Μεταπολίτευση: "Τα ρέστα μου!"

Εάν, καταπώς λένε, ο γάμος είναι το πάρτυ της νύφης, η Μεταπολίτευση ήταν το πάρτυ της Αριστεράς.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον κάθε Ιούλιο την επετειακή αρθρογραφία σχετικά με την μετάβαση από τη δικτατορία στο κοινοβουλευτικό καθεστώς - επιτρέψτε μου να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη "δημοκρατία". Η συντριπτική πλειοψηφία της χορωδίας των υμνωδών του είναι αριστεροί.

Επιφανείς μεταξύ αυτών, ο Σημίτης, του "εμείς, η Αριστερά", ο βομβιστής της τρακατρούκας επί χούντας. Ο την ίδια περίοδο καφεπότης στα Παρισινά βουλεβάρτα Πάγκαλος, ο οποίος μάλιστα πέρυσι αποκάλυψε

και ότι επιθυμούσε την εκτέλεση των Απριλιανών. Βεβαίως θα έχει αντιρρήσεις στη δική μου επιθυμία να εκτελεστούν τα κορυφαία μέλη της ιστορικά αποδεδειγμένης ληστρικής, πολιτικής συμμορίας του ΠΑΣΟΚ, της εκλογικής μαγιάς του ΣΥΡΙΖΑ.

Εσχάτως και ο Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε ως μια από τις ιστορικές προσωπικότητες της χώρας που θαυμάζει, μαζί με τον Βελουχιώτη, τον πρεσβύτερο Καραμανλή. Εύλογα. Μόνο σε αυτό το φαύλο καθεστώς που θεμελίωσε ο Καραμανλής το 1974 θα μπορούσε ένας κομμουνιστής, πολιτικός απατεώνας να αναδειχθεί πρωθυπουργός.

Σάς δυσαρέστησα; Δυστυχώς το έκανε η Ιστορία. Η οποία έδειξε πού έφτασε η χώρα μετά από σαράντα ένα χρόνια "δημοκρατίας". Η ζωή και η πολιτική είναι απλή. Αρκεί να ξεκαθαρίζεις την ήρα από το σιτάρι, το ασήμαντο και ψεύτικο από την αδήριτη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Το μεταπολιτευτικό καθεστώς δομήθηκε από τον πρεσβύτερο Καραμανλή στη βάση της εναλλαγής δύο κομμάτων στην εξουσία, ώστε να εκτονώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια για τα πεπραγμένα του ενός, μέχρις η οργή και για τον δεύτερο να επαναφέρει τον πρώτο.

Μόνο που ο ακραίος, προσωπικός, πολιτικός καιροσκοπισμός του, με την νομιμοποίηση της Αριστεράς και την παράδοση σε αυτήν του Παρακράτους, με τους χειρισμούς του κατά την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο, οδήγησε, καθώς σε αυτό προφανώς αποσκοπούσε, στο να αναδειχθεί ως δεύτερος κυβερνητικός πόλος το ΠΑΣΟΚ και η μαζί με αυτό Αριστερά.

Ένα σχήμα πολιτικά ό,τι πιο τυχάρπαστο, κοινωνικά ό,τι πιο ρυπαρό, εθνικά ό,τι πιο επικίνδυνο.

Η πλέμπα στην εξουσία θεμελίωσε το καθεστώς ΠΑΣΟΚ & Αριστεράς καταχρεώνοντας τη χώρα. Η ΝΔ, όποτε γενόμενη μετέπειτα κυβέρνηση, σε ένα βαθμό αναγκαστικά, ακολούθησε παρόμοια πολιτική. Όμως σε αυτά τα περίπου σαράντα χρόνια που παρήλθαν, με τον πακτωλό δανείων και κοινοτικών εισροών που συνέρρευσαν, μια νέα άρχουσα τάξη δημιουργήθηκε, αποτελούμενη από τα πλέον ποταπά, ανάξια και παρασιτικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας. Πολύ χειρότερη και από εκείνη την κάστα την προερχόμενη από δωσιλόγους και μαυραγορίτες της Κατοχής, που μετά τη λήξη της αναδύθηκε οικονομικά και κοινωνικά.

