Μερκελισμός = λαϊκισμός!

Η Angela Merkel, αυτή η πρώην ιέρεια της πυρηνικής ενέργειας, ανακάλυψε έναν νέο ρόλο. Μεταμορφώθηκε ξαφνικά από φίλη του πυρηνικού λόμπυ, σε μια ηγέτιδα με μια εμμονή: Να εξασφαλίσει την έξοδο της Γερμανίας από την ατομική ενέργεια, και να την αντικαταστήσει με ηλιακά πάνελ σε κάθε ταράτσα, και ανεμογεννήτριες σε κάθε ανάχωμα.Την Merkel μπορεί κανείς να τη κατηγορήσει για πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι αλλάζει τις θέσεις της ανάλογα με το που φυσά ο πολιτικός άνεμος. Οι περισσότεροι Γερμανοί όμως, θέλουν μια απομάκρυνση από την πυρηνική ενέργεια, οπότε ξαφνικά, το ίδιο θέλει και η καγκελάριος! Τελεία και παύλα.Ίσως όμως η αλήθεια να είναι πολύ πιο απλή. Ίσως η Merkel να αναγνώρισε τελικά, ότι η Γερμανία δεν μπορεί να συνεχίσει πυρηνικά. Για αυτό και έκανε πλήρη μεταστροφή. Μια μεταστροφή που ταιριάζει απόλυτα με τη θέληση του λαού της. Τι ωραία σύμπτωση!Ως ένα βαθμό, αυτή της η απόφαση ταιριάζει με το στυλ της ηγεσίας της, το οποίο ας το πούμε: «Μερκελισμό». Η πολιτική του Μερκελισμού βασίζεται σε δυο αρχές: Η πρώτη είναι ότι αν κάτι το θέλει ο λαός, τότε είναι σωστό. Η δεύτερη αρχή είναι ότι αν κάτι είναι χρήσιμο για τον λαό, τότε είναι χρήσιμο και για την καγκελάριο.Στον Μερκελισμό, οι πολιτικές αποφασίζονται μακρόπνοα. Δηλαδή με τις επόμενες εκλογές στο μυαλό! Μετά την καταστροφή της Fukushima, η καγκελάριος είχε δυο επιλογές: Είτε να αποφάσιζε τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας, και να είχε να αντιμετωπίσει τους υπέρμαχους της μέσα στο ίδιο της το κόμμα, ή να επιμείνει στην απόφαση της του 2010, και να επεκτείνει τη λειτουργία των πυρηνικών μονάδων, κόντρα στη θέληση της πλειοψηφίας του γερμανικού λαού.Στο φινάλε, η Merkel επέλεξε το μη χείρον βέλτιστον. Ακόμη κι αν εκνεύρισε το κόμμα της, στο μυαλό της έκανε το σωστό. Ήταν η μόνη επιλογή που είχε, αν ήθελε να παραμείνει στην εξουσία. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα οδηγούσε σε διαφωνίες διαρκείας, και στο τέλος αυτή θα έχανε. Τώρα όμως έχει μια ευκαιρία να κερδίσει τη συμπάθεια των ψηφοφόρων, που θα πιστέψουν ότι τελικά δεν τα πάει και άσχημα.Μετά τη περίπτωση της Ιαπωνίας, ξεκαθαρίστηκε ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι ανεξέλεγκτη. Σαν ιδέα είναι καλή, και υποτίθεται ότι θα βελτίωνε τη ζωή μας. Το όνειρο όμως ξέφτισε. Τα πυρηνικά εργοστάσια σκότωσαν ανθρώπους στην ΕΣΣΔ και στην Ιαπωνία. Εδώ στη Γερμανία, μας λένε ότι τα δικά μας εργοστάσια είναι ασφαλή. Κανένας όμως δεν μπορεί να το εγγυηθεί. Για αυτό, η μόνη σωστή λύση είναι να διακοπεί η λειτουργία τους.Η Γερμανία μπορεί να γίνει το μοντέλο της καθαρής, και πολιτικά ορθής ενέργειας. Αφού οι μηχανικοί της μπόρεσαν και κατασκεύασαν πυρηνικά εργοστάσια αιχμής, μπορούν κάλλιστα να κατασκευάσουν και να εξάγουν ακόμη καλύτερες ανεμογεννήτριες, ηλιακά πάρκα, κλπ. θα είναι κάτι σαν μια δεύτερη βιομηχανική επανάσταση.Ο Μερκελισμός όμως, αποφεύγει τα ψιλά γράμματα. Προτιμά τις μεγάλες λύσεις. Έτσι και με την πυρηνική διακοπή. Υπάρχουν κάποια προβλήματα, τα οποία όμως κανείς δεν αναφέρει. Κατ αρχάς, θα ακριβύνει το ρεύμα. Οι ολιγοπωλ