Μετά τη σφαγή στο Κονέκτικατ, ήρθε η ώρα για τον Έλεγχο των Όπλων

Γονείς συνοδεύουν τα παιδιά τους στο σχολείο ... πάνοπλοι

Η σφαγή στο δημοτικό σχολείο του Κονέκτικατ δείχνει «πως η κοινωνία μας κρατείται όμηρος από τους τραμπούκους της NRA», γράφει στο Daily Beast o Robert Shrum, καθηγητής του NYU και πρώην σύμβουλος των Δημοκρατικών. Και αναρωτιέται «πόσοι περισσότεροι από εμάς πρέπει να πεθάνουν πριν δράσουμε;»
«Πόσα παιδιά πρέπει να πεθάνουν, πόσοι αθώοι θα πρέπει να χαθούν σε ένα εμπορικό κέντρο ή ένα θέατρο

ή σε ένα δρόμο της πόλης, πόσοι πρόεδροι ή οι πολιτικοί ηγέτες ή προφήτες, όπως ο Dr. King, πρέπει να πυροβοληθούν μαζικά σε μια υπόθεση που πληγώνει την ιστορία, πριν η Αμερική προστατεύσει το πρώτο από τα θεμελιώδη, αναφαίρετα δικαιώματα μας –τη ζωή- η οποία σίγουρα προέχει από την «ελευθερία» του να μεταφέρεις ένα όπλο; Και αυτό απαιτεί τον έλεγχο των όπλων –και δεν χρησιμοποιώ μια πολιτικά βολική φράση όπως την «νομοθεσία για την ασφάλεια από τα όπλα». Κάποια όπλα είναι εντελώς ανασφαλή –όπλα επίθεσης- και όλα τα όπλα είναι ασφαλή στα χέρια κάποιων ανθρώπων.
Εμείς, ως κοινωνία, είμαστε όμηροι των κακοποιών της NRA (National Rampage Association). Οι Ρεπουμπλικάνοι που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται το «δικαίωμα στη ζωή» έχουν πολιτικά κέρδη όταν υπερασπίζονται το ηθικό λάθος της χονδρικής πώλησης θανατηφόρων όπλων που επιβλήθηκαν στον τρόπο διαβίωσής μας. Το θρησκευτικό δικαίωμα που συμμαχεί με το λόμπι των όπλων αψηφά την προειδοποίηση του Χριστού ότι εκείνοι που βλάπτουν τα παιδιά θα ήταν καλύτερα να ρίχνονται στη θάλασσα με μια θηλιά γύρω από το λαιμό τους. Δεν θα έπρεπε η προστασία της ζωής να αρχίζει αλλά με τους ανθρώπους που είναι πραγματικά και πλήρως ζωντανοί και όχι με ένα γονιμοποιημένο ωάριο;
Και από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί που ξέρουν καλύτερα, όπως οι περισσότεροι Δημοκρατικοί, δειλιάζουν μπροστά στην απειλή της εκλογικής ήττας και επικαλούνται τον εξορθολογισμό, υποστηρίζοντας ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να περάσει οτιδήποτε στο Κογκρέσο, ακόμη και η απαγόρευση των όπλων επίθεσης ή το παραθυράκι σχετικά με την πώληση όπλων χωρίς τον προηγούμενο έλεγχο στον υποψήφιο αγοραστή. Ο Γραμματέας του Λευκού Οίκου Jay Carney, δήλωσε ότι «δεν είναι η ώρα» για να μιλήσουμε για πολιτικές που, τουλάχιστον στη θεωρία, υποστηρίζει ο πρόεδρος Ομπάμα. Κι όμως, είναι. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι ο πρόεδρος, ποιός; Καθώς μιλούσε επηρεασμένος από τα γεγονότα, φαινόταν να το κατανοεί –καθώς επίσης και το ότι κατέχει το αξίωμα που ο Φράνκλιν Ρούσβλετ περιέγραφε ως «κατ ‘εξοχήν μια θέση ηθικής ηγεσίας».

Κανένα μέτρο λιγότερο από την ολική απαγόρευση των όπλων δεν θα μπορούσε να αποτρέψει όλους τους πυροβολισμούς. Αλλά μπορούμε να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα που θα σώσουν πολλές ζωές. Ποιος από εμάς, ποιο από τα παιδιά μας, θα μπορούσε να είναι ο επόμενος που θα σκοτωθεί σε μια απρόσμενη στιγμή ανείπωτης φρίκης; Τώρα, θα θρηνήσουμε ξανά. Και θα θυμηθούμε τη φράση του Ρόμπερτ Κένεντι, ο οποίος επρόκειτο σύντομα να γίνει θύμα αντί για πρόεδρος, θα πρέπει να «πούμε μια προσευχή για τον εαυτό μας και για τη χώρα μας». Και θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να κάνουμε κάτι για τη χώρα μας. Θα πρέπει να εξετάσουμε τα αγωνιώδη πρόσωπα των γονέων έξω από το δημοτικό σχολείο του Κονέκτικατ –πρόσωπα που έχουν χαραχθεί τραγικά στην εθνική μας συνείδηση. Θα πρέπει να θυμηθούμε τα γεγονότα από εκείνο το σκοτεινό μεσημέρι στο Ντάλας, σχεδόν πριν από 60 χρόνια και το μακελειό στο Κολουμπάιν και την Ορόρα. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα αυτά είναι πιο σημαντικά από το σκορ της NRA.
Ας αποφασίσουμε ότι πάνω από μισός αιώνας που αυτή η χώρα έχει γίνει πεδίο μάχης είναι υπεραρκετός. Ας μην αφήσουμε να ξεθωριάσει αυτή η μέρα θανάτου από τη μνήμα μας και να ας μην αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι. Ας σταθούμε ενάντια στις πιθανότητες, έτσι ώστε αμέτρητες άλλες ανθρώπινες ψυχές που ποτέ δεν θα μάθουν την αιτία της σφαγής τους ή το όνομα του εκτελεστή τους θα μπορούσαν να ζουν, να γελούν και να βρουν την αγάπη αντί το μίσος.
Ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε με την καρδιά του στο έθνος -και μας κάλεσε να «λάβουμε ουσιαστική δράση, ανεξαρτήτως πολιτικής». Ίσως επιτέλους, αυτή να είναι η στιγμή. Πρέπει να είναι αυτή. Η σφαγή έχει έρθει πάρα πολλές φορές».

http://www.thedailybeast.com/articles/2012/12/14/after-newtown-this-has-to-be-the-time-for-gun-control.html