Μας … ζήλεψε η Ιρλανδία και θέλει να χρεοκοπήσει!

Το τελευταίο διάστημα, οι χρηματαγορές πήραν τα πάνω τους, μόλις κυκλοφόρησε η φήμη για μια ελληνική ελεγχόμενη χρεοκοπία.Αυτό είναι περίεργο, αν αναλογιστούμε ότι η επίσημη άποψη των πολιτικών ηγεσιών είναι πως οποιαδήποτε χρεοκοπία σημαίνει καταστροφή. Πως γίνεται λοιπόν και συμβαίνει το αντίθετο;Μάλλον η χρεοκοπία ηρεμεί τους επενδυτές, με την έννοια ότι είναι πιο λογικό να υπάρχει ειλικρίνεια, και η συνειδητοποίηση ότι μια χώρα δεν έχει πλέον χρήματα λειτουργεί καταλυτικά.Το τραπεζικό σύστημα παραμένει βιώσιμο εφόσον υπάρχει ρευστότητα, η οποία επιτυγχάνεται μέσω του διατραπεζικού δανεισμού. Όταν καταθέτετε χρήματα σε μια τράπεζα, αν αυτά δεν δανειστούν σε κάποιον άλλον, στο τέλος της ημέρας η τράπεζα θα έχει πλεόνασμα. Για αυτό, είναι πιο λογικό η τράπεζα να τα δανείσει σε μια άλλη, η οποία θα έχει ανάγκη ρευστότητας. Έτσι λειτουργεί το σύστημα.Τι θα γίνει όμως, αν οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μια την άλλη, και δεν δανείζουν φοβούμενες πως δεν θα αποπληρωθούν; Σε μια τέτοια περίπτωση, ανεβαίνουν τα επιτόκια, ώστε να καλυφθούν τα ρίσκα. Κάπως έτσι ανέβηκαν τα επιτόκια κατακόρυφα λίγο πριν καταρρεύσει η Lehman Bros. Με το που κατέρρευσε, αυτά επανήλθαν.Σήμερα, το επενδυτικό κλίμα είναι ταραγμένο, αφού κανένας δεν πιστεύει πως η κρίση χρέους θα επιλυθεί. Ο μόνος τρόπος για να επανέλθει η ηρεμία είναι να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη χώρα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.Όπως έδειξαν οι αγορές, αν κηρύξουμε πτώχευση στα παλιά χρέη, και στήσουμε έναν μηχανισμό αποφυγής μελλοντικών κρίσεων, θα μπορούμε επιτέλους να πάμε μπροστά. Αυτή είναι και η βασική αρχή όλων των πτωχεύσεων. Οι παλιοί δανειστές (που έκαναν λάθος) χάνουν, και οι νέοι κερδίζουν. Οι πολιτικοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Γιατί άραγε;Μάλλον επειδή ανησυχούν για ζητήματα κύρους, και για το πώς θα φαίνεται η εικόνα τους, και αυτή της Ευρώπης, αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει. Προφανώς και δεν φαίνεται καλό, μια χώρα σε μια από τις πιο πλούσιες περιοχές του πλανήτη, να κηρύξει πτώχευση. Ούτε κάνει καλό στην εικόνα της ΕΕ.Ακόμη όμως κι αν η διατήρηση του «κύρους» της ΕΕ κάνει κακό στα οικονομικά της, πολλοί είναι οι πολιτικοί που επιμένουν σε αυτήν. Από τη πλευρά τους, οι αγορές ανησυχούν για τα κέρδη και όχι για το κύρος τους. Οι χρηματαγορές δεν έχουν μνήμη. Ωθούνται από το αύριο και δεν κολλάνε στο χθες. Ότι έγινε έγινε, πάμε παρακάτω.Για αυτό και η απόφαση μιας χώρας, όπως η Ιρλανδία, να ξοφλήσει όλα της τα χρέη, την καθιστά πιο επισφαλή, και όχι λιγότερο επισφαλή. Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε από τα τελευταία δυο χρόνια, και από  την συμπεριφορά της αγοράς, είναι απλό: Αν δεν πληρώναμε τα χρέη μας, οι αγορές θα ανέβαιναν.Κι αυτό συμβαίνει επειδή κάθε φορά που πληρώνουμε μια δόση στους επενδυτές, τα χρήματα αυτά είναι νεκρά. Οι δαπάνες αυτές δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα της Ιρλανδίας, όπως θα την αύξαναν αν τα ίδια χρήματα πήγαιναν στα σχολεία.Στην πραγματικότητα, οι πληρωμές των δόσεων καθυστερούν την ανάπτυξη, επειδή αυτά τα χρήματα θα πληρωθούν από τι