Μερικές σκέψεις εν όψει της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών…

Του Κώστα Ροδινού

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όπως το ξέραμε, θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Φέρει μεγάλη ευθύνη για τον τραγέλαφο που δημιούργησε την φούσκα της ελληνικής οικονομίας και ως εκ τούτου πλήρωσε και βαρύ τίμημα.

Το “κούρεμα”, στην πραγματικότητα ξεγύμνωσε τους Τραπεζίτες κι έδειξε πόσο προβληματικά ήταν όλα τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, αλλά ταυτόχρονα τους έδωσε και την ευχέρεια να δικαιολογήσουν μέρος των ζημιών τους. Αργά ή γρήγορα θα έσκαγε η φούσκα ανεξάρτητα από Μνημόνια, αν και το σκάσιμο δεν θα ήταν τόσο βίαιο.

Διαχρονικά, τεράστιες είναι οι ευθύνες

(ενδεχομένως και ποινικές), όσων πέρασαν από την Τράπεζα της Ελλάδος (οι οποίοι είχαν και την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος), αλλά και των ίδιων των τραπεζιτών, ιδιωτών και μη.

Δεν είναι μακριά ο καιρός των …διακοποδανείων, των…φοιτητοδανείων και των…..γαμοδανείων.

Να μην αναφέρω τον πλήρη εκτροχιασμό των στεγαστικών και τις γνωστές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι.

‘Η τα θαλασσοδάνεια σε κόμματα, επιχειρήσεις του «αέρα» και άλλους γνωστούς και άγνωστους μεγαλοσχήμονες…

Ή τις πιστωτικές κάρτες που χορηγούσαν ….αφειδώς με κιόσκια στο δρόμο…

‘Η τα bonus στα μεγαλοστελέχη και τα golden boys…

‘Η την χωρίς όριο επέκταση και όχι μόνο σε τραπεζικές δραστηριότητες…

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος….

Προφανώς δεν φέρουν ευθύνη μόνον οι τραπεζίτες, αλλά και όσοι προσεφέρθησαν ως θύματα…

Βέβαια, οι τράπεζες δεν κάλεσαν κανέναν στο πάρτυ, την εποχή των παχέων αγελάδων, όμως τώρα στέλνουν το λογαριασμό της σωτηρίας τους στον έλληνα φορολογούμενο.

Επειδή εμείς θα αναλάβουμε το τίμημα της διάσωσής τους, δικαιούμεθα να μάθουμε «που πήγαν τα λεφτά;»

Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να το διασφαλίσει αυτό πριν από την ανακεφαλαιοποίηση.

Από την άλλη πλευρά, επειδή ακριβώς τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι φορολογούμενοι, καλόν είναι να τεθούν και ορισμένες προϋποθέσεις ώστε να μην επαναληφθούν οι γνωστές πρακτικές του παρελθόντος.

Για να γίνω σαφής:

Τα χρήματα τούτη τη φορά θα είναι λίγα και για το λόγο αυτό η ρευστότητα δεν πρέπει να σπαταληθεί ….

Για να πιάσει τόπο θα πρέπει, κατά προτεραιότητα, να χρηματοδοτηθούν δραστηριότητες που:

-ενισχύουν τον πρωτογενή τομέα

-δημιουργούν θέσεις απασχόλησης

-στηρίζουν έργα υποδομής

-υποβοηθούν τον δευτερογενή τομέα

-διευκολύνουν τον εξαγωγικό προσανατολισμό.

-συμβάλλουν στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας

-προσφέρουν ευκαιρίες σε νέους επιχειρηματίες

-βοηθούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ξανασταθούν στα πόδια τους.

Δυστυχώς, ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης εμπότισε με διαπλοκή το DNA των Ελλήνων, τους έκανε να θεωρούν αυτονόητες τις μίζες, τα θαλασσοδάνεια και όλα όσα, εν τέλει, μας οδήγησαν εδώ.

Δεν θεωρώ ότι θα πάψουν σύντομα να είναι μέρος της ελληνικής πραγματικότητας.

Δεν αλλάζουν οι νοοτροπίες ετών. Πόσο μάλλον όταν ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα.

Για να διορθωθεί το κακό που έγινε, απαιτεί συστηματική δουλειά από ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την υφιστάμενη μορφή του.

Οι εποπτικές αρχές πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του ρόλου τους..

Οι έλεγχοι πρέπει να είναι συστηματικοί.

Το νομοθετικό πλαίσιο πρέπει να αλλάξει και να εκσυγχρονισθεί.

Οι ποινές για τους παραβάτες να αυστηροποιηθούν.

Δικαίως ο κόσμος θέλει να αποδοθούν ευθύνες. Όμως, δεν αρκεί μόνο να μάθουμε το που πήγαν τα χρήματα, αλλά πρέπει να είμαστε βέβαιοι για το που θα πάνε τα επόμενα.