Μιθριδατισμός...

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα ένα άρθρο του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη το οποίο μιλά για το «άυλο εθνικό κόστος». Πρόκειται για εκείνη τη ζημιά η οποία δεν κοστολογείται με τους συνήθεις οικονομικούς όρους. Είναι ζημιά στην εικόνα της χώρας, στην κοινωνία, στο τρόπο που σκέφτεται και δρα.

Πρόκειται περί ενός εύστοχου άρθρου το οποίο λίγο πολύ περιγράφει αυτά που κι εμείς γράφουμε πολλές φορές στοAntinews. Για το εθνικό κόστος που είναι πέρα από την οικονομία.

Και αυτό το κόστος λέγεται εθισμός στην πολιτική της Αριστεράς. Για όσους έχουν κλασσική παιδεία το φαινόμενο αυτό λέγεται «μιθριδατισμός»,

Τα περίπου τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχουν προκαλέσει αυτή την τεράστια «άυλη εθνική ζημιά». Ο κόσμος δείχνει να συνηθίζει σε ό,τι κάνει η κυβέρνηση, ακόμη κι αν αυτό είναι παράλογο. Για παράδειγμα, κορυφαίο ζήτημα που δείχνει να έχει μπει στοDΝΑ του Έλληνα είναι ο εθισμός στις κωλοτούμπες που κάνει η κυβέρνηση.

Ποιος θα φανταζόταν ότι θα έβλεπε τους Έλληνες απαθείς απέναντι στην κατάσταση αυτή. Ο αντιαμερικανός Αλέξης και οι υπουργοί του προσκύνησαν στον Λευκό Οίκο προτού κάνουν το… αριστερό τους καθήκον και προσκυνήσουν και στην Μακρόνησο.

Οι ίδιοι που άκουγαν για εξοπλιστικά προγράμματα και το έπαιζαν ειρηνιστές πήγαν και υπέγραψαν για 2,4 δις. Και σα να μην έφτανε αυτό βγαίνουν εδώ και μερικές ημέρες και ανερυθρίαστα προσπαθούν να μας πείσουν ότι το έκαναν για το καλό μας.

Ακούνε οι Έλληνες την Κουντουρά να λέει ότι είναι μεγάλη επιτυχία που δεν τρώνε από τα σκουπίδια πολίτες και δεν την πιάνει κάποιος να της πει: «Τι λες βρε τσούγδω; Δεν πας στις πασαρέλες σου καλύτερα;». Κι όμως, καμιά αντίδραση. Ο κόσμος θεωρεί φυσιολογικά τα πάντα.

Ο δε Κατρούγκαλος που τσάκισε τις συντάξεις και από τις αρχές του 2018 θα έρθει το επόμενο σοκ βγαίνει και λέει «δεν έγιναν περικοπές αλλά… αναπροσαρμογές». Κανείς δεν τον πιάνει από το πέτο να τον πετάξει έξω από του υπουργείο, κι έξω από την Ελλάδα. Όλα καλά για τον κόσμο που έχει συνηθίσει τους Κατρούγκαλους και του φαίνονται όλα τόσο καθημερινά.

Είναι ακριβώς αυτός ο μιθριδατισμός που μας έχει κάνει απαθείς. Καναπεδάτοι διότι τα πάντα μας φαίνονται συνηθισμένα. Από την κωλοτούμπα μέχρι την απάτη κι από την αυταπάτη μέχρι την παπάτζα του κάθε τρελαμένου αριστερού. Από τον Τσίπρα μέχρι τον μπάρμπα Αλέκο κι από τον Καρανίκα μέχρι τον Κατρούγκαλο.

Δυστυχώς ό,τι ζούμε σύντροφοι και συνέλληνες είναι αυτό που λέμε «λατρεύουμε για να τους μισούμε». Τους βρίζουμε τους Συριζαίους αλλά τους επιτρέπουμε να βιάζουν την ιστορία μας, την πατρίδα μας, την τσέπη μας, το σπίτι μας, την κοινωνία μας.

Κάθε μέρα, όπου κι αν πας ακούς κατάρες για τους πολιτικούς που διέλυσαν τη χώρα και μόλις γίνονται εκλογές τρέχουν όλοι να ψηφίσουν τους ανίκανους.

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν πονάει. Κι αυτή είναι η επιτυχία του Τσίπρα, του Καμμένου και της παρέας του. Να μας έχουν υπνωτίσει με τέτοιο τρόπο ώστε όλα να μας φαίνονται απολύτως συνηθισμένα. Και να τα ξεχνάμε μόλις περάσουν λίγα 24ωρα. Έχουμε να δούμε κάτι βδομάδες τον Καμμένο και ξεχάσαμε την εμπλοκή του στοNoor1 ή το καζίνο που έπαιζε στο Λονδίνο πριν αγοράσει μπάρμπι για τα παιδιά του. Και θα ξεχάσουμε σε λίγο και τις Μαρίες Αντουανέτες της κυβέρνησης που προσβάλλουν την αισθητική μας. Από την Κουντουρά και τον Κατρούγκαλο μέχρι τον Τόσκα.

Το πραγματικό στοίχημα για να φύγει αυτή η κυβέρνηση είναι να ξεπεράσει ο ελληνικός λαός τον εθισμό του, τη λατρεία που γίνεται συνήθεια. Αν δε το καταφέρει δεν είναι μόνο ότι ο Τσίπρας θα υπάρχει για χρόνια. Είναι ότι και οι άλλοι θα κάνουν τα ίδια, χωρίς καμιά αντίδραση.

Διαβάστε περισσότερα