Η νεόκοπη αυτή μπουρζουαζία, κυρίαρχη σήμερα τάξη, η οποία νέμεται το κράτος με κάθε τρόπο και από κάθε θέση, και σε αυτή περιλαμβάνονται από τους ληστές-μεγαλοπρομηθευτές μέχρι τις καθαρίστριες, δεν είναι εθνοπατριωτική, όπως όλες οι μετά το 1821 οι οποίες, με χίλια ίσως μειονεκτήματα, θεμελίωσαν πάντως το νεοελληνικό κράτος και παρέδωσαν στις επόμενες γενεές την βεβαιότητα μιας συλλογικής ασφάλειας. Είναι εθνοδιαλυτική.

Πολιτικά μπορεί να δηλώνουν αριστεροί -η μεγάλη πλειοψηφία- ή δεξιοί αλλά κοινωνικά είναι χυδαίοι καταναλωτές και τίποτε άλλο, η πολιτική τους στάση καθορίζεται από την δυνατότητα προσωπικής καταναλωτικής ευχέρειας. Αυτοί οι τύποι, δημιουργήματα του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, θέλουν να περισώσουν το καθεστώς στο οποίο ευδοκίμησαν και μαζί, εννοείται, τα προσωπικά τους προνόμια και απολαβές. Και παίζουν "τα ρέστα τους".

Με κάθε κόστος για την εθνική ύπαρξη. Ας καταργηθούν στην πράξη τα με αίμα προγόνων τεθέντα σύνορα. Ας περάσουν μέσα σε δέκα μήνες ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες από την εθνική επικράτεια ανεξέλεγκτοι. Ας πλημμυρίσουν οι ελληνικές πόλεις επικίνδυνους αλλοδαπούς. Ας φύγουν χιλιάδες ελληνόπουλα, τα καλύτερα ελληνικά μυαλά σε αναζήτηση μιας ανεκτής μοίρας, μακριά από τον οικονομικοκοινωνικό ζόφο που το καθεστώς δημιούργησε στην πατρογονική εστία. Ας εκχωρηθεί εθνική περιουσία χωρίς μεγάλη περίσκεψη και έλεγχο. Ας εξαϋλωθεί το τραπεζικό σύστημα και αύριο ας χάσουν τις καταθέσεις τους όσοι ακόμα κάτι έχουν. Ας "Φινλανδοποιηθεί" η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, με τους Τούρκους να έχουν λόγο σε εθνικά εδάφη, ύδατα και αέρα, με κοινές περιπολίες και παρόμοιες ενέργειες - φτάνοντας στη Διώρυγα της Κορίνθου.

Ας αναιρεθεί στην ουσία η εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821.

Αρκεί το καθεστώς να λειτουργεί, αρκεί το καραβάνι να προχωρά σε όφελος της κάστας που λυμαίνεται το Δημόσιο και πολιτικά εκφράζεται με το δίπολο της φαυλοκρατίας, σε μεγαλύτερο βεβαίως ποσοστό από τη λεγόμενη Κεντροαριστερά. Η οποία, κοντά σε κυβερνητικό και πολιτικό αδιέξοδο σήμερα, αναζητεί, όπως στην κινέζικη φιλοσοφία το Γιν αναζητεί το Γιανγκ, το πολιτικό της Κεντροδεξιό ταίρι, για καθεστωτική μακροημέρευση.

