Ο αγωγός East Med, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «χτίστης» της συμφωνίας

Επιτέλους, έγινε το ''όνειρο'' πραγματικότητα!.. Με τη διακρατική συμφωνία που συνυπογράψαμε ως Ελλάδα (Κυριάκος Μητσοτάκης) στις 2 Ιανουαρίου με την Κύπρο (Νίκος Αναστασιάδης) και το Ισραήλ (Μπέντζαμιν Νετανιάχου) για την κατασκευή του αγωγού East Med, αποκτάμε πλέον ''γεωστρατηγική σταθερότητα'' στην περιοχή μας!..

Όχι πως από μόνος του ο αγωγός θα λειτουργήσει σαν ασπίδα προάσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας και θα αποτελέσει

Και τι κόμβος!.. Καθοριστικός για την αναβάθμιση της θέσης μας και την αποκατάσταση της στραπατσαρισμένης αξιοπρέπειάς μας!.. Και επειδή αυτό το τελευταίο κορυφώθηκε με τις προηγηθείσες παλινωδίες του διπρόσωπου ΣΥΡΙΖΑ, αυτός έσπευσε - παραβλέποντας το προηγηθέν στραπατσάρισμα του '13, όταν υπέσκαπτε το ενεργειακό πρόγραμμα του Σαμαρά αποκαλώντας τον ''ντίλερ'' - να το υιοθετήσει ως έργο δικό του που αναδείχθηκε την περίοδο 2015-2019!..

- Λοιπόν, σήμερα - δεν ξέρω αν το προσέξατε - είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!.., όπως έλεγε ο ''Ατσίδας'' (Ντίνος Ηλιόπουλος) στο ομώνυμο έργο.

Γιατί είναι μεγάλη πρόοδος το να βλέπεις να συναινούν τα δυο κόμματα εξουσίας προς χάριν ενός τρίτου. Όχι κόμματος, αλλά αγωγού!.. Του αγωγού East Med, που έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ (PCI), η οποία συγχρηματοδοτεί κατά 50% το κόστος των μελετών του.

Και συναινούν... αναγκαστικά στον παρόντα χρόνο ως προς τη δημιουργία του ενεργειακού αυτού κόμβου της Μεσογείου, γιατί πέραν των προαναφερθέντων ωφελειών, ο East Med μάς εντάσσει σε πλέγμα συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα με τις χώρες της περιοχής - πλην της Τουρκίας που παρακάμπτεται - για τη διαμόρφωση νέων οδών ενεργειακού εφοδιασμού και - επί τη βάσει αυτών - νέων συμμαχιών οι οποίες θα μας φανούν χρήσιμες στο μέλλον, όταν κληθούμε να αντιμετωπίσουμε σε διπλωματικό επίπεδο την Τουρκία.

Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο για μας και την Κύπρο, γιατί η διαδρομή του αγωγού έχει χαραχθεί να περνά μέσα από τα όρια της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία δεν αναγνωρίζει η Τουρκία. Επιπλέον η διαδρομή του εν λόγω αγωγού τέμνεται σ' ένα σημείο με την περιοχή της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ του Καστελόριζου.

Γι' αυτό είδαμε θυμωμένο τον Ταγίπ Ερντογάν (και τους κλώνους του στην ισλαμική Τουρκία), να προειδοποιεί στέλνοντας μήνυμα σε όλους τους τόνους ότι: ''Κάθε σχέδιο που αγνοεί την Τουρκία θα αποτύχει''!.. Μόνο που δεν ήταν μόνο αυτοί οι ενοχλημένοι απ' το ξεπέταγμα της Ελλάδας μπροστά (μικρό ή μεγάλο θα το δείξει ο χρόνος, με βάση τις ικανότητες των εκάστοτε κυβερνώντων).

Ενοχλήθηκαν, δυστυχώς, και μερικοί ημεδαποί, που βιάζονται για την όποια λύση στην Κύπρο, αρκεί να αποκλείει απ' αυτήν την ''Μητέρα'' των Ελληνοκυπρίων Ελλάδα, εφόσον είναι αποκλεισμένη απ' το ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο η ''Μητέρα'' των Τουρκοκυπρίων Τουρκία...

