτε ήρθαν στη χώρα.

Μικρές, αλλά αδίσταχτες μειοψηφίες καταλάμβαναν το κέντρο της Αθήνας προκαλώντας ασφυξία στην οικονομική ζωή της πόλης.

Σε πλείστες όσες περιπτώσεις οργανωμένες συνδικαλιστικές  εκδηλώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως πολιορκητικοί κριοί για να προωθήσουν πολιτικούς στόχους, άσχετους με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Αλήθεια έχει υπολογίσει κανένας, πόσα δις έλλειμμα θα γλιτώναμε, αν δεν είχαν επιστραφεί τα λεωφορεία στους «Κολλάδες»;

Θυμάστε τον κ. Παπανδρέου να διαδηλώνει στον Πειραιά εναντίον της COSCO;

Το ΠΑΜΕ να εμποδίζει την έξοδο των τουριστών από τα Κρουαζερόπλοια;

Το κλείσιμο της Ακρόπολης;

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πολιτικά κόμματα ανέχθηκαν, καλλιέργησαν και αξιοποίησαν την πολιτική δραστηριότητα των συνδικαλιστών.

Τους έδωσαν αξιώματα.

Τους ανέδειξαν σε παράγοντες.

Αποτέλεσμα; Η πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας κατέστη, σε μεγάλο βαθμό, όμηρος μιας δράκας συνδικαλιστών, οι οποίοι μπορούν να κλείνουν δρόμους, να κατεβάζουν διακόπτες, να παρεμποδίζουν εκδηλώσεις, να «αποφασίζουν και να διατάζουν».

Να έχουν και το ακαταλόγιστο από πάνω!

Η αυθαιρεσία έγινε, επίσης, θεσμός!

Από τη λογική αυτή, όπως, ήταν αναμενόμενο δεν μπόρεσε να ξεφύγει ούτε η Νέα Δημοκρατία.

Ακόμα θυμάμαι τον …αγωνιστή Γιάννη Μανώλη να χτυπάει υπερωρίες στα «πρωϊνάδικα» αντιπολιτευόμενος την κυβέρνηση Καραμανλή!

Η παραίτησή του είχε εξελιχθεί σε σήριαλ διαρκείας..

Βέβαια, ο κ. Μανώλης, ευτυχώς, αποχώρησε από τη ΝΔ, αλλά μας κληρονόμησε τα ..ορφανά του.

Εις εξ αυτών ο κ. Κιουτσούκης,