Δεν θα υπεισέλθω, τουλάχιστον εδώ, στις ευθύνες από τις παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα, Ευρωπαϊκού τε και Αμερικανικού. Γιατί ήταν το μεταπολιτευτικό δίπολο που με τις πράξεις και τις παραλείψεις του έφερε τη χώρα σε θέση έσχατης αδυναμίας να αντισταθεί σε έξωθεν επιβουλές. Η Τουρκία, που υπερασπίζεται σθεναρά τα συμφέροντά της, "τρυγάει" απολαβές, με τελευταία τα 3 δις ευρώ που θα μοιράσει ο Ερντογάν στη δουλεμπορική συμμορία του.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν αποκλειστικά ένα Ανδρεϊκό μόρφωμα, μια πανσπερμία ουτιδανών. Μετά το θάνατό του και πολύ κράτησε - όσο κράτησε, η πλειοψηφία της εκλογικής, πελατειακής πλέμπας μετακόμισε στον Τσίπρα σε αναζήτηση νέου παρόχου καλής ζωής με δημόσιο χρήμα.

Η ΝΔ όμως απέναντί του έχει μια καθοριστική, ειδοποιό, ποιοτική διαφορά. Μπορεί να υπήρξε καραμανλικό όχημα εξουσίας και γι' αυτό καραμανλική ιδιοκτησία. Μπορεί να αποτελεί συνασπισμό από πολιτικές βαρωνίες. Όμως φέρει στην εκλογική της βάση τη συνέχεια της συντηρητικής παράταξης. Και αυτό δεν σημαίνει πάντοτε τη δήλωση "είμαι δεξιός". Σημαίνει τη μεγαλύτερη μερίδα από τους ανθρώπους εκείνους η οικογενειακή και προσωπική ιστορία των οποίων συνδέεται άρρηκτα με τη γέννηση και διατήρηση του Ελληνικού Κράτους.

Οι άνθρωποι αυτοί κυτταρικά αντιλαμβανόντουσαν πάντοτε την Αριστερά, κομμουνιστές και συνοδοιπόρους, ως εχθρούς της εθνικής ύπαρξης. Όταν οι πρόγονοί σου έχουν χύσει το αίμα τους για την πατρίδα, νοείς τον Ζαχαριάδη και τον Βαφειάδη, οι οποίοι ένοπλα και έξωθεν ενισχυόμενοι επεδίωξαν να τη διαμελίσουν για να ιδρύσουν λαϊκή δημοκρατία, ως μιάσματα. Το ίδιο και εκείνους που πριν από εβδομήντα ένα χρόνια, τέτοια εποχή, επεχείρησαν να καταλύσουν αιματηρά το αστικό καθεστώς για να αρπάξουν την περιουσία της οικογενείας σου και να υποδουλώσουν το εθνικό σώμα σε μια ταξική, κομμουνιστική δικτατορία.

Το ίδιο και τους σημερινούς πολιτικούς επιγόνους όλων των παραπάνω, οι οποίοι αντλούν πολιτική νομιμοποίηση ακριβώς από την υποτιθέμενη ηθική ανωτερότητα των ποταπών επιδιώξεων, "αγώνων" λένε, των επιδόξων εκείνων εθνικών διαμελιστών και δικτατόρων! Βλέπετε γιατί, στην Ευρώπη τουλάχιστον, είναι παντοδύναμη η Ιστορία;

Όλοι αυτοί οι συντηρητικοί άνθρωποι, οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν μια δεξιά πλειοψηφία, εάν όμως ο πολιτικός φορέας που θα την εκφράζει έχει λαϊκό και όχι νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα, είναι στην ουσία είτε εκλογικά παγιδευμένοι, αν την ψηφίζουν ακόμα, σε μια ΝΔ η οποία κάνει σαράντα χρόνια "κολληγιά" με την Αριστερά είτε πολιτικά άστεγοι, απέχοντας. Ενώ ένα μικρό τμήμα έχει από οργή κατευθυνθεί στη ΧΑ και στους ΑΝΕΛ. Χωρίς να είναι ναζιστές - όπως και τα δεξιά συνεταιράκια της Αριστεράς κοάζουν υιοθετώντας μια θέση της που στιγματίζει δεξιούς ψηφοφόρους, την ώρα που δεν βγάζουν τσιμουδιά για τα ακροαριστερά εγκληματικά στοιχεία. Απλά σιχάθηκαν τη μακροχρόνια δουλικότητα της επίσημης ΝΔ έναντι της Αριστεράς.