Οι Τουρκόφιλοι, βλέπετε, στην Ελλάδα δίνουν και παίρνουν έχοντας βρει καταφύγιο στην ιδεολογική αγκαλιά της Αριστεράς υπό την ευρεία της έννοια που συμπεριλαμβάνει και την Κεντροαριστερά, και υπό την στενή έννοια στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ και των ''Προοδευτικών'' συνοδοιπόρων του, οι οποίοι κινούνται στις παρυφές της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ''ομνύουν'' - από κοινού με τους άλλους - ''στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων''...

Το ίδιο προειδοποιητικό όμως για τον Τούρκο Πρόεδρο, επ' ευκαιρία της συνυπογραφής των τριών χωρών για τον αγωγό East Med, ήταν και το τηλεφώνημα του Ντόναλντ Τραμπ προς εκείνον με συστάσεις για την επιθετική του πολιτική. Ωστόσο δεν δίνω και πολλή σημασία στις δημόσιες πρωτοβουλίες του ''Πλανητάρχη'', δεδομένου ότι οι πράξεις του μάς απέδειξαν ότι είτε εν κρυπτώ είτε δια του... twitter του άλλα αποφασίζει, ενίοτε μάλιστα τα ακριβώς αντίθετα...

Αυτήν την έλλειψη φερεγγυότητάς του ας την έχει υπόψη του ο πρωθυπουργός εν όψει της συνάντησής του μαζί του. Ας έχει υπόψη του, δηλαδή, αυτό που είχα γράψει παλιότερα σε άρθρο μου με αφορμή την άφιλη στάση του έναντι των Κούρδων συμμάχων του της ΒΑ Συρίας (''Ο Ντόναλντ δεν είναι ο ”θείος Σαμ”, για να τον εμπιστευόμαστε…'', 26/11/2019, lastpoint.gr).

Το ίδιο επιφυλακτικοί θα έπρεπε να είμαστε στο εξής και για τους δικούς μας που λειτουργούν ως ανθέλληνες, αφού τους έχουμε δει να προασπίζονται πότε τα συμφέροντα των Σκοπιανών και πότε των Τούρκων, αλλά ποτέ των Ελλήνων ή έστω σπάνια, για να μην πω σπανιότατα...

Ένα τέτοιο παράδειγμα προς αποφυγή είναι ο κ. Αντώνης Λιάκος (μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος κράτησε εντελώς αντίθεση στάση με την Κουμουνδούρου και τον αρχηγό του Αλέξη Τσίπρα, που συνηγόρησε υπέρ του αγωγού, όντας - ως εκπρόσωπος της Ελλάδας - ''κινητήριος μοχλός της τριμερούς με το Ισραήλ και την Κύπρο'' κατά την περίοδο 2015 - 2019, οπότε παρέδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας στην ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κύριος αυτός, λοιπόν (καθηγητής νεώτερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία) - εκτίμησε ως ''έωλη και τυχοδιωκτική'' την εξέλιξη με τον αγωγό και σημείωσε χαρακτηριστικά τα εξής, σε ανάρτησή του στο fb υπό τον τίτλο: ''Η ευγενής μας τύφλωση'':

- Φοβάμαι ότι η σημερινή μέρα της υπογραφής του αγωγού East-Med θα αποδειχθεί μοιραία. Πρέπει να απευχηθούμε την πραγματοποίησή του. Με την συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων στην υλοποίησή του, ακούγεται ως αιρετική και περιθωριακή φωνή κάθε αντίθετη άποψη, που λέει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η Τουρκία από τα όποια κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, ότι είναι έωλη και τυχοδιωκτική η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου (που έχει ιδιαίτερες ευθύνες)-Ισραήλ και Αιγύπτου, και ότι μπλέκουμε σε διαμάχες που η Ελλάδα, δεν μπορεί να ελέγξει.‟

” Επιτρέψτε μου, αλλά τη θεωρώ πολιτική αυτοχειριασμού. Ελλάδα και Τουρκία, και από τη γεωγραφία και από την ιστορία είναι καταδικασμένες να ζουν μαζί, να διαπραγματεύονται, να λύνουν τις διαφορές τους και να συνεργάζονται. Όχι να βγάζει η μία τα μάτια της άλλης. Οπότε το έκαναν το πλήρωσαν ακριβά εκατέρωθεν...

