Μέση Ανατολή: οι νέες γκάφες του Ρόμνεϋ

Οι βίαιες εξεγέρσεις-επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ στην Αίγυπτο και στην Λιβύη με επιφανειακή αφορμή την ταινία για τον προφήτη Μωάμεθ, οι οποίες γενικεύονται και κλιμακώνονται, κατέλαβαν εξαπίνης την αμερικανική κοινή γνώμη μα και τον πολιτικό κόσμο.

Ως προς την πρόσληψη των γεγονότων, δύο στοιχεία είναι αξιοσημείωτα: (α) η ιδιαιτέρως άτσαλη αντίδραση του Μιττ Ρόμνεϋ, του

υποψηφίου προέδρου των Ρεπουμπλικάνων, η οποία κατακρεουργήθηκε από μεγάλο μέρος των αμερικανικών ΜΜΕ (ιδίως των διαδικτυακών) και (β) η περαιτέρω αναγνώριση της πραγματικότητας της ανόδου των σαλαφιστών, για την οποία θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε επόμενο σημείωμα.

Ο πρόεδρος Ομπάμα και η υπουργός εξωτερικών Χίλλαρυ Κλίντον επεχείρησαν να χειριστούν το ζήτημα με τρόπο που μας υπενθυμίζει την σημασία της διπλωματίας, ακόμα κι αν αυτός ο χειρισμός δεν οδήγησε στο «σβήσιμο της πυρκαγιάς». (Υπενθυμίζουμε την βαρύτητα των γεγονότων: το να δολοφονηθεί υπ’ αυτές τις συνθήκες Αμερικανός πρέσβης είναι κάτι το κατ΄ ουσίαν πρωτόγνωρο). Εν αντιθέσει, ο Μιττ Ρόμνεϋ αναγνώρισε στην τραγωδία ένα πεδίο για να επιτεθεί πολιτικά στις ικανότητες του Ομπάμα: προέβη σε δηλώσεις για την κακή διαχείρηση του ζητήματος από τον Ομπάμα. Ο Ρόμνεϋ διέπραξε όμως την εξής γκάφα: στην δήλωσή του για τις επιθέσεις καυτηρίασε το ανακοινωθέν της πρεσβείας του Καΐρου, το οποίο σημείωνε αναφορικά με την ταινία εναντίον του Μωάμεθ την «συνεχιζόμενη προσπάθεια παραπλανημένων ατόμων να πληγώσουν την θρησκευτική ευσέβεια των μουσουλμάνων», ως φρικτή «απολογία» που «ακυρώνει τις αμερικανικές αξίες της παρρησίας και της ελευθερίας λόγου», ως παραίτηση από κεκτημένα δικαιώματα της Αμερικής. Όμως, η εν λόγω δήλωση είχε εκδοθεί από την πρεσβεία περίπου έξι ώρες πριν από τις επιθέσεις! Μετά την διαπίστωση του λάθους ο Ρόμνεϋ δεν επιχείρησε να τα μπαλώσει, αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο. Λίγο πριν την επίσημη τοποθέτηση του προέδρου προέβη εκ νέου σε δηλώσεις για την ανικανότητα του Ομπάμα, οι οποίες εκφωνήθηκαν με ένα εμφανές δόλιχο υπομειδίαμα, την ευχαρίστηση του «καταφέρνω πλήγμα επί του πολιτικού μου αντιπάλου», κάτι το οποίο επέκριναν βαρέως ουκ ολίγοι σχολιαστές, αφού έδινε την εικόνα ενός υποψηφίου προέδρου εκτός τόποτ και χρόνου, εντελώς ανέτοιμου για το αξίωμα για το οποίο θέτει υποψηφιότητα, σύμφωνα με τις αναλύσεις. Όταν ρωτήθηκε τί θα έκανε στην θέση του Ομπάμα, δεν μπόρεσε να απαντήσει.

Αυτό επιστεγάζει ως κερασάκι της τούρτας μια σειρά διαπιστώσεων ότι ο Μιττ Ρόμνεϋ «δεν τό’χει» ως προς τα ζητήματα εξωτερικής/διεθνούς πολιτικής, κάτι που δυσχεραίνεται αντί να βελτιώνεται ότι κρατά γύρω του -δια των συνεργατών που έχει επιλέξει- το ίδιο neocon «κλίμα» ως προς την διεθνή πολιτική που είχε υιοθετηθεί επί Μπους του νεωτέρου: μια μάλλον ψυχροπολεμική λογική με φοβίες και συμπλέγματα αντί διεθνούς πολιτικής, που γκρινιάζει ρητά για την έλλειψη πλήρους αμερικανικής κυριαρχίας στον πλανήτη. Ο Ρόμνεϋ δήλωσε την Πέμπτη: «Η υφήλιος χρειάζεται αμερικανική ηγεσία. Πού βρίσκεται αυτή η αμερικανική ηγεσία;