Μας την λένε και οι …Ιρλανδοί

Αν κρίνουμε από τη μακροχρόνια πολιτική και οικονομική δυσλειτουργία της Ελλάδας, τότε μάλλον κινδυνεύει και ολόκληρη η ευρωζώνη.Η Ελλάδα είναι στα όρια της κατάρρευσης. Κοντεύει να θεωρηθεί failed state. Η κοινωνία της είναι διαιρεμένη, και στερείται συνοχής. Η οικονομία της βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Αν λοιπόν κρίνουμε από το παρελθόν, το μέλλον της προβλέπεται δυσοίωνο.Όταν η τρόικα προσγειώθηκε πριν από ένα χρόνο στην Αθήνα, υπήρχε μια ελπίδα πως η χώρα με τη χειρότερη διακυβέρνηση σε ολόκληρη τη Ευρώπη, μπορεί να ξαναέβρισκε το δρόμο της. Η νέα κυβέρνηση που είχε αναλάβει, και οι αξιωματούχοι της, φαίνονταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Πολλοί Έλληνες, ειδικά οι νέοι και οι μορφωμένοι, που είχαν αντιληφτεί τη δυσλειτουργία του κράτους, έδειχναν πρόθυμοι να στηρίξουν την ανατροπή. Υπήρχε μάλιστα ελπίδα για τη δημιουργία ευκαιριών μέσα από τη κρίση. Κάτι που όμως πλέον δεν υπάρχει. Η κρίση σήμερα αποτελείται αποκλειστικά από ρίσκα και απειλές.Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Η χρόνια δυσλειτουργία του ελληνικού κράτους είναι καθεστώς. Από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της πριν από δυο αιώνες, η Ελλάδα έζησε εμφύλιο πόλεμο, εξεγέρσεις, δικτατορίες, προσφυγιά, και τρομοκρατία.Η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας της ελληνικής πολιτείας είναι το δημοσιονομικό χάος που τη ταλανίζει εδώ και 18 μήνες. Σύμφωνα με μια μελέτη των Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff, η ελληνική πολιτεία βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας σχεδόν τα μισά χρόνια από το 1830. Σήμερα, αγκομαχώντας με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος του πλανήτη, όλα δείχνουν πως η χώρα οδεύει και πάλι προς πτώχευση.Η ανικανότητα αυτή της Ελλάδας, εξηγείται εν μέρει από την ιστορία της. Έχοντας περάσει πολλούς αιώνες ως υπόδουλη επαρχία των Οθωμανών, η Ελλάδα είχε αποκοπεί από τη Δυτική Ευρώπη και τις αλλαγές στη πολιτική και στη κοινωνία. Μια συνέπεια αυτής της απομόνωσης ήταν η αδύναμη κοινωνία, και η περιορισμένη παρουσία ανεξάρτητων θεσμών. Όλοι όσοι ασκούν πολιτική εξουσία στην Ελλάδα, το κάνουν με έναν αυταρχισμό, που θεωρείται ασυνήθιστος στη δημοκρατική Ευρώπη.Ένα παράδειγμα για τα παραπάνω είναι και το εξής: Στα κράτη όπου τα όρια στην άσκηση της πολιτικής είναι σεβαστά, οι στατιστικολόγοι επεξεργάζονται τα νούμερα ανεξάρτητοι. Στην Ελλάδα, εδώ και μια δεκαετία, οι κυβερνήσεις εξανάγκαζαν τη στατιστική υπηρεσία να δημοσιεύει χαλκευμένα στοιχεία, ορίζοντας αρμόδιους και υπεύθυνους οι οποίοι και θα εξασφάλιζαν αυτή τη πλαστογράφηση. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση το 2009, αμέσως αποκαλύφτηκε η εξαπάτηση. Τους πρώτους μήνες του 2010, οι αγορές κατάλαβαν πως η Ελλάδα «πάει για φούντο». Από τότε, ολόκληρος ο κόσμος ζει με την αγωνία της κρίσης του ευρώ.Το μέγεθος της ελληνικής «μαύρης οικονομίας» αναδεικνύει όχι μόνο την αδυναμία του κράτους να επιβάλλει το νόμο, αλλά και την πλήρη απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης. Σύμφωνα με μια μελέτη του Γερμανοί οικονομολόγου Friedrich Schneider, η παραοικονομία της Ελλάδας αντιστοιχεί σε μέγεθος με το ¼ της επίσημης οικονομίας.