Λοιπόν; Δεν είναι εκπληκτικό να έχουμε στην πολιτική μας σκηνή τόσο ένθερμους υπερασπιστές των δικαίων των Τούρκων (γιατί δεν είναι η μοναδική περίπτωση φιλότουρκου αυτή του κ. Λιάκου, αν λογαριάσουμε κι άλλους εντός και εκτός Βουλής πανεπιστημιακούς και μη - τύπου Δραγώνα και Ρεπούση - που έδωσαν δείγματα γραφής κατά το παρελθόν);

Δεν είναι εκπληκτικό ο ως άνω ''πολίτης του κόσμου'' (Διεθνιστής) και ''δάσκαλος'' των παιδιών μας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να απεύχεται την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου αγωγού, γιατί αγνοεί την Τουρκία;

Προσέξτε!!!.. Την κατοχική Τουρκία που έχει αιματοκυλήσει και δέσει πισθάγκωνα με τους δυο Αττίλες της την Κύπρο απ' το 1974. Την Τουρκία που αυθαιρετεί οργιαστικά, σαρανταέξι χρόνια μετά, στις στεριά και τη θάλασσα της μη αναγνωρισμένης απ' την ίδια Κυπριακής Δημοκρατίας, καταπατώντας κατάφωρα τα κυριαρχικά της δικαιώματα...

Ντροπή!!!.. Αλλά ποιος έχασε την ντροπή, για να τη βρει ο εν λόγω Συριζαίος καθηγητής, που δεν άνοιξε το στόμα του να παραπονεθεί για την τύχη των Κούρδων μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία (9 Οκτωβρίου '19) ούτε και για την σε βάρος μας συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης ένα μήνα πριν (3 Δεκεμβρίου) και την τελευταία απόφαση του νεο-Οθωμανού ''δημοκράτη'' Ταγίπ Ερντογάν, που αποφάσισε προ ημερών να αναμειχθεί στρατιωτικά και στον εμφύλιο της Λιβύης, όσο τουλάχιστον δεν αποσύρει ο στρατηγός ε.α Χαλίφα Χαφτάρ τις δυνάμεις του στον εμφύλιο που άνοιξε κατά του ''πρωθυπουργού'' Φαγιέζ αλ Σάρατζ...

Όλα αυτά είναι ιδιαίτερα θλιβερά και δυσοίωνα για την ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο της Ελλάδας, τη στιγμή που έχουμε απέναντί μας έναν αφηνιασμένο Ερντογάν που συνεχίζει να μας απειλεί και να μας προκαλεί, παρ' ό,τι έχει ανοιχτά πολεμικά μέτωπα στο Κουρδιστάν, στη Συρία και στο Ιράκ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, όπως προείπα, αποφάσισε στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη, σε περίπτωση που δε... σηκώσει λευκή σημαία ο φιλέλλην στρατάρχης.

Μ' άλλα λόγια η Τουρκία εξελίσσεται δίπλα μας σε πανίσχυρη περιφερειακή δύναμη και γι' αυτό δείχνει να απαξιοί τις καταγγελτικές φωνές σε βάρος της από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η απόφαση όμως του Προέδρου της να στείλει μεγάλο στρατιωτικό απόσπασμα στη Λιβύη προκάλεσε ήδη τους άλλους πρωταγωνιστές, το Ισραήλ (του Μπέντζαμιν Νετανιάχου) και την Αίγυπτο (του στρατηγού αλ-Σίσι, διαδόχου του φιλότουρκου Μόρσι των ''Αδελφών Μουσουλμάνων'').

Όπως καταλαβαίνετε, για όλους τους παραπάνω λόγους η συνυπογραφή Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, είναι μεγάλης σημασίας για την χώρα μας και την Μεγαλόνησο, αφής στιγμής η εκτός εαυτού Τουρκία είναι απρόβλεπτη και επικίνδυνη. Σ' αυτό το τελευταίο σίγουρα θα αποτελέσει ανάχωμα σε θέματα ασφάλειας η οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου με το Ισραήλ, εν ονόματι του αγωγού East-Med.

Οι πιο αισιόδοξοι, βέβαια, μιλούν για... ''εθνική κορύφωση της χώρας, καθώς έχει την ευκαιρία να στοιχηθεί με φίλιες δυνάμεις στην περιοχή και να εκπέμψει ένα μήνυμα καθορισμού των πολιτικών εξελίξεων μέσα από το δικό μας διπλωματικό τόξο''.

