Κακοφωνίξ εναντίον Στάλιν

Λάβαμε και δημοσιεύουμε ευχαρίστως την εξής απάντηση στην ανάρτηση “δεν είναι οι καπιταλισμός, ηλίθιε”

Αγαπητοί φίλοι του Antinews πριν λίγες μέρες διάβασα στον φιλόξενο στις ιδέες χώρο σας ένα κείμενο υπό τον τίτλο «Δεν είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε». Διαπίστωσα ότι η με αφοριστικό τρόπο χρησιμοποίηση από τον συντάκτη – για λόγους εντυπωσιασμού – του τίτλου του γνωστού βιβλίου δεν συνδυάστηκε από επιχειρήματα που να δικαιώνουν την «λογοκλοπή». Παρ’ όλα αυτά εκείνο το «δεν» χρειάζεται να απαντηθεί. Απέναντι στο μετέωρο «δεν»,

υπάρχει η άλλη άποψη. Η άποψη με επιχειρήματα. Την οποία θα μου επιτρέψετε να καταθέσω για τους αναγνώστες σας. Χρησιμοποιώ – για λόγους προφανείς – στοιχεία από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε» (περιέχονται όπως και οι αντίστοιχες πηγές στις σελίδες 195 – 209).

Κι όμως «Είναι ο Καπιταλισμός» (ηλίθιε)…

1) Σ’ έναν κόσμο όπου μέσα στο 2009, κατά τη διάρκεια μιας από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που έχει γνωρίσει ο πλανήτης οι 500 μεγαλύτεροι μονοπωλιακοί όμιλοι των ΗΠΑ  αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335% με την κερδοφορία τους να εκτινάσσεται στα 391 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά τη χρονιά που αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335%, οι ίδιοι όμιλοι προχώρησαν στην απόλυση 821.000 εργαζομένων.

2) Σ’ έναν κόσμο όπου το 0,01% του πληθυσμού αύξησε το 2009 την περιουσία του στα 14 τρις δολάρια, αλλά την ίδια χρονιά το παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε 2% ενώ, ειδικά  στην Ευρώπη, η μείωση ήταν πάνω από 4%.

3) Σ’ έναν κόσμο που το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά οι άνθρωποι που υποσιτίζονταν ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο.

4) Σ’ έναν κόσμο όπου μόνο στην ΕΕ πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά οι δισεκατομμυριούχοι αυξάνονται και από 793 το 2008 μετρήθηκαν στους 1.011 το 2010.

5) Σ’ ‘έναν κόσμο που οι δισεκατομμυριούχοι, αξιοποιώντας την κρίση και μεσούσης της κρίσης, γίνονται περισσότεροι και πλουσιότεροι, αλλά μόνο μέσα στο β’ εξάμηνο του 2010 ο αριθμός των ανθρώπων του πλανήτη που έπεσε κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε κατά 44 εκατομμύρια.

6) Σ’ εναν κόσμο όπου μόνο στις ΗΠΑ, το 2010 οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά 54 άτομα και τα πλούτη τους κατά 400 δισεκατομμύρια, αλλά οι εργαζόμενοι είδαν να χάνονται περισσότερες από 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και να κατάσχονται εκατομμύρια κατοικίες. Δηλαδή: Για κάθε έναν νέο Αμερικανό δισεκατομμυριούχο, αντιστοιχούσαν 130.000 απολυμένοι Αμερικανοί εργάτες.

7)  Σ’ έναν κόσμο όπου στη Βρετανία οι χίλιοι ευπορότεροι κάτοικοι αύξησαν το 2010 τις περιουσίες τους κατά 20% - περιουσίες που το άθροισμά τους ξεπερνά το 1/3 του εθνικού χρέους της χώρας, αλλά το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς επιβλήθηκε το μεγαλύτερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει υποστεί ο βρετανικός λαός από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ανακοινώθηκαν οι απολύσεις 500.000 δημοσίων υπαλλήλων.

8). Σ’ έναν κόσμο όπου το 2010 ο επικεφαλής της Bank of America εισέπραξε μπόνους 9,05