Η πολιτική ροπή της συντηρητικής αυτής μάζας είναι η σύγκρουση με την Αριστερά, όχι η συναίνεση ή συγκυβέρνηση με αυτήν. Θέλουν μια ΝΔ η οποία θα εκμηδενίσει πολιτικά τον Τσίπρα, όχι μια που θα του παράσχει πολιτικό δεκανίκι.

Αυτό είναι το διακύβευμα της Κυριακής.

Το εάν σε συνέχεια της εκλογής Σαμαρά το 2009 θα υπάρξει αρχηγός που θα συγκρουστεί, όχι λόγω πολιτικής εξαλλοσύνης και μισαλλοδοξίας, αλλά επειδή η σύγκρουση που στοχεύει στην απομάκρυνση της Αριστεράς από την εξουσία αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για εθνική ανασυγκρότηση.

Σαράντα ένα χρόνια ο δημόσιος λόγος και οι συνειδήσεις δηλητηριάστηκαν, σαν το νερό του Ασωπού από τα βαρέα μέταλλα, με νοσηρές πεποιθήσεις. Όπως έλεγε ο Νίτσε, πρώτο καθήκον είναι να ξαναδώσουμε στις λέξεις την έννοιά τους.

Στον Τσίπρα και το σύμφυρμά του δεν φταίει το ότι είναι "άπειροι", "αδέξιοι" ή "αδαείς", όπως οι πολιτικά ανόητοι καθεστωτικοί επαναλαμβάνουν. Φταίει το ότι είναι κομμουνιστές.

Αριστερά δεν σημαίνει κάτι το ηθικά υψιπετές, σημαίνει άχρηστοι, ανεπρόκοποι, ανήμποροι, ανεπαρκείς. Και για τούτο φθονερά, λυσσασμένα ταξικά σκυλιά, για οποιονδήποτε εμπερικλείει μια αξία που τους υπερβαίνει. Γι' αυτό κηρύσσουν την αριστεία ως ρετσινιά και τη θέτουν υπό διωγμό.

Μια κοινωνία όμως που διώκει τους αρίστους δεν έχει μέλλον. Είδατε προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα με κομμουνιστική διακυβέρνηση; Αυτά, εκείνοι τα έλυσαν αμέσως μετά τον πόλεμο και τους περιθωριοποίησαν. Ενώ ακόμα και το πρότυπο του Τσίπρα, η Βενεζουέλα πρόσφατα άλλαξε σελίδα και τους εξωπέταξε. Κι ο Ραούλ από καιρό "τακιμιάζει" με τον Ομπάμα. Έμειναν πλέον στον κόσμο μόνον η Ελλάδα και η Β. Κορέα. Σε συνθήκες παρόμοιας κοινωνικής αθλιότητας και πολιτικής δικτατορίας θα μάς οδηγήσουν εάν την Κυριακή εκλεγεί ένας ψοφοδεής ή διαλλακτικός απέναντι τους ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα πιστοποιητικά αριστερών πολιτικών φρονημάτων για κάθε επιτελική ή απλή θέση στο Δημόσιο, και η επίθεση κατά του βουλευτή της ΝΔ Β. Οικονόμου στα Εξάρχεια αποτελούν πρόγευση.

Έχω εκφράσει την προσωπική μου προτίμηση στον Άδωνι Γεωργιάδη, ως τον μοναδικό υποψήφιο που κυριολεκτικά τρέμει η Αριστερά. Θεωρώ όμως προσβολή στους αναγνώστες του Αntinews το να τους υποδείξω ποιον να ψηφίσουν για αρχηγό εφόσον πάνε. Έχουν και κριτήριο και γνώση.

Εκθέτω μόνο, πάλι το δικό μου κριτήριο : ΣΥΡΙΖΑ Delenda Est.

Διαβάστε περισσότερα