Ωστόσο, επειδή... πολλά έχουν δει τα μάτια μας, καλό είναι να είμαστε ''συγκρατημένα αισιόδοξοι'', όπως συνηθίζουν να λένε διπλωμάτες και πολιτικοί. Και λέω όχι τυχαία το ''συγκρατημένα'', γιατί βλέπω ότι έγινε ελάχιστα αντιληπτή στον Τύπο - μες στις χαρές και τα πανηγύρια του για την υπογραφή στο Ζάππειο της σπουδαίας συμφωνίας, που ανακήρυξε πολιτικά την ΑΟΖ μας (σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο) - η σιωπηλή ανταπόκριση της Αιγύπτου.

Η σιωπηλή ανταπόκριση της φίλης και συμμάχου Αιγύπτου, που παρακολούθησε όμως από απόσταση την ''υπογραφή της Διακυβερνητικής Συμφωνίας για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ''...

Να, παρακολούθησε σιωπηλή, από απόσταση... Αυτό θα 'πρεπε να μας λέει κάτι. Και μας λέει, αν αφήσουμε στην άκρη τα ''ζήτω'' και τα ''μπράβο'' της φιέστας...

''Ίσως θέλει να δει, μόλις χαμηλώσουν οι τόνοι, αν οι τρεις υπογράψαντες τα εννοούν και είναι αποφασισμένοι να τα εφαρμόσουν παρά τους αντιπερισπασμούς της Τουρκίας'', σκέφτομαι και το μυαλό μου τρέχει ασυναίσθητα στην αρχική της άρνηση να διευθετήσει την ΑΟΖ με την Ελλάδα, περιμένοντας ίσως να δει τις εξελίξεις και, προπάντων, τη δυναμική που θα αναπτυχθεί απ' τη συνεργασία των δύο ισχυρότερων συμμάχων της, της Ελλάδας και του Ισραήλ, αφού η Κύπρος υστερεί σε στρατιωτική ισχύ έναντι των άλλων δύο.

''Αυτό μου φαίνεται κάτι σαν δίπορτο βέβαια'', λέω με το μυαλό μου, ''αλλά αυτά έχουν οι διακρατικές συμμαχίες και οι πρόωρες, ευκαιριακές συμμαχίες. Μπορεί όμως κι εμείς στη θέση της να ενεργούσαμε ανάλογα, αν δεν υπήρχε μεταξύ μας εμπιστοσύνη''...

Μπορεί, δηλαδή, βλέποντας τους δισταγμούς και τα πισωγυρίσματα εκ μέρους των πολιτικών μας, να νιώθει πως δικαιώνεται η δική της διστακτικότητα να προχωρήσει σε υπογραφή οριοθέτησης της ΑΟΖ μαζί μας στα 200 νμ''...

Έτσι σκέφτομαι... Έτσι σκεφτόμουν μέχρι πρότινος συγκεκριμένα, όταν όλως τυχαίως βρήκα στα 'ψιλά' γράμματα των πηγών μου τις απαντήσεις στις απορίες μου, που αποδεικνύουν πόσο έξυπνα πέταξε η Άγκυρα εξ αρχής (2011-'13) το ''τυράκι'' στο Κάιρο,

για να μην κλείσει συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ του με την Αθήνα!..

Η Άγκυρα, λοιπόν, έπεισε την αιγυπτιακή ηγεσία ότι η Αίγυπτος είναι η χαμένη της συμφωνίας με την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί έχασε με την υπογραφή της μια ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας 21.500 χιλιάδων τ.χλμ. Κι ότι αν προχωρήσει σε ανάλογη συμφωνία με την Ελλάδα, η οποία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και για τα νησιά της, τότε το Κάιρο θα χάσει συνολικά 36.500 τ.χλμ!..

Έτσι εξηγείται, λοιπόν, η αμήχανη στάση της Αιγύπτου προ της τριμερούς συμφωνίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed... Πολύ περισσότερο όταν ξέρουμε ότι η Τουρκία επεχείρησε ήδη να της 'δωρίσει' - σε περίπτωση συμφωνίας μαζί της - μια θαλάσσια έκταση 15 χιλιάδων τ.χλμ. που δεν της ανήκει όμως, μόνο και μόνο για να 'σπείρει' διχόνοια στις σχέσεις της με τη χώρα μας...

'' Σίγουρα το Κάιρο θα ένιωσε τη γη να φεύγει κάτω απ' τα πόδια του...'', σκέφτηκα αναστατωμένη και το μυαλό μου πήγε ασυναίσθητα στην Τουρκία του '11-13, που πάσχιζε από χρόνια να εκμεταλλευτεί τη διστακτικότητα της Αιγύπτου να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα στα χρόνια του ''χτίστη'' της σύμπραξης των τριών χωρών για τον αγωγό Αντώνη Σαμαρά.

