Ο ρόλος της θρησκείας σήμερα

Μέχρι πρόσφατα, οι θεωρητικοί πίστευαν πως ο εκσυγχρονισμός θα οδηγούσε σε έναν λιγότερο θρησκευτικό κόσμο.

Στην Ευρώπη, η άποψη αυτή προωθήθηκε μέσω των θεωριών των Karl Marx, Max Weber, και Sigmund Freud. Κάτι ανάλογο επικράτησε και στις ΗΠΑ, όπου οι Walt Rostow και Daniel Bell, μεταξύ άλλων, προέβλεψαν την αναπόφευκτη παρακμή της θρησκείας, λόγω της επέλασης του εκσυγχρονισμού.

Σήμερα

όμως η θεωρία αυτή αποδεικνύεται λάθος. Στα ταχέως αναπτυσσόμενα κράτη  BRIC, οι Βραζιλιάνοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί, και οι Κινέζοι στρέφονται όλο και πιο πολύ προς την θρησκευτικότητα.

Το ίδιο ισχύει και σε ορισμένα υπερσύγχρονα κράτη, που διαρκώς αλλάζουν υπό την πίεση της παγκοσμιοποίησης, όπως είναι η Ν. Κορέα και η συνταγματικά κοσμική Τουρκία.

Η Αφρική, που συνεχώς αναπτύσσεται οικονομικά, αποτελεί πλέον έδρα μερικών από τις πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες χριστιανικές και μουσουλμανικές κοινότητες. Μάλιστα, όταν οι λαοί του Νότου στρέφονται προς την θρησκεία, υιοθετούν μερικές από τις πιο ευσεβείς και συντηρητικές μορφές της, όπως είναι ο προτεσταντικός ευαγγελισμός, οι πεντηκοστιανοί, κλπ. Έτσι, αντί αυτά τα (υποτίθεται) αναχρονιστικά δόγματα να εξαφανιστούν στον υπερσύγχρονο κόσμο που ζούμε, φαίνεται πως ευημερούν.

Τουλάχιστον θεωρητικά, οι ΗΠΑ μοιάζουν προετοιμασμένες να λειτουργήσουν μέσα σε έναν τόσο θρησκευόμενο γεωπολιτικό κόσμο. Οι δυο τελευταίοι πρόεδροι (George W. Bush & Barack Obama) είναι   βαθιά θρησκευόμενοι, και γνώστες των χριστιανικών θεμάτων. Μπορεί να άσκησαν διαφορετικές εξωτερικές πολιτικές, αλλά είχαν ως σημείο αναφοράς τους  την πίστη. Στην αντιμετώπιση της 9/11, και της κρίσης του Ιράκ, ο Bush χαρακτήρισε την Αμερική ως το εκλεκτό έθνος. Δήλωσε μάλιστα πως η χώρα βρίσκεται υπό την καθοδήγηση του Μεγαλοδύναμου.

Ομοίως αντιδρά και ο Obama, ο οποίος δίνει μεγάλη έμφαση στην θρησκεία. Έχει περιγράψει την Αμερική ως Ιουδαίο-Χριστιανικό κράτος, ενώ πρόσφατα ανέφερε πως όλοι οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές των ΗΠΑ βάσιζαν τις πράξεις τους στην πίστη και στην θρησκευτική αφοσίωση. Όσον αφορά στην εξωτερική του πολιτική, ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε πως όταν αποφασίζει «… έχει στο νου του την βιβλική έκκληση για φροντίδα προς τους αδύναμους, τους ανίσχυρους, και όλους όσους βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας».

Περιέργως όμως, ούτε ο Bush, ούτε ο  Obama κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την ισχύ της θρησκείας, για να στηρίξουν τους διπλωματικούς και στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ στον κόσμο. Ο πρώτος βασίστηκε υπερβολικά στην άποψη ότι η Αμερική είναι μια ενάρετη χώρα, απομακρύνοντας έτσι όλους όσους είχαν την αντίθετη άποψη. Από την πλευρά του, ο  Obama ποτέ δεν συνόδευσε την θρησκευτική ρητορική του με ανάλογες πράξεις.

Οι περισσότερες ομιλίες του Obama, για θέματα εξωτερικής πολιτικής, είχαν ως επίκεντρό τους την θρησκευτικότητα. Συνεχώς χρησιμοποιούσε χριστιανικούς όρους και διδαχές, για να στηρίξει τις πολιτικές προώθησης της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και του πολέμου εναντίον της τρομοκρατί