Ήταν τότε που ο Ερντογάν είχε άριστες σχέσεις με τον ισχυρό άνδρα της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι των Αδελφών Μουσουλμάνων και προσπαθούσε (κατά την επίσκεψή του το '11 στο Κάιρο, όπου τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα ) να δελεάσει την Αίγυπτο, για να υπογράψει μαζί του συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης...

''Ωστόσο, αν και φίλος του Μόρσι, δεν κατάφερε τελικά το στόχο του τότε ο Ερντογάν'', σκέφτομαι ανακουφισμένη. ''Δεν κατάφερε να τον πείσει να αξιοποιήσουν από κοινού τα μεγάλα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Αιγύπτου, με κυρίαρχο το κοίτασμα Ελ Ζορ''...

Και με τη σκέψη αυτή ακολούθησα νοερά το γοργοκύλισμα του χρόνου δυο χρόνια αργότερα. Θυμήθηκα το ταξίδι του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Ισραήλ το φθινόπωρο του 2013, τότε που η ισραηλινή πλευρά ''εξέταζε τη μεταφορά των ενεργειακών αποθεμάτων του κοιτάσματος Λεβιάθαν μέσω αγωγού από το έδαφος της Τουρκίας ή -σαν εναλλακτική λύση - τη μεταφορά με πλοία (υπό μορφή LNG, δηλαδή φυσικό αέριο σε υγρή μορφή)''.

Τότε ο Σαμαράς και οι υπουργοί και επιχειρηματίες που τον συνόδευαν επέμεναν στην κατασκευή αγωγού μεταφοράς των κοιτασμάτων φυσικού αερίου απ' το Ισραήλ, την Κρήτη και την Κύπρο στην Ευρώπη. Ειδικά ο Σαμαράς μιλούσε με θέρμη για το τρίγωνο Ισραήλ- Κύπρου-Ελλάδας, γιατί πίστευε πως μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα ενεργειακά.

Πίστεψε, πρώτος αυτός, στη δυνατότητα της Ελλάδας να ενταχθεί η χώρα μας στους θαλάσσιους δρόμους διοχέτευσης του φυσικού αερίου στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έριχνε λάσπη στο διορατικό σχέδιό του, με ανακοινώσεις του τύπου:

- Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ προετοιμάζει νέους τυχοδιωκτισμούς, είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός της χώρας μας θα βρίσκεται στο Ισραήλ και δεν θα έχει συνάντηση με την Παλαιστινιακή Αρχή στη Ραμάλα...

Σ' αυτόν τον αθόρυβο, εργατικό και πολύ χρήσιμο για την Ελλάδα πρωθυπουργό εκείνης της περιόδου, που ένταξε επί των ημερών του τον αγωγό East-Med στα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ προγράμματα, τα οποία - όπως μαθαίνουμε σήμερα - ''θα καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο και σημαντικό παράγοντα της Ανατολικής Μεσογείου'' θα άρμοζε ο θώκος του ΠτΔ και μόνο για δυο λόγους:

1. Ότι επιβεβαιώθηκαν οι ιστορικές επιλογές του στην Οικονομία κατά την περίοδο διακυβέρνησής του. Επιλογές που έσωσαν την Ελλάδα από τον όλεθρο της χρεοκοπίας της και την οδήγησαν στο παραπέντε της εξόδου της απ' την περίοδο των επάρατων μνημονίων και

2. Με τη διορατικότητα, τη μεθοδικότητα και την πίστη του στον διεθνή ρόλο της χώρας έβαλε τα θεμέλια της τριμερούς συμμαχίας της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ και της περιφερειακής συνεργασίας της χώρας μας με την Αίγυπτο.

Με την Αίγυπτο του αλ Σίσι, η υπογραφή του οποίου - μαζί με εκείνην του Λιβάνου υπό μη φιλότουρκη ηγεσία - θα σηματοδοτήσει (αν ευοδωθεί η οριοθέτηση της ΑΟΖ τους με την ελληνική υφαλοκρηπίδα) την επιστροφή στις επιτυχίες της ελληνικής διπλωματίας, μετά τις επαίσχυντες αποφάσεις της ''Συμφωνίας των Πρεσπών'', που υπέγραψε τον Ιούνιο του 2018 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας...

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Διαβάστε